Bloggen als er vreselijke dingen gebeuren
Bloggen als er vreselijke dingen gebeuren in de wereld.
Hoe doe je dat?
Is het oké om over simpele dingen te schrijven?
Is het wel oké om te schrijven over nieuwe stofdoeken die je kocht bij de Action, als er elders op de wereld mensen alles kwijt raken?
Mag je wel schrijven over eenvoudige, dagelijkse beslommeringen in het licht van groot leed?
Het is iets wat ik me regelmatig afvraag.
Zou het helpen als ik het niet deed?
Meestal dient het antwoord zich aan als een tweede vraag:
'Zou het helpen als ik niet schreef over dagelijkse beslommeringen? Zou de wereld dan beter worden?'
Nee, dat denk ik niet.
Sterker nog, ik denk juist in het gewone, in het alledaagse troost te vinden is.
Huisvlijt
Ik hoop dat Huisvlijt een plekje kan zijn om even te schuilen in de storm.
Een bakje troost, wat vriendelijkheid en een luisterend oor.
Een plek waar je even kunt bijkomen, en vervolgens versterkt weer verder gaat.
Ik hoop dat Huisvlijt dat voor mensen kan zijn.
Dat maakt wel verschil
Want dát maakt wel verschil voor de wereld.
Op mijn blog over bloggen, Bloggen en loggen schreef ik een blogpost over wat je als blogger kunt doen als de wereld in brand staat.
Ja hulp geven waar kan en je er niet door laten wegblazen. Trouwens,dan werd er zelden geblogd. Jemen,Irak,Lybië,Afganistan en zoveel andere gebieden met verschrikkingen
Ik denk dat je de juiste keuze heb gemaakt voor Huisvlijt.
We staan zo machteloos tegenover al dat leed in de wereld. We kunnen misschien geld of spullen doneren, maar dan houdt het voor de gemiddelde Nederlander/Vlaming toch wel op, denk ik.
Zou er iets veranderen als je het niet zou doen? Als je alleen nog maar alle ellende in de wereld laat zien... Dat laat ik aan kranten en nieuwszenders over.
Ik denk dat het juust helpt om wel te bloggen, over de dingen die wel goed gaan, over de natuur, over blij zijn met kleine dingen. Wat we er van vinden, hoe we het ook anders zouden willen, veranderen kunnen we het niet.
Ik kan vandaag alleen maar huilen.
Ik las onlangs bij een medeblogger met hetzelfde probleem dat die dingen nou eenmaal naast elkaar bestaan. Bloggen over andere zaken wil toch niet zeggen dat je je ogen sluit voor de ellende die oorlog, waar dan ook, brengt.
Dat is een goed punt Ferrara. Het kan inderdaad ook naast elkaar bestaan.
Ik denk precies wat Ferrara hierboven zegt. Ik ga niet bloggen over de oorlog, op dit moment niet. Maar het betekent zeker niet dat ik mijn ogen sluit voor de ellende. Ik heb niet de illusie dat er wél over bloggen helpt. Wat Marlou en haar dochter deden... ja dat helpt. Maar zo'n idee had ik niet.
iets waar we machteloos tegenover staan.. dacht ik
Natuurlijk is het prima om te bloggen, want bloggen is toch een soort van dagboek van hoe je denkt, meemaakt en dergelijke. Ieder heeft zijn eigen inbreng en idee van bloggen.
Love As always
Dimario
Je bent vrij in goed fatsoen te schrijven wat je wilt.
Of je vrolijker wordt alleen maar over de zwarte kant van het leven, kun je je eerst afvragen. Hans
De dingen bestaan naast elkaar, de grote en de kleine dingen.
Ik vind dat je moet bloggen wat je bezighoudt. Zelf blog ik als ik ergens meezit wel gewoon over de ellende in de wereld. Het is wat mij dan bezighoudt. Niet iedereen vindt dat leuk, maar ja, wegkijken van grote zaken doe ik niet.
Ik vind het zelfs juist belangrijk, dat het leven doorgaat. Het grote en het kleine, het leuke en het verdrietige, het (persoonlijk) belangrijke en het triviale. In alle openheid, niet weggestopt alsof we ons ervoor moeten schamen ermee bezig te zijn.
Daarmee bedoel ik zeker niet kop in het zand steken en doen alsof er niets aan de hand is. De situatie in Oekraïne en Rusland is nu ook deel van het leven. Maar behalve afschuw over de oorlog brengt dat me ook het besef dat wij hier, op dit moment, leven in vrede, veiligheid en vrijheid.
Het is geen grootse daad van verzet en ik heb niet de illusie dat het ook maar het minste verschil maakt voor de Oekraïners, of voor de Russen die zich tegen deze oorlog verzetten. Maar ik vind het belangrijk dat we niet door zelfcensuur waardevolle vrijheid opgeven zonder dat Poetin zelfs maar onze kant hoeft op te kijken.
En dat klinkt misschien wat zwaar als we praten over over stofdoeken van de Action, maar wat mij betreft maakt het allemáál uit. Dat is het punt van vrijheid.
Dankjewel Suzanne voor deze fijne inzichten!
Dit is precies hoe ik er ook over denk. Ik blog expres niet over dingen die in het nieuws zijn. Omdat ik qua nieuwsfeiten niets heb toe te voegen en ik zelf ook blij ben als ik ergens even iets 'gewoons' kan lezen. Dus ja, ik ben blij dat Huisvlijt nog een gewoon koffieleutplekje is.
Goed verwoord de twijfels en het dilemma. Ik had dit zeker afgelopen dagen ook met mijn brightsightoflife.blog
waar ik positieve berichtjes plaats
En inderdaad bloggen en blije posts plaatsen betekent zeker niet dat we onze ogen sluiten voor deze verschrikkelijke ellende zoals @Ferrara schrijft
Ik hikte er ook tegenaan en doe het nog en dus liet ik Willys de Jeep haar gang gaan. Maar eerlijk gezegd vind ik dat ik te weinig kennis heb. Ik kon de Ukraine nog niet aanwijzen op de kaart voor dit begon dus wie ben ik er iets over te schrijven. Wat niet zegt dat ik geen vette mening heb.
Ik schrijf ook nooit over dit soort dingen. Wat Liesbeth ook zegt; ik weet er te weinig van. Wie ben ik dan om mijn mening te gaan geven.
Jij moet nu eenmaal ook door met je leven,alles kost geld,dus je hoeft geen schuldgevoel te hebben als je door blogt.