Vandaag wil ik ‘gewoon’ mijn vader terug
Je bent nou wel lang genoeg dood geweest.
Vandaag is het 47 dagen geleden dat mijn vader is overleden.
Lees ook: Aangifte van overlijden en Rouwproces
Similar Posts
Koreaanse stijl: kom maar op mijn rug, dan draag ik je!
In de Koreaanse series die ik kijk komt het nogal eens voor dat iemand zwak, ziek of misselijk of gewoon stomdronken is. Piggy back stijl In zo’n geval worden ze naar huis gedragen. Op de rug in ‘piggy back’ stijl. Sterker nog, vaak is het de frèle vrouwelijke hoofdrolspeelster die de mannelijke tegenspeler op haar…
Pap, ben je daar nog ergens?
Sinds het overlijden van mijn vader voel ik hem regelmatig nog heel dichtbij. Bijvoorbeeld als ik aan het hardlopen ben, of als ik koffie drink. Dan is het alsof hij elk moment kan binnenkomen. Onwillekeurig denk ik dan aan onderstaande liedregels uit het liedje ‘To where you are’ van Josh Groban. To where you are…
Maandverband in alle soorten en smaken
Toen ik begon met menstrueren had je geloof ik alleen nog maar van die grote dikke maandverbanden. Je kocht ze in een groot pak. Maar al vrij snel werden de maandverbanden steeds dunner, en kwamen ze in afzonderlijke verpakkingen. Hoe dunner hoe beter, werd het motto! Ik ging toen ook over naar het dunne maandverband….
Jarig!
Vandaag ben ik jarig! En dus ben ik lekker gaan hardlopen, zoals elke maandagochtend.
Teveel Kerst, te vroeg?
Sint was koud het land uit, of er volgde onmiddellijk een lawine aan kerstbomen, kerstornamenten, kerstrecepten en kersttips. En gisteren werd ik geconfronteerd met een suikerzoete reclame van supermarktketen Jumbo met heuse sneeuw. Het vloog me eigenlijk een beetje naar de keel. Want het duurt nog twee weken tot Kerstmis. En al die perfecte gezelligheid op tv, met gezinnen…
Huisarts: enorme drempel
Ik voel een enorme drempel als het om mijn huisarts gaat. Een drempel om te béllen, laat staan een afspraak te maken. Wat dat betreft mis ik het vroegere inloopspreekuur ‘s ochtends. Het nadeel was natuurlijk dat je soms lang moest wachten. Maar het voordeel was dat je je gewoon kon melden. Nu moet je altijd…
Ach…. 💚
Sterkte Nicole…. Het is een heftig proces. Het is bijna vijf jaar geleden alweer dat mijn vader overleed, ook na een lang ziekbed. Uiteindelijk blijft de liefde. En soms de traan.
Veel liefs,
Anke
Dat uiteindelijk de liefde overblijft met soms een een traan vind ik een mooie gedachte Anke. Dankjewel.
Soms heb je van die dagen dat het gemis groter is dan andere dagen.
Maar terug te draaien is het niet…groetjes
Er is geen weg terug, helaas. Dus zul je er mee moeten leren leven. Dat gaat vanzelf, met vallen en opstaan. Met lachen om fijne herinneringen en stampvoeten om wat je toen verkeerd zag, deed of nooit meer over sprak. Het slijt, maar dat kan vele jaren duren. Sterkte.
Liefs voor jou! Heb je niks aan, maar ik hoop toch dat het een beetje troost.
Dat troost zeker Naomi. Dankjewel.
Slijten doet het nooit en vooral in het begin heb je veel vragen die je aan hem zou willen stellen. Hans
Ja, ik zou zo het zo graag met hem erover hebben wat hij ervan vindt dat hij dood is…. Het slaat nergens op, en het kan niet, maar ik wil daar graag met hem over praten.
Ach Nicole het valt ook niet mee en het is nog zo kort geleden .Ik ben nu 70 en toen ik 33 was overleed mijn vader plotseling en ook ik heb zelfs nu nog van die dagen . Het verdriet zal op den duur ” zachter ” worden maar het gemis blijft ,zo is het nu eenmaal. Sterkte
Vandaag heb ik een kaarsje voor hem aangestoken op de plek van de afscheidsviering. dat voelde goed..gemediteerd…
Fijn : )
Mijn pa is al 12 jaar niet meer onder ons. Het gemis blijft.
Sterkte met dit verlies.
Mijn vrouw is nu 2,5 maand terug overleden, in mijn gedachte is haar ziel met de mijne samen gesmolten een week na haar overlijden, het heeft het voor mij dragelijker gemaakt, vanaf dat moment doen we nu alles samen er kwam een geweldige rust over mij daarna.
wat mooi
Dat is niet niks Arend! Gecondoleerd met het verlies van je vrouw. Fijn dat je troost kunt vinden in het idee dat je haar ziel bij je draagt.
Het gebeurt wel dat ik ineens enorm verlang naar overleden familieleden en ze enorm mis.Ook na twintig jaar. Ze blijven toch dichtbij ook al heb ik ze ‘losgelaten’. Ken meer mensen die dat zo ervaren.
Dat gevoel heb ik ook nog steeds,het is voor mij ook al weer 9jaar geleden dat mijn vader overleed en 16 jaar dat mijn moeder overleed,ik wil ze nog steeds bellen om zoveel te vertellen,het slijt wel….maar langzaam, veel sterkte.
Ach Nicole… het nare van iemand moeten missen is juist de lange termijn ervan hè… Mijn schoonmoeder (nu meer dan 15 jaar overleden) kan ik ook nog steeds missen. Ik durf me niet voor te stellen hoe dat met een ouder zal zijn.
Heel veel sterkte gewenst.
Dankjewel. Het onherroepelijke is inderdaad confronterend…
🧡
Ik snap dat heel goed lieve Nicole. Veel sterkte….
Och…wat een gemis. En wat goed dat je erover schrijft. Sterkte
Aaagh lieve Nicole
Zo herkenbaar 😥
Niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn. Dat gemis ook!
Iedereen heel erg bedankt voor de meelevende woorden. Dat helpt enorm!
Heel herkenbaar. Ik dacht ook vaak “het grapje heeft nu wel lang genoeg geduurd”. Ik vond en vind troost in de gedachte dat mijn vader eigenlijk voortleeft. In mij en in mijn dochter. In eigenschappen die we van hem geërfd hebben maar ook door de verhalen over hem die we blijven vertellen. Zo blijft hij dicht bij ons. Sterkte!
Dankjewel Nicky. Ik vind het helemaal fijn om te lezen dat dit soort gedachten dus heel normaal zijn, en dat meer mensen dat hebben.