Dingen die je niet moet zeggen op het consultatiebureau?
- Ik vond het consultatiebureau vaak stressvol
- Dit moet je niet zeggen op het consultatiebureau volgens KOG
- Mijn idee over het consultatiebureau
Over het consultatiebureau hebben veel ouders gemengde gevoelens.
De één vindt het prima, terwijl een ander er regelmatig aangeslagen vertrekt.
Ik vond het consultatiebureau vaak stressvol
Zelf hoorde ik bij de tweede groep. Ooit speculeerde de consultatiebureau arts bijvoorbeeld dat mijn jongste zoon heel misschien wel een hersentumor zou kunnen hebben, omdat hij zo klein van stuk was. Toen ik geschokt reageerde zei ze:
‘Goh, ik had gedacht dat u daar beter mee om zou kunnen gaan.’
Dit moet je niet zeggen op het consultatiebureau volgens KOG
Een tijdje geleden las ik het boek Mijn kind?! van de stichting KOG: Informatiepunt voor Kinderen Ouders Grootouders over jeugdzorg. De schrijfster van dit boekje heeft vermoedelijk slechte ervaringen met hulpverlening. Iets wat ik helaas herkenbaar vind.
Maar wat me vooral opviel was de concrete lijst met dingen die je volgens hen niet moet zeggen op het consultatiebureau. Doe je dat wel, zo waarschuwt het boek, dan loop je het risico dat je wordt aangemerkt als ‘kwetsbaar gezin’ met alle gevolgen van dien.
Mijn idee over het consultatiebureau
Ik denk dat het consultatiebureau op zich prima is. Het is een plek waar eventuele problemen op tijd worden ontdekt en je kunt er terecht met vragen. Maar de kwaliteit staat of valt bij de hulpverleners die er zitten. Al met al voel ik voor het consultatiebureau een mengeling van vertrouwen en wantrouwen.
Hoe zijn jouw ervaringen met het consultatiebureau? En was jij daar eerlijk en open, of op je hoede?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Zelf heb ik prima herinneringen aan het consultatiebureau. Prettig arts en prettige verpleegkundige.
Maar de reactie van de arts -zoals jij beschrijft- vind ik wel heel apart. Ik denk inderdaad dat het ervan afhangt welke persoon daar zit. En je bent denk ik extra gevoelig voor wat er gezegd wordt omdat het gaat om het kostbaarste wat je hebt: je kind.
Ja, ik schrok destijds erg van haar uitspraak. En ik vond het onthutsend dat ze aangaf dat mijn reactie haar tegenviel, en dat ze beter van mij verwacht had… Tsja.
Bij ons eerste kindje was ik in het begin heel blij met het cb want alle onzekerheden zou ik daar immers kwijt kunnen. Doch de reacties en hoe we benaderd werden door de menzen daar gaven me al snel het gevoel van ,niet te veel zeggen of vragen en snel weer weg wezen. Ik ben op mijn moedergevoel gaan vertrouwen en heb veel met de dames van de zwangerschaps gym gesproken en dat gaf een veel fijner gevoel dan steeds die strenge mensen op het CB
Ik vind die reactie op jou kindje ook veel te ver gaan belachelijk dat ze zo,n uitspraak maakten
Wat fijn dat je veel hebt gehad aan de dames van de zwangerschapsgym. Mensen in dezelfde situatie kunnen een grote hulp en steun zijn.
Bij mijn eerste kind was ik nogal voorzichtig maar bij de tweede vooral mezelf. Ik vond het nooit erg om naar het consultatiebureau te gaan. Het is toch fijn om je te weten hoeveel je kind weegt en groeit.
Dat is het zeker. En zolang je kindje maar groeit volgens de voorgeschreven curve is er geen wolkje aan de lucht.
De problemen komen pas als je kind afwijkt van de norm…
Ik kreeg te horen dat beide zoons langer dan twee meter zouden worden. Ze zaten continu boven de hoogste lijn qua groei in de lengte. Ze zijn trouwens rond de 1.90 geworden, dus het viel mee.
Ik werd niet blij van het CB wat betreft de controles en de adviezen. Zo moest ik met mijn allergisch aangelegde zoon wachten tot ie acht maanden was met vast voedsel. Ik kon zien aan zoonlief dat hij vast voedsel nodig had. Ik gaf het hem en het ging meteen stukken beter. Niet meer zoveel spugen en veel blijer. Dat was maar een voorbeeld. Het is al lang geleden dat ik op het CB kwam. Ik denk nu heel anders over veel dingen en wat betreft vaccineren zou ik iig niet alle vaccinaties doen en niet op zo’n jonge leeftijd al beginnen.
Wat ik wel heel leuk vond aan het CB was het contact met de andere moeders.
1m90 vind ik een keurige lengte inderdaad. Die van mij waren juist altijd aan de kleine kant…
Onzekere moeder (ik) op het CB: ….ze huilt wel 14 uur per etmaal, ik kan het niet meer aan!
