Je kind helpen bij het huiswerk?
Ik groeide op met een moeder die de verantwoordelijkheid voor het maken van huiswerk ferm aan onze voeten legde. 'Ik heb mijn diploma al,' vond ze. Daar had ze groot gelijk in, en dus leerde ik om mijn huiswerk zonder ouderlijke hulp te maken. Met die houding ging ik ook het schoolleven van mijn kinderen in. Maar al snel begon het te schuren.
Want andere ouders fabriekten hele werkstukken voor hun kinderen in elkaar, terwijl ik die tegen die van mij had gezegd dat ik mijn diploma al had... En dat kon je zien aan hun werkstukken. Er is toch verschil tussen Made By Children en Made By Adults. Toch volhardde ik in deze houding, want het waren wel hún werkstukken. En toen bij de diplomauitreiking van mijn jongste dochter de rector de kinderen feliciteerde met hún inspanningen, sprong ik op en gaf een staande ovatie. Want het was inderdaad háár inspanning en haar resultaat.
Zal ik dan maar even helpen, bofkont?
Niettemin krab ik mezelf wel eens achter het oor of een dergelijke attitude anno 2019 nog wel oké is als ouder. Dus toen mijn jongste zoon verzuchtte dat hij wel erg veel moest doen voor een verslag van het vak CKV (Culturele en Kunstzinnige Vorming,' besloot ik geheel tegen mijn principes in mijn hulp aan te bieden. Dat was een grote stap voor mij, want eigenlijk vind ik het een slechte zaak om me ermee te bemoeien. 'Zal Mama je dan maar even helpen?' bood ik op gezwollen toon aan, want ik vond het een enorm gul aanbod. Maar wat zegt mijn jongste zoon? 'Doe maar niet mam. Ik denk niet dat ik daar veel aan heb.'
Als hij zijn diploma haalt, doe ik een staande ovatie.
En de wave.
????, zo die komt lekker binnen.
Haha, geniaal dit! Ik vind het vooral bizar dat al die ouders zoveel doen.
Ik vind het een prima standpunt. Wat heb je aan een goed cijfer als je er zelf niets voor hebt gedaan en leren doe je er ook niet van.
Weet je, ouders die hun kind helpen, prima. Maar helpen is iets anders dan het huiswerk van je kind maken. Ik heb spreekbeurten gehoord waarbij ik zeker wist dat ik luisterde en keek naar wat de ouder schreef en in de PowerPoint zette. Ik heb ook spreekbeurten gehoord waarbij het misschien net wat minder professioneel in elkaar zat, maar waarbij ik het kind hoorde. En eerlijk? Dat woog ik mee in de beoordeling. Want inderdaad, papa en mama hebben hun cijfers al binnen en nu is het kind aan de beurt. ☺️
Ik hielp, en soms nog wel eens, bij de planning van het huiswerk. Zeker in de brugklas en rond proefwerkweken was dat echt zinnig
Haha, fijn zo'n kind.
Ik hielp, maar nooit inhoudelijk. Mijn kinderen hadden moeite met structuur, daar hielp ik bij. Of ik zocht tien websites waar de informatie opstond die ze zochten, dan moesten ze zelf daarin verder zoeken, maar verdwaalden dan niet in honderd websites. Belangrijke stukken die ze moesten leren lazen we samen hardop, bij dyslexie wordt Zuid-Afrika anders Zuid-Amerika. Bij werkstukken en presentaties gaf ik tips, die ze wel of niet konden opvolgen. Ik peinsde er niet over hun huiswerk te doen, ze zijn zelf slim genoeg, maar om goed te leren leren hadden ze wel hulp nodig.
Ik vind dat er een verschil zit tussen helpen met het huiswerk en het huiswerk maken. Dat laatste heb ik nooit gedaan. Meekijken omdat Zoon iets niet snapte, dat heb ik wel gedaan.
Ik heb nooit geholpen met werkstukken en zo. Wel af en toe met overhoren.
Ze moeten het zelf doen vind ik.
Wat ze ook zelf moeten doen is surprises maken voor sinterklaas. Daar heb ik dus ook nooit mee geholpen wat dan ook duidelijk te zien was bij de eindresultaten. Maar ze waren wel altijd trots op dat wat ze gemaakt hadden al was lang niet altijd te zien wat het dan was.
Mijn hulp ging niet verder dan eventueel overhoren, en natuurlijk aanhoren en bákken steun.
Huiswerk moesten ze écht zelf maken dat is een heel gezonde benadering.
Haha, briljant, die opmerking van je zoon, zouden ze hier ook kunnen zeggen (en logisch, bij een gespecialiseerde vervolgopleiding)
Toch is het wel iets dat mij ook bezig houdt. Vroeger deden man en ik alles zelf, of niets, hoe het uitkwam, maar geheel eigen verantwoording zonder hulp van wie dan ook. Tegenwoordig lijken alle vriendjes en klasgenootjes óf op bijles/huiswerkbegeleiding te zitten óf helpen pa en moe ze urenlang elke avond. Is dat iets van deze tijd? En kun je als ouder het maken om er niet aan mee te doen of stel je ze dan achter?
Overigens wil ik best helpen (niet het werk overnemen maar begeleiden bij!) , als ze er om vragen of mijn hulp accepteren. Kinderen zitten er echter vaak niet op te wachten. Willen het zelf doen. Of geen controle, dat kan ook.
Ik snap je punt heel goed. Moet zeggen dat ik wel hull heb gehad. Onschuldige hulp zoals avonden overhoor-sessies voor een toets. Maar ook hulp met werkboeken invullen. Ik was vaak vermoeid na school (spierziekte) en kon niet meer soms. Maar ook mn hekel aan geschiedenis heeft er wel eens voor gezorgd dat mn moeder het heeft gemaakt. Haha! Ik ben er niet ‘dommer’ van geworden.