Kinderleed toen ik 7 was
Mijn moeder vond een oud briefje dat ik schreef als kind.
Op basis van de spelfouten schat ze in dat ik een jaar of zeven was. Gelukkig beheerste ik wel het stam-plus-t principe!
Kinderleed uit de oude doos
‘Ik vind het naar als mama boos wordt.
Ik vind het niet eerlijk dat als er vizite komt de televizi uit moet.
En ik vind het ook niet eerlijk dat als er vizite komt wij vroeger naar bed moet.
En ik vind het ook niet eerlijk dat mama soms zo geheimzinnig doet.
En ik vind het ook niet eerlijk van Mama dat ze nooit eens Janneke aan de oren trekt.
Ik vind het niet eerlijk als we naar vizite gaan en mama zegt heel eventjes, en dan blijft ze heel lang.’
Nabeschouwing
Het mag duidelijk zijn dat ik een prima jeugd had, en niets te klagen, ook al dacht ik daar toen anders over. De Janneke waar ik naar refereer in dit episteltje is mijn jongste zus! Erg sympathiek vind ik mezelf niet klinken wat dat betreft. Waar is de zusterlijke saamhorigheid?!
Het langdurig ergens blijven plakken herken ik wel. Als kind vond ik dat mijn moeder dan eindeloos lang bleef kletsen!
En het híéld maar niet op!
Hoe zijn jouw herinneringen aan je kindertijd?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Wat goed geschreven zeg. Heel knap!
Ik neem aan dat jullie het ondertussen wel hebben goed gemaakt.
Love as always
dimario
Leuk,wel bijzonder dat het in keurige bloklettertjes zijn.
Moesten je vroeger niet aan elkaar schrijven?
Ja, op school wel. Ik denk dat ik dit in mijn vrije tijd deed ; )
Ik had dat probleem niet, ik was nooit thuis. En als ik thuis was was ik meestal op mijn kamer aan het spelen en later aan het lezen.
Ik denk niet dat ik op m’n 7de in staat was dergelijke zinnen te schrijven. We waren toen nog bezig met rare lusjes in de t en k. En kliederen met de inktpotten. In de 3de werd overgeschakeld op de balpen. M’n hele schoonschrijven werd daarmee beeindigd. Pas op de Mavo moesten we losse blokletters schrijven.
ik heb een mooie jeugd gehad, ik fietste overal naartoe en eigenlijk doe ik dat nog :o)
leve de vrijheid
.Een @->- voor jou.
Wat mij gelijk opvalt is het handschrift. Zó mooi en netjes! En dat voor een kind van ongeveer zeven. Dit zijn wel geweldige dingen om terug te vinden.
Bijzonder dat je los mocht schrijven, ik moest verplicht met vulpen en aan elkaar wat ik heel vervelend vond.
Nee, op school moest ik inderdaad ook aan elkaar schrijven.
Wat een keurig handschrift had je! Ik heb een hele leuke kindertijd gehad. Ik werd bij het buitenspelen veel gepest, maar thuis was altijd een gezellige, warme, veilige haven.