Hoeveel labels draag jij?
- Ik vond labels vervelend
- Waarom ik nu positiever kijk naar labels
- Een label geeft een nieuw perspectief
- Heb je een label of ben je je label?!
- Leestips
Op een Engelstalige blog kwam ik de vraag tegen: Hoeveel labels draag jij? In eerste instantie dacht ik dat de blogger labels als Gucci of Yves St.Laurent bedoelde! Maar ze had het over labels als in ‘introvert,’ ‘autistisch’ of HSP.
Ik vond labels vervelend
Toen mijn kinderen op de basisschool zaten en de één na de ander toch wel erg bijzonder werd gevonden vond ik labels maar onzin. Ik vond het vervelend dat ze mijn kinderen een label/etiket wilden geven, want ik vond dat ze gewoon zichzelf moesten kunnen zijn. Zonder dat daar een label opgeplakt werd.
Maar op dat idee ben ik behoorlijk teruggekomen.
Hoewel ik nog steeds vind dat je voorzichtig moet zijn met labels, zie ik er nu veel meer de waarde van in.
Waarom ik nu positiever kijk naar labels
Toen ik een tijdje terug een blogpost schreef naar aanleiding van een online persoonlijkheidstest waaruit kwam dat ik hoog scoor op introversie, zei iemand in de comments iets in de sfeer van:
‘Maar dat wist je toch al lang?’
Nou, dat valt dus te bezien. Wat ik wél al heel lang wist, was dat ik vaak een gevoel heb van tekortschieten. Van niet sociaal genoeg zijn, niet leuk genoeg, stom en suf omdat ik niet van Leuke Dingen Doen houd.
Over labels gesproken, maar dit terzijde ; )
Een label geeft een nieuw perspectief
Een label als introvert kan op dergelijke eigenschappen een heel ander licht laten schijnen. Dan ben je ineens niet meer stom, saai of suf, maar krijg je een verklaring voor je voor- en afkeuren. Een uitleg die te maken heeft met je ‘bedrading,’ hoe je ‘in elkaar zit’ en hoe je hersenen functioneren. Niet alleen is dat een fijnere uitleg dan falen als mens, je krijgt er ook nog eens een handige gebruiksaanwijzing bij. Zo ontdekte collega-blogger Naomi nadat ze in een burn-out kwam dat het label autisme bij haar past.
Als we een apparaat kopen dat we nog nooit hebben gebruikt, is het ook handig als er een uitleg bij zit hoe je het het beste kunt gebruiken. Als mens komen we ter wereld zonder persoonlijke gebruiksaanwijzing.
Een label kan die alsnog enigszins bieden.
Heb je een label of ben je je label?!
Ik vind het zelf vaak lastig om te bepalen in hoeverre je mag leven volgens je label, en wanneer je dwars tegen je eigen gebruiksaanwijzing in moet gaan omdat dat ‘beter’ is. Maar ja, volgens wie is dat dan ‘beter’?
Bovendien, je verwacht toch van een haan ook niet dat hij gaat blaffen?
We zijn allemaal een beetje zus, en een beetje zo
Door het schrijven van deze blogpost kreeg ik spontaan het liedje Een beetje van dit van popgroep Vulcano in mijn hoofd. Hieronder het fragment waarin ze zingen: ‘Een beetje zus, een beetje zo…’
Leestips
Zomerdepressie
Introvert, je kunt toch gewoon jezelf zijn?!
Welke labels draag jij?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik ben mezelf en assertief…
Dat lijkt me een fijn label Sjoerd.
deze uitdrukking hoorde ik nog nooit…
nu nog eerst ff uitzoeken welke labels ik draag
Een @->- voor U.
Ik draag het label bijzonder en als je daar geen hokje voor hebt, dan maak je er maar één. Wel liefst met ramen.
Love As always
Dimario
; )
Ik was ook altijd een beetje huiverig voor labels, maar mij heeft het label autisme zoveel gebracht. Het heeft me geholpen om mezelf te accepteren in plaats van te veroordelen.
Wat fijn Naomi! Ik begin die kant van labels ook steeds meer te zien inderdaad. Het kan een soort gebruiksaanwijzing zijn die houvast geeft.
Het label introvert heeft ook mij veel gebracht. Vooral inderdaad op het gebied van acceptatie, en begrip voor hoe dingen voor mij werken.
Echt schuilt er ook gevaar in, in hoe de buitenwereld soms kan reageren op bepaalde labels, hoewel hierin in de afgelopen 30 jaar wel winst geboekt is. Maar ik geloof dat dit een blog op zichzelf zou kunnen zijn 🙈🤣
De labels introvert en prettig gestoord passen me het best denk ik.
Ik was vroeger ook niet zo’n voorstander van labels opplakken. Vooral omdat ik merkte dat het leek alsof het label als excuus werd gebruikt voor onbeleefd gedrag of uitmelken van de situatie. Maar ik ben wel meer de voordelen gaan zien. Als je namelijk worstelt met dingen zoals jij ze beschrijft of als je worstelt met structuur aanbrengen of worstelt met taal, of met prikkels en je krijgt daar een label bij, dan weet je gerichter waar je meer informatie moet zoeken. Je komt ook opeens andere mensen tegen met hetzelfde en dan word je begrip steeds ruimer.
Toen ik in de 20 was kwam het boek uit van Elain Aaron over hoogsensitieve personen en dat vond ik een geschenk! Iemand die precies beschreef hoe ik me voelde.
Inmiddels denk ik er nog weer genuanceerder over en zie ik die delen als iets in jouwzelf wat nog niet ontwikkeld is. Het is niet een aandoening of een tekortkoming, ook niet iets wat permanent is, maar een aspect van jezelf wat nog niet tot wasdom is gekomen.
Dat is een interessant perspectief Anita. Wat betekent dat precies, nog niet tot wasdom gekomen? Is introversie dan een persoonlijkheids trek die nog moet veranderen? Hoe kan ik dit het beste interpreteren?
Als jongere werd ik al officieus gelabeld als “vreempie”Prima.Ik snap,dat soms een diagnose verhelderend werkt. Want niet iedereen komt een boek of uitzending tegen,waardoor er ineens inzicht is.
ik probeer mezelf te zijn, al lukt dit niet altijd
Tot ik een jaar of 25 was gedroeg ik me nogal rustig, je zou het introvert kunnen noemen. Dat veranderde in de jaren daarna, ook door mijn werk. Wanneer je je mening moet geven, enigszins assertief gedrag moet hebben soms, helpt het niet als je je schulp niet uitkomt. Nog steeds ben ik geen uitgesproken feestvierder maar vind het samen met anderen iets ondernemen echt wel leuk. Labels daar ben ik niet dol op. De meeste mensen zijn gewoon een mix van allerlei eigenschappen. Die ook kunnen veranderen.
Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat een diagnose als autisme of hoogsensitief ook verhelderend kan zijn en zelfs opluchting kan geven.
Je beschrijft mooi de twee kanten van de medaille. En ook mooi hoe je beschrijft dat je ook kunt veranderen soms.