…….CB-arts……………………………:… gewoon negeren! Daar krijgt ze sterke longen van
14 uur een huilende baby negeren lijkt me inderdaad niet eenvoudig. Dat was een arts van de oude stempel denk ik, als ik het advies zo lees.
Dat klopt! De huilbaby van toen wordt binnenkort 42 ????
Bij de oudste was ik voorzichtig met wat ik zei maar in de loop van de tijd werd het contact met de verpleegkundige prettiger en werd ik opener en was er ruimte voor overleg. Nu met de derde ga ik het eerste jaar niet; ik vind het een hoop gedoe, heb vrijwel nooit vragen en weet ongeveer wat ik mag verwachten qua ontwikkeling.
Ik kan me voorstellen dat de verpleegkundige jou toen ook beter kende als moeder, en wist dat het in orde was bij jullie thuis.
Haha ik lieg gewoon staalhard als ze me iets vragen over mn derde kind (bij eerste twee was ik zovdapper niet)
‘Ja hij krijg zn vitaminde D tot ie 6 jaar is’ ‘ nee hij slaapt zeker niet bij ons in bed’ :-) wtvr weten zij er eigenlijk van. Hun advies veranderde bij elk kind dat ik kreeg! Bij eerste moest ik nog een strak schema voor borstvoeden aanhouden, en vooral niet afwijken van het schema! Bij derde moest ik vooral voeden op vraag van het kind.
Mom knows best :-)
Mooi motto Nona. Bij het consultatiebureau zie je inderdaad vaak ook de voortdurend veranderende inzichten weerspiegeld worden.
De arts van het consultatiebureau kam erachter dat zoon een lui oog had met heel slecht zicht. Daar hadden wij echt niets van gemerkt dus dat was zeker erg waardevol.
De verpleegkundige die ik daarna had begon over groeicurves en dat hij te zwaar was. Tja….. het is een kind met een brede lichaamsbouw. Braaf geknikt en me er niets van aangetrokken. En kijk! Hij is een heel eind gegroeid in 1 jaar tijd – en zeker niet te dik.
Dat is zeker fijn Bespaarzuinig! In zo’n geval is het consultatiebureau echt een waardevolle aanvulling.
Het consternatie bureau ???? Hier gezien hoe ze onzekere buurvrouw de vernieling in hielpen, kwam totaal overspannen thuis te zitten. Ben bij de eerste direct al mijn eigen weg gegaan en bij de tweede kwam de arts bij me thuis de eerste x en gaf direct al aan dat ik ook alleen prikjes kon komen halen. Prima maar dat dan ook nog op mijn tijd.
Ja, de term consternatiebureau is er niet voor niets denk ik.
Bij ons thuis is het verhaal legendarisch dat de arts aan mijn moeder vroeg ‘hoe vindt u dat de ontwikkeling van uw kind verloopt?’ waarop mijn moeder reageerde ‘de ontwikkeling verloopt normaal, geen afwijkingen’. Waarop de arts met zijn neus in de lucht vroeg ‘en hoe denkt u dat zo te weten?’, daar had mijn moeder wel een verklaring voor ‘Ik ben orthopedagoog van beroep, het is mijn vak om dat te beoordelen.’ Daarna had ze geen last meer van die arts.
LOL. Kostelijk. Dat heeft je moeder mooi gedaan : )
Ik hoor er ook vaak verschillende verhalen over. Ik moet zeggen, dat ik zelf op zich tevreden ben. Ik merk wel dat je als ouder gewoon zelfverzekerd moet zijn en vooral zelf je verstand moet gebruiken. Je hoort het aan en besluit zelf wat je er mee gaat doen, zeg maar. Maar de mensen op het CB waar ik heen ga, zijn allemaal nuchter. Mijn zoontje zat -2 onder de curve. Maar ik maakte me er niet druk om. Hij zag er zeer goed uit, was fit, sterk en snel. En zo dacht de arts er ook over. Die zag ook wel dat het bij de bouw van ons zoontje hoorde. Terwijl een vriendin bij een andere CB te horen kreeg dat ze zich toch best druk moest maken om haar kindje die continu onder de curve zat. Dus het hangt er ook echt vanaf wie er tegenover je zit.
Het enige waar ik pissig over was is dat ik op eigen initiatief de kinder fysio had gebeld, omdat mijn zoontje een voorkeurslighouding had. En het wisselen en speeltjes aan één kant van het bed, hielp echt niet. Bij het CB moest ik het nog aankijken, maar daar trapte ik niet in. Ik ging voorkomen dat hij zo’n helmpje op moest. Dus belde zelf voor een afspraak en nadat de fysiotherapeute 3 keer was langs geweest was het hele probleem opgelost. Maar ik moest alleen een verwijzing regelen voor de verzekering. En daar deed de mevrouw van het CB dan heel moeilijk over, omdat ze zo gepikeerd was dat ik zelf aan de bel trok. Wat was ik pissig toen! En dat heb ik haar laten weten ook. Toen kreeg ik alsnog de verwijzing, hoor.
Een beetje flauw die reactie van de mevrouw van het cb inderdaad. Laat ze blij zijn met zo’n intiatiefrijke moeder!
ik vond het CB verschrikkelijk! Onze oudste had erg eczeem, borstvoeding lukte niet dus over op de fles…Bij de 2e lukte de borstvoeding weer niet..Ik kreeg advies om dan maar zo ongeveer de hele dag te gaan zitten om te voeden zodat het goed op gang zou komen. toen ik aangaf dat niet te zien zitten omdat ik ook nog een kindje van 22 maanden had rond lopen werd mij verweten dat ik een slechte moeder was… Ik wilde toch niet dat ook dit kind eczeem zou krijgen!! Ik ben toen meteen van het CB naar de Kruidvat gereden en heb daar een fles en voeding gekocht en ben op eigen houtje begonnen met flesvoeding. En later, bij de 4e, kreeg ik te horen dat ik een overbezorgde moeder was. Omdat ik mijn dochter op schoot had tijdens de ogentest! Dat mocht niet want zo werden kinderen nooit zelfstandig! Nee…het CB en ik…dat zijn geen vrienden!! Ik heb nog nooit zoveel gelogen asl daar…!
Tsjonge, bij jou op het consultatiebureau waren ze behoorlijk veroordelend als ik dat zo lees. Ik kan me helemaal voorstellen dat je het daar niet prettig vond Jet!
Een jong zustertje wilde mij vertellen wat ik mijn vijfde baby moest geven. Ik zei dat weet ik wel. Wat ik doe als baby niet de fles leeg drinkt. Zit ze vol en drinkt mss volgende keer meer.
Ik vroeg wat zij deed alsze altijd bijv drie boterhammen eet en nu maar zin heeft in de een of twee. Dan at ze niet meer. Precies, zo zie ik het ook. Andere moeders vonden ht ook vreemd.
Andere moeder had arts geantwoord toen die had gezegd dat ZIJ voor arts had geleerd: ja en ik ben boerin!
Mooi antwoord van die moeder : )))
Mijn jongste had een platte plek links op haar achterhoofd, en ik bij elk bezoek vragen of ze tips hadden om daar wat aan te doen. Nee, het zou wel wegtrekken. Na twee jaar nog eens heel uitdrukkelijk gevraagd, was het antwoord dat er niks meer aan te doen was. Jongste heeft nu een scheef hoofd achter! Zeiden ze ook nog dat het vanwege de half-Afrikaanse krullenbos niet zou opvallen, maar zodra ik er cornrows indoe, zie je het duidelijk.
Dezelfde jongste had last van eczeem, en allerlei cremes werden geopperd, maar geen verandering van dieet. Toen ik op eigen houtje de melk schrapte (inmiddels was ze twee) was ineens de eczeem weg. Ze krijgt wel melkproducten (kaas, yoghurt, karnemelk), maar geen melk.
Vervelend dat ze je niet serieus namen Siebrie… Vooral niet als je meerdere keren je zorgen hebt uitgesproken.
Goed van je dat je door zelf maatregelen te nemen je het eczeem hebt weggekregen!
Ik heb niet veel op met de verpleegkundige van ons consultatiebureau. Ik heb het idee dat we al onder curatele staan na het niet overhandigen van de rapportage van de verloskundige omdat daar feitelijke onjuistheden in vermeld stonden. Daarnaast heb ik meteen bij de eerste afspraak mijn beklag gedaan over de verplichting per auto 16 km te moeten rijden om naar het cb te komen omdat overige locaties zijn wegbezuinigd. Kom je binnen op de locatie (in een school), is het eerste wat je ziet een briefje waarop staat dat er waterpokken en krentebaard heerst. Lekker met een zuigeling. Maar te hopen dat ze verder net zo zuinig zijn op mijn kindje als ikzelf.
Ik heb niet veel op met de verpleegkundige van ons consultatiebureau. Ik heb het idee dat we al onder curatele staan na het niet overhandigen van de rapportage van de verloskundige omdat daar feitelijke onjuistheden in vermeld stonden. Daarnaast heb ik meteen bij de eerste afspraak mijn beklag gedaan over de verplichting per auto 16 km te moeten rijden om naar het cb te komen omdat overige locaties zijn wegbezuinigd. Kom je binnen op de locatie (in een school), is het eerste wat je ziet een briefje waarop staat dat er waterpokken en krentebaard heerst. Lekker met een zuigeling. Maar te hopen dat ze verder net zo zuinig zijn op mijn kindje als ikzelf. Ik vind het werkelijk idioot dat een consultatie arts ook maar durft te suggereren dat een klein kind een hersentumor zou kunnen ontwikkelen. Al zou de moeder neuroloog van beroep zijn, dan nog. In eerste instantie ben je moeder en het ergste wat je als moeder kan overkomen is dat je kind iets naars overkomt.
Dat is inderdaad geen fijne binnenkomer, zo’n aankondiging van krentenbaard en waterpokken! Dat vind ik ook zeker geen ideale omgeving voor baby’s!