Levenslessen onderweg: bespiegeling tijdens het hardlopen

Als ik ga hardlopen, en alleen ben met mijn gedachten en countrymuziek, dan kom ik van alles tegen.

Zoals deze bloem waarachter ik allerlei levenslessen vermoedde.

Levenslessen onderweg

1. De eerste levensles die ik meende te zien was: ‘Ga op tijd naar de kapper! Wacht niet te lang.’ Gesproken door de hoge bloem met het ontplofte kapsel. De kleine heeft nog even tijd, maar haar voorland is al onheilspellend te zien.
2. Vervolgens viel mijn oog op het kleinere bloempje dat vertrouwelijk tegen de hoge aanschurkt. Dat lijkt mij het kind.
3. Dat bracht mij op de gedachte dat je als moeder vaak fungeert als een soort ‘windvanger’ voor je kind. Zeker als ze nog klein zijn, probeer je ze te beschermen en enigszins in de luwte te houden. Met als gevolg een uiterlijk als de hoge plant.

Waarmee ik maar wil zeggen dat hardlopen beslist niet saai hoeft te zijn.

Ik was toch alweer 1 kilometer verder terwijl ik dit alles overwoog.