Teveel bagage: ik ga het klooster in. Soort van.
Soms sjouw je teveel bagage mee.
En dan bedoel ik figuurlijke bagage.
Teveel bagage
Sinds de schok van het plotselinge overlijden van mijn dochter Lucy was mijn antwoord als iemand vroeg hoe het met me ging:
'Ik weet het niet. Ik doe maar wat.'
En dat vatte de boel goed samen.
Ik deed maar wat.
En omdat ik het niet wist, deed ik wat 'verstandig' was. Ik onderhield keurig mijn contacten en ik zorgde voor ritme en regelmaat.
Een ommekeer
En toen werd ik intens moe. Zo moe dat ik mijn afspraken voor die week afzegde. En dat voelde zo goed dat ik dacht:
'Zal ik anders mijn afspraken voor de komende twee weken afzeggen?'
En vervolgens werd dat:
'Zal ik anders mijn afspraken voor de rest van 2023 afzeggen?'
En hup, daar ging mijn geliefde filosofiegroepje. Hup, daar ging mijn geliefde leesgroep in Westendorp. Ook mijn leesgroep van het Thomasevangelie bleek niet veilig, en zelfs dansles sneuvelde.
Ik ga metaforisch het klooster in
En inmiddels is het:
'Het zou me niets verbazen als ik me de komende 10 jaar terugtrek!'
Want ook al betreur ik mijn leesgroepen, de rust die het me oplevert, is als balsem voor mijn ziel.
Voor het eerst sinds 10 augustus 2022 heb ik niet meer dat vervelende onbestemde gevoel van: 'Ik doe maar wat.' Eindelijk durf ik mijn eigen kompas te volgen, en dat zegt:
'Je hebt rust nodig, en het is oké om die te nemen na wat er gebeurd is.'
Het voelt alsof ik in de rust eindelijk enigszins vaste grond onder mijn voeten vind.
Bagage die ik (tijdelijk) heb weggelegd
- Opleiding psycho-energetische therapie
- Opleiding Tarot als levensweg
- Jungiaanse therapie
- Dansles
- Filosofiegroep
- Thomasevangelie
- Leesgroep Westendorp
- Sociale afspraken
Tot slot
Ik vind het best eng om zoveel dingen los te laten. Doe ik er wel goed aan? Onderstaand gedicht van Marinus van den Berg lijkt te zeggen van wel.
'Ga naar binnen
Je mag daar zijn
Je moet daar zijn
Je gemis
Je verdriet
Je rouw is groot
Je mag huilen
Je mag zwijgen
Je mag staren
Ga naar binnen
Je moet niets
Van niemand
Je treedt naar buiten
Op jouw tijd
Langzaam in je kracht komend.'
Ontdek meer van Huisvlijt
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
En wat zegt de psycholoog in je...
Wat goed van je! Een moedige stap in het onbekende, helemaal met jezelf, maar ook even niet meer de schijn op hoeven te houden, aardig en verstandig hoeven te zijn, maar ook geen afleiding meer. Ik ben heel benieuwd hoe het je zal vergaan. Zelf ben ik voornemens om een dezer weken een kleine retraite te houden. Gewoon thuis, vier dagen of zo, zoveel mogelijk in stilte. Ik ga denk ik het boek 'De burcht' bestuderen. Dat staat al jaren in mijn kast, maar ik ben er nog nooit echt aan toegekomen. Het is geschreven door Caroline Myss en het is een moderne weergave van het boek van Teresa van Avila, de mystica. Het is een innerlijke reis door de vertrekken van je ziel. Ik vind de adventstijd altijd zo'n mooie periode voor dit soort dingen.
Dapper besluit. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit is wat je nu nodig hebt. Ik hoop ook dat het je gaat helpen. Het gedicht verwoordt het inderdaad prachtig.
Ik kan me voorstellen dat je even helemaal niets wilt.
Maar is er een balans te vinden? Dat je toch nog 1 of hooguit 2 dingen doet om ook nog ruimte over te houden voor iets naast je verdriet.
Wat een mooi gedicht.
Met al dat hooi op je vork kom je aan rouwen amper toe. Het gedicht zegt genoeg.
Gun jezelf de nodige rust. Sterkte gewenst.
Geniet van je rust !
Ik vind dit een lastig dilemma. Want het is goed om je gevoel te volgen, maar je terugtrekken uit álles wat je eigenlijk ook altijd leuk vond, neigt ook naar depressie. En juist om daar uit te komen is het ook goed om hier en daar iets te doen wat je energie geeft.
Voor mij is het juist een eyeopener dat als ik teveel afspraken vermijd, het niet goed met me gaat en ik op een andere plek iets moet veranderen. Dat niets doen het dan ook niet altijd beter maakt.
Ik wens je veel wijsheid toe en een goed gemoed.
Doe wat goed voelt voor jezelf! Je hebt een man, thuiswonende kinderen, je moeder naast je en je werk dus vereenzamen zul je niet.
❤️❤️
Lieve, lieve Nicole. Doe wat goed voor jou is. Luister naar je lijf en je hoofd. Volgens mij is het daar echt tijd voor. Alles afzeggen neemt niet weg dat je je misschien af en toe bedenkt en denkt; ik ga wel naar dansles of naar een vriendin. Mij helpt t enorm die vrijheid die ik zelf gecreeerd heb. Er komen inzichten binnen. Laat je door niemand op andere gedachten brengen als dit is wat jij wil. Heel veel liefs.
Het gedicht zegt alles...mooi is het
Denk aan jezelf.
Zorg voor jezelef.
Doe, waar jij je fijn bij voelt.
het is me dan ook wel wat
geniet van je rust Nicole
Dis is zo herkenbaar voor mij. Onze zoon is tegelijk met Lucy gestorven en ik heb mijn oude leventje heel snel weer opgepakt.
Afgelopen 2 weken had ik griep en alle afspraken afgezegd, ik vond dit zo heerlijk en voelde me zo rustig.
Ik weet nog niet wat ik ga doen, de opmerking van Schrijver zet mij ook wel aan het denken.
Sterkte in elk geval.
Oh, ik snap je helemaal Petri! Wat fijn dat je rust voelt!
Als de roep om stilte in jezelf zo duidelijk is, dan kun je niets anders dan er gehoor aan geven. Ritme en Regelmaat heeft je de afgelopen maanden op de been gehouden. Blijkbaar is het nu tijd voor Rust.