Ben jij orgaandonor?
Last updated on December 4th, 2023 at 10:48 am
‘Ach als ik dood ben, heb ik ze toch niet meer nodig. Dus waarom dan niet iemand anders helpen?’
Dat zeggen veel donoren. En het klinkt ook heel logisch.
Maar wist je dat je voor orgaandonatie nog niet dood bént? Dan hebben ze namelijk niets meer aan je organen. Je sterft feitelijk op de operatietafel als je organen worden verwijderd. Met wééfsel ligt dit anders. Dat kan wel pas weggehaald worden als je ‘kassiewijlen’ bent.
Ik las dit in het in het boek Een andere kijk op orgaandonatie. Schrijfster Ineke Koedam vindt dat de voorlichting over orgaandonatie eenzijdig gericht is op doneren. In haar boek wil ze de andere kant belichten.
Hoe denk jij over orgaan donatie?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Huh, ‘gaan zoals je gekomen bent’ Nesrin? Dus naakt, huilend en rond de 3,5 kilo zwaar? Goh;).
Ja, ik heb toestemming gegeven voor donatie. Een mens is onnoemelijk waardevol, en als er straks dankzij mijn organen een paar mensen geholpen zijn: hoera! Maar…. het irriteert me wel dat ik zelf geen voorwaarden mag stellen. Zo heb ik helemaal geen zin om mijn geheelonthouders lever en nieren aan een alcoholist te geven. Ook vind ik het maar raar dat mensen die zèlf geen donor wensen te zijn wel organen van een ander mogen ontvangen. Geloof me, niet iedereen is daar consequent in, en dat is een naar idee.
Ik ben ook orgaandonor. Ik zal het fijn vinden als ik jong kwam te overlijden, ik andere mensen kan helpen en daardoor meer verdriet kan voorkomen.
Dat heb je mooi gezegd Els!
Nee ik ben geen donor. Eigenlijk nooit echt over nagedacht of ik dit wil of niet. In principe ben ik dan toch al dood en zou het niks uit moeten maken. Ik ga er eens over nadenken!
Ik begrijp het heel goed als mensen geen donor willen worden, maar ik snap echt niet waarom ze die keuze niet maken. Dat betekent namelijk dat het zo kan zijn dat hun naasten straks die keuze moeten gaan maken terwijl ze net een dierbare hebben verloren. En dan zeggen ze misschien nee, terwijl diegene wel donor had willen zijn als hij of zij zich daarin had verdiept. Dat vind ik echt lomp.
Ik had als kind al een donorcodicil gemaakt, omdat ik het zo belangrijk vond. Hoe het in de praktijk gaat maakt me weinig uit, dan ben ik er toch niet meer bewust bij. Maar ik denk dat mijn geliefden er veel aan hebben als ze weten dat ik mensenlevens heb gered. En de mensen die gered worden natuurlijk ook.
Oh, ik wil trouwens niet dat mijn hoornvlies wordt getransplanteerd, omdat ik daar de wereld mee heb gezien ofzo. Heb ik gewoon geen goed gevoel bij, vanaf kinds af aan al niet.
Goed punt Sofie. Het is inderdaad fijn voor je omgeving als het duidelijk is denk ik. Anders moeten zij die lastige beslissing nemen.
Wat bijzonder van dat hoornvlies! Zoals je het uitlegt kan ik het me goed voorstellen. Emoties spelen toch een belangrijke rol bij orgaantransplantatie!
Oh boy, weer zo’n geval van ‘ik voel het zo, dus het is zo’. Pseudowetenschap wat mij betreft. Niet dood zijn als alle hersenfuncties opgehouden zijn maar je lichaam nog ‘in werking’ blijft door een machine. En dat komt dan door je wereldbeeld. Ja, zo lust ik er nog wel een paar.
Míjn wereldbeeld is er een van ‘we benne op de wereld om elkaar te hellepe nietwaar’. En in dat wereldbeeld is het niet meer dan normaal dat onderdelen van mijn lichaam, waar ik zelf – zeg maar, dat ‘ik’ dat gegenereerd wordt door die hersenfuncties, ook weer zo’n wereldbeeldissuetje want zit je ‘ik’ nu in je hart/lever/nieren of in je hersenen – niks meer aan heb omdat ik er niet meer ben aan iemand gegeven mag worden die op het punt staat te stikken (taai slijm ziekte, longen), zichzelf te vergiftigen (nierziektes, leveraandoeningen), levensbedreigende brandwonden heeft opgelopen (huid), blind is of dreigt te worden (hoornvlies) of wiens motortje minder goed werkt dan het zou moeten (hart). Voor mijn nabestaanden maakt dat niks uit, de ik waar zij van hielden is reeds vertrokken. Voor deze mensen maakt het álles uit.
Mij maakt het ook niet uit wat voor leven deze mensen hebben geleid, ik ben God niet, ik oordeel niet. Iedereen verdient een tweede kans.
Codicil sinds kindertijd, maar dat snapte je al.
Jij hebt het voor jezelf goed op een rijtje Sabine! Bedankt voor je reactie.
Ik ben wel donor, een keuze die ik nog geen jaar geleden weloverwogen heb gemaakt. Het maakt mij ook niet uit naar wie mijn organen gaan, wie ben ik om te beslissen wie er verder mag leven en wie niet?
En wat betreft het ‘ik wil alleen donor zijn voor iemand die zelf ook donor is’, why?? Iemand kan zich zijn hele leven ingezet hebben om anderen te helpen, ben je dan een egoïst die niet deugt omdat je geen donor bent? Dat vind ik echt een belachelijke opvatting, sorry. Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen, mijn organen mogen ook naar iemand die zelf geen donor is.