Allerzielen 2021
Afgelopen dinsdag, 2 november was het Allerzielen 2021.
Ik moet bekennen dat Allerzielen normaliter niet erg voor mij leeft.
Maar dit jaar kregen we een uitnodiging voor Allerzielen van de Rooms Katholieke kerk waar mijn vader stond ingeschreven.
Allerzielen: de overledenen herdenken
Op Wikipedia staat uitgelegd dat Allerzielen een westerse Rooms-Katholieke traditie is. Elk jaar worden op 2 november de overledenen herdacht.
Samen met mijn moeder en man bezochten we de dienst. Ik vond het indrukwekkend en bijzonder om alle namen van de mensen die in het afgelopