Moet ieder kind zijn eigen slaapkamer hebben?
Moet een kind een eigen slaapkamer hebben?
'Hoeveel ruimte heb je nodig?' stond er op de cover van de nieuwe Genoeg.
Platteland: meer buitenruimte, minder binnenruimte
Toen we verhuisden van de stad naar het platteland kregen we aanzienlijk meer buitenruimte. Maar hoewel we niet zozeer minder binnenruimte kregen, zorgde de indeling er wel voor dat onze twee jongste zoontjes voortaan een slaapkamer moesten delen. Dat was het prijskaartje van een verhuizing naar het platteland.
Indeling
Ons huis in de stad was nu eenmaal superefficiënt: gewoon twee vierkanten blokken aan elkaar. Het huis dat mijn opa en oma in de jaren dertig lieten bouwen, is minder optimaal ingedeeld. Zo hebben we hier bijvoorbeeld een kelder die voor extra kubieke meters zorgt, maar daar heb je natuurlijk weinig aan als slaapkamer.
Slaapkamer delen
Dat onze twee jongste zonen een kamer moesten gaan delen, was één van bezwaren tegen de verhuizing naar het platteland. Want hebben kinderen niet een eigen kamer nodig? Soms denk ik dat nog wel eens, en dan kan ik daar vervelend over piekeren.
Maar het artikel over klein wonen in Genoeg en informatie over de Amerikaanse Tiny House Movement bieden verlichting voor mijn zorgen. Het helpt in ieder geval om te relativeren dat ze een kamer moeten delen. Een klein huis hoeft geen probleem te zijn.
Lees ook: Slaapkamer zonder raam
Hoe denken jullie over kinderen en slaapkamers? Heeft ieder kind recht op een eigen slaapkamer, en is dat ook nodig?
Zelf vind ik van wel, ieder kind heeft ook zijn rust en eigen plekje nodig maar als het niet kan..?
Misschien zou je er een kamer scherm tussen kunnen plaatsen zodat ze toch hun privency een beetje hebben?
Wij hebben eens in een huis gewoond waar wij ook totaal maar 2 slaapkamers hadden, wij zijn toen in de kleinere slaapkamer gaan slapen en hebben in de grote slaapkamer een gips muur geplaatst met een raam en deur er in zodat ze toch hun eigen slaapkamertje hadden.
Misschien kun je met de andere ruimte in huis spelen?
Heb je misschien een zolder waar je 2 kamertjes zou kunnen maken? Of een stukje aan het huis bouwen?
Wij slapen zelf al in de allerkleinste slaapkamer, en er is helaas nergens speelruimte voor een aparte kamer. Wanneer onze oudste dochter uit huis gaat, komt er pas wat vrij.
Een aanbouw lijkt me geweldig, maar is absoluut niet aan de orde financieel.
Nu heeft elk kind hier zijn eigen kamertje, maar mocht er een derde komen dan kan dat dus niet meer en zal er een kamer gedeeld moeten worden. Verhuizen in de huidige tijd kan echt niet. Vrlies op ons huis is dan 50.000 euro en die heb ik niet zo even liggen.
Verder woon ik hier prima. Hoe groter je huis hoe meer je bewaard.
Ik vind het niet persee nodig dat elk kind zijn eigen kamer heeft. Natuurlijk is een stukje privacy lekker maar aan de andere kant ze hoeven niet tegelijk in de kamer te zijn, buiten het slapen om.
Dat is een flink verlies inderdaad, 50.000 euro. Dan kun je misschien beter investeren in een aanbouw, zoals Eurootje zegt.
Tja ik heb het makkelijk omdat ik deze keuze niet hoef te maken. Wij hebben maar één kind en daar blijft het ook bij dus zij heeft bijna vanzelfsprekend haar eigen kamertje. Ik zit zelf nu meer te denken, moeten we haar geen grotere kamer als ze wat ouder wordt. Maar dat is een hele andere discussie.
Ik weet wel van mezelf dat ik het vroeger heel belangrijk vond om een eigen plek in huis te hebben. Als je een kamer deelt dan heb je dat niet.
Ik heb een huis met 4 slaapkamers maar toch bewust gekozen om mijn 2 kinderen op 1 slaapkamer te leggen. Ik hoop namelijk dat ze veel aan elkaars gezelschap zullen hebben. Ze zijn nu 4 en 2. 't Leeftijdsverschil is dus ook niet zo groot.
Waar ik me wel weer kan voorstellen dat ze als pubers een eigen plekje willen. Dat kan dus ook in dit huis. Er zou dan zelfs nog ruimte overblijven voor een derde spruit. :)
Op die leeftijd is het denk ik ook gezellig samen inderdaad. De twee die bij mij moeten delen zijn de twaalfjarige en de tienjarige. De twaalfjarige begint nu te puberen, en ik kan me voorstellen dat hij soms wel baalt.
Anderzijds, slapen ze wel steeds samen buiten in de tent!
Eerlijk gezegd bekijk ik het gewoon heel nuchter. Als je niet meer ruimte hebt, moeten ze delen, simpel.
Nu mijn ervaringen: dochters hadden toen ze klein waren alle een eigen kamertje, maar sliepen op een gegeven moment toch bij elkaar. Tot ong. de tienerleeftijd. En de jongens slapen nu met z'n drieën. Gaat goed maar binnen een aantal maanden hoopt oudste zoon naar een eigen kamertje te gaan. Dit is exact de leeftijd waarop ze er dan echt aan toe zijn om een eigen plekje te hebben. (btw zijn hier plakjes genoeg om je terug te trekken maar dat is dan een voordeel van (afgezien van de bovenruimte) het ruim wonen op het platteland.)
Mijn ervaring is dat jonge kinderen het prettig vinden om bij elkaar te slapen, geeft ze een gevoel van geborgenheid. Nu zijn wij trouwens ouders die niet willen dat kinderen tussen ons in komen liggen.
Het zorgt ook voor een hechte band denk ik en ze leren het delen van jongs af aan. Onze jongens hebben trouwens allen hun eigen laatje/kastje voor hun eigen schatten/spulletjes.
Oh ik dacht er nog aan, dat onze meiden juist toen ze op het v.o. zaten ook nog een tijd vrijwillig op één kamer sliepen...met z'n drietjes... heleboel interne verhuizingen hebben we hier al gehad ;-)
Dat vind ik een fijn perspectief Jolanda! Ik denk dat het inderdaad een hechte band kan bevorderen, en leren delen!
Kinderen hebben eeuwenlang kamers gedeeld, en dat ging best. Voor kinderen in de denk-leeftijd (vanaf 8 of vanaf 12?) is het fijn een eigen stekkie te hebben. Dat kan ook met een kamerscherm of tactisch neergezette kasten of tactisch neergezette bedden. Of voor sommigen een lees/studieplek in een andere kamer, ligt een beetje aan het kind.
Verder? Een goede sfeer in huis doet meer dan een eigen kamer, denk ik.
Goed punt KruidMeisje! Ik heb voor mijn 12-jarige zoon een deken gespannen voor zijn bed, voor de privacy.
zolang ze er niet meer doen dan slapen en spelen lijkt het me niet zon probleem, anders word het misschien als ze op de middelbare school meer moeten leren en studeren,maar als je daar een andere oplossing voor kunt vinden door ze daarvoor ieder een eigen plek te geven bijvoorbeeld een in hun slaapkamer en misschien de ander in de huiskamer of bijvoorbeeld op jullie slaapkamer moet het niet echt een probleem zijn , het enige moment dat het misschien echt problemen gaat opleveren is dat als ze ouder zijn en ze een vriendje of een vriendinnetje hebben en dus meer behoefte aan privacy
P.S. er speciaal voor gaan verhuizen ,lijkt me overdreven, want hoe lang wonen je kinderen nog thuis, als ze later het huis uitgaan blijven jullie zitten met een te grote woning en woont dus duur of je moet verplicht weer gaan verhuizen. zag ik wel bij mijn ex schoonouders, hun kinderen gingen vrij vroeg het huis uit en zij bleven achter met een veel te grote woning met 3 slaapkamers en nog een ruime zolder met ook nog 1 slaapkamer en mijn schoonmoeder maar ploeteren om de boel nog een beetje bij te houden.
Ja, daar zeg je wat! Onze oudste dochter is inmiddels 18 en zal binnen afzienbare tijd uit huis gaan denk ik. Dan lost het 'probleem' van het delen zich meteen op.
Als we hier nog een vierde zouden willen, wordt het ook meer kinderen op een kamer. Zou denk ik de jongsten eerder bij elkaar doen dan de oudsten die al wat meer behoefte aan privacy hebben. Tenzij ze het zelf ook leuk vinden, natuurlijk.
Op vakantie slapen de oudsten ook redelijk lief samen en ook toen we een ruimer huisje hadden, wilden ze nog bij elkaar.
Ook ik vind het niet direct nodig om ze een eigen kamer te geven. Vanaf de tienerleeftijd kan ik mij voorstellen dat het eventueel wenselijk is, maar dan moet wel de gelegenheid ervoor zijn.
Maar... als jouw jongsten zo oud zijn dat ze echt behoefte aan een eigen plek krijgen, is waarschijnlijk je oudste intussen het huis uit, toch? Dan lost dat probleem zichzelf misschien wel op.
Mijn echtgenoot heeft trouwens tot volle tevredenheid een kamer gedeeld met zijn broer totdat de eerste ging studeren.
Ik kan me werkelijk niet herinneren dat ik het vreselijk vond om geen eigen slaapkamer te hebben, tot m'n 16e. Maak de boel niet erger dan hij is, ze gaan niet zo snel dood hoor. Als het kan is het leuk, als het niet kan, nou dan niet. Krijgen ze heus geen trauma's of zo van.
Ha, ha, wij leven geloof ik als 50 jaar geleden. Eén slaapkamer wordt gedeeld door 2 jongens, een andere door 4 jongens en één (grote) slaapkamer door 3 meiden. Die laatste kamer heeft een kastenwand als afscheiding, zodat één deel voor onze oudste dochter is, en het andere deel voor de twee veel jongere zusjes. We hebben zelf een kleine kamer, waar je net om je bed kunt lopen. En hee, dat bed heeft ook al niet de maten van 2013 :-)). We leven prima zo en niemand weet beter. Huiswerk wordt hier aan tafel gemaakt en ieder heeft in elk geval een eigen kast, een eigen (schoenen)mand, een eigen kapstokhaak, een eigen schoolspullenopbergruimte.
Zelf heb ik ook nooit een eigen kamer gehad. Tot ik een jaar of 12 was deelde ik zelfs het bed met een zus.
Je krijgt er niets van. Leren delen vind ik juist goed en mooi. Waarom moet alles altijd gericht zijn op het individu? We hebben en krijgen elkaar juist zo hard nodig.
Heerlijke reactie Teunie! Ik maak me meteen niet meer zo druk!
Ik heb als jong kind even een kamer gedeeld met m'n broertje en vond het erg jammer toen ik weer een eigen kamer kreeg. Samen op 1 kamer vond ik veel gezelliger en minder angst voor spoken onder het bed...
Iedereen heeft het al gezegd :-) maar neen, ik denk het ook niet, dat het echt noodzakelijk is. Onze 2 jongsten(4 en 5) slapen op een kamer ( zit ook maar 18 mnd tussen) en als ze ouder worden( het zijn jongen/meisje) dan zal het zich vanzelf oplossen, want mijn oudste is al 18 en dan een van 15...Maar ook mijn oudsten sliepen in de basisschoolleeftijd graag op een kamer in de vakanties bv.
Als kind altijd een kamer gedeeld. Een grote kamer, dat wel.
Mijn tiener zussen waren niet verrukt als ik nog wakker was, wanneer zij naar bed gingen. Dat betekende dat ik kon luisteren naar verboden dingen die ze gedaan hadden en naar snode plannen.
De schurken vertelden me dan, dat ik helemaal niet hun eigen zusje was, maar dat ik gevonden was bovenaan de draai, langs de kant van de weg, naast de vuilnisbak.
Heb ik er iets van gekregen? Nou nee, ik had de schurken best door, maar speelde het spelletje mee.
Kostelijk! Wat een leuke zussen had jij!
Onze jongens hebben altijd bij elkaar geslapen, vanaf dat ze twee en vier waren. Nu zijn ze dertien en elf, en we zijn een aantal maanden verhuisd naar een huis met een slaapkamer voor iedereen (dat was overigens niet de reden van de verhuizing :-) ). Een week hebben de jongens apart geslapen, toen was het nieuwtje eraf, en nu liggen ze weer heerlijk bij elkaar! Hun eigen keuze overigens ;-)
Huiswerk wordt in de keuken of woonkamer gemaakt, het hele begrip privacy komt in hun belevingswereld nog niet voor lijkt het, ze zoeken ons en elkaar altijd op. Misschien dat het met meisjes anders is, daar heb ik nog geen ervaring mee :-)
Bij mijn zijn het ook de jongens die delen. Wat grappig dat ze er bij jou zelf voor kiezen om weer bij elkaar te gaan liggen!
Het ligt er wel aan of ze een beetje met elkaar kunnen opschieten. Mijn zoon en dochter (vind zowiezo dat 2 verschillende sexen vanaf een een bepaalde leeftijd niet meer op een kamer kunnen) kunnen elkaar niet uitstaan. Ik haal zelfs mijn dochter van zolder, waar ze een eigen kamer heeft naast zoon, teveel verschil in karakter en levenstijl (hij blijft laat op, zij moet op tijd slapen). Ze krijgt nu een verdieping lager een kamer, naast jonger broertje. Zelf vond ik het vroeger verschrikkelijk dat ik geen eigen kamer had, ik ben erg graag op mezelf. Mijn grootste wens was een eigen plekje. Maar ja, je moet roeien met de riemen die je hebt.
Ik ben nieuwsgierig Julia: heb je nu als moeder een eigen plekje?
Jazeker, bizar genoeg kreeg ik toen mijn ex wegging een heel huis voor mezelf (delen met kids en konijn). Maar heel eerlijk, ik geniet ervan, ik heb zelfs al 6 jaar een LAT relatie, maar geef mijn eigen plekje niet meer op:)
Wij hebben het daar ook wel eens over... We hebben 3 slaapkamers boven en ik zie mezelf stiekem wel als moeder van 3 of 4 kinderen... Maar waar laten we die dan allemaal? ;)
ik lees even mee... :)
Ik heb met mijn zus totdat zij een jaar of 10 was (ik was 3 jaar jonger) op 1 kamer geslapen. Zij wilde graag een eigen kamer, vast ook pubertijd ofzo.
Het was niet dat de ruimte er niet was, maar gewoon makkelijk voor mijn ouders en wij vonden het gezellig. We sliepen ook bij elkaar in één bed en mij moeder kwam dan 's avonds tussen ons in liggen om verhaaltjes te vertellen. Ik heb er fijne herinneringen aan.
Wij zijn een samengesteld gezin met 5 kinderen met PDD-NOS en ADHD/ADD. Het is beslist noodzakelijk dat ze hun eigen kamer hebben waar ze zich terug kunnen trekken.