Moeder zijn
In Filosofie magazine kwam ik onderstaand citaat tegen.
Het trof me omdat ik als het heel waar ervaar…
Wat vind jij van dit citaat?
Similar Posts
De ochtenden zijn het lastigst
Als ik ‘s ochtends mijn ogen opsla, voel ik het meteen in mijn buik. De pijn vanwege mijn dochter Lucy. Het liefst doe ik mijn ogen snel weer dicht. Maar dan is het al te…
‘D’n Achterhoek’
Op Facebook kwam ik een afbeelding met tekst tegen die me deed schaterlachen : ) ‘D’n Achterhook. Woar de hashtags nog gewoon van holt bunt.’ Daarom deel ik hem graag even met jullie! Ik kan…
Er is geen jarig?
Vandaag is het 12 mei. De verjaardag van mijn vader. Kun je een verjaardag vieren van iemand die niet langer op deez’ aardkloot verblijft? Moet je dat überhaupt willen? Vieren misschien niet. Maar ik denk…
Ik durf soms een mailtje niet goed open te klikken…
Zal ik eens wat bekennen? Ik durf soms een mailtje niet goed open te klikken. Omdat ik bang ben voor de inhoud. Zeker als het weekend is, heb ik wel eens de neiging om een…
Achtbanen zijn eng + 5 x de engste achtbaan ter wereld
Achtbanen. Ik heb er eigenlijk weinig mee. Toch ben ik er wel eens in geweest. De engste achtbaan voor mij was ‘de rat’ in Hellendoorn. De Rat achtbaan* is in het donker, én je moest…
Bestaat ‘gezellige drukte’?
‘Gezellige drukte.’ Wat mij betreft bestaat het niet! Ik vind drukte per definitie onprettig, en dus zeker niet gezellig. Gezellige drukte Toch zie je op zaterdagmiddag volle winkelstraten. En dat vinden mensen dan ‘gezellig druk’….
Ja dat is waar
Mooi gezegd
Hier nu????Zon er op uit
Wanneer kun je naar Haarlem komen?
Hoi Vita mientje, ik ben je uitnodiging niet vergeten, maar het leven blijft erg hectisch…
een uitspraak om over na te denken :) / :(
Gewoon hartstikke waar! :)
Voor mij dan…
Klopt helemaal! Mooi gevonden!
Dat zou een uitspraak van mijn moeder kunnen zijn: “Als jullie gelukkig zijn, ben ik het ook!” Het is echter wat haar betreft niet waar gebleken. Zij zijn gelukkig met weinig tot geen contact met haar en daar wordt ze ongelukkig van ;-)
Wat mezelf betreft is het evenmin waar. Natuurlijk leef ik mee als ze klachten hebben (over school bv.). Gelukkig hebben ze verder weinig te klagen, want ze zijn gezond en hun ouders welvarend. Als er wel iets ergs aan de hand was, zou ik anders piepen, denk ik :-(
Maar ze zijn niet, zoals in het geval van mijn moeder, het enige ‘doel’ in mijn leven. Dat is vrij kwetsbaar, vind ik.
Je kinderen als je persoonlijke levensinvulling maakt je als moeder inderdaad kwetsbaar, en is ook niet goed voor de kinderen.
Maar ook als je een eigen leven hebt, voel je de pijn van je kinderen. Zo ervaar ik het tenminste.
Natuurlijk! Maar dat geldt ook voor je man, je ouders, broer/zus of vrienden, toch? Of is het bij kinderen een graadje erger omdat ze nog niet alles zelf kunnen oplossen misschien?
Helemaal waar! Die van mij is kleuter en dus nog non-stop gelukkig, maar kan me voorstellen dat het straks in de puberteit lastiger wordt.
Oh wat heerlijk Lilian! Zo’n kind wat non-stop gelukkig is. Dan zal ze een zonnig karakter hebben stel ik me zo voor.
Helemaal waar. Wat kun je zorgen hebben om je kinderen en zo moeilijk om daar mee om te gaan.
Jazeker!
Maar of de spreuk aan Toni Morrison toegeschreven kan worden vraag ik me af. Mijn moeder zegt dit ook al jaren en ik weet vrij zeker dat zij nog nooit iets van Toni Morrison heeft gelezen :-)
Maar ach, wat zeur ik. Het is waar en mooi gezegd!
Tsja, Toni Morrison werd er bij genoemd als de bron van het citaat, en Filosofie magazine vind ik wel een degelijk tijdschrift. Maar hoe dan ook, is het een mooi citaat vind ik.
Ja, dat is zéker waar! Met mijn middelste van 14 loopt het helaas wat minder lekker en daardoor voel ik me ook regelmatig erg verdrietig.
Vandaag had ze een goede dag en ik dus ook!
En het zal vast niet heel verstandig zijn om je geluk van je kinderen af te laten hangen, maar het lukt mij gewoonweg niet om happy te zijn als één van mijn kinderen zich zó ongelukkig voelt.
Ik kan het me goed voorstellen Marielle! En het is denk ik ook niet zo dat je je geluk van je kinderen laat afhangen, maar hun pijn beïnvloed je gewoon. En dat is denk ik ook heel normaal.
Mijn geluk hangt inderdaad voor een groot gedeelte van onze kinderen af…..erg kwetsbaar, maar hetzij zo!….al vind ik het vooral belastend voor de kinderen, ze zijn volwassen, ik wil eigenlijk niet dat mijn/ons welzijn van de kinderen afhangt……maar in mijn geval als je nagenoeg geen familie hebt ( geen ouders meer, geen broers of zussen) dan ontkom je er niet aan dat je gezin een extra grote plaats in je leven inneemt….
Klopt hoor die uitspraak, mijn kinderen zijn èèn met mij, dat klinkt raar maar ik voel ook echt of ze zenuwachtig of verdrietig zijn ookal zie ik ze niet. Best vermoeiend en vreemd maar het is gewoon zo. Ik ga ook voor ze door het vuur, maar heb ook mijn eigen leven gelukkig.
Zo ervaar ik het ook Adrienne.
Zooooooo waar. Als één van mijn hummeltjes niet helemaal happy is, ben ik ook echt niet happy. En manlief maar zeuren dat ik wel wat vrolijker mag zijn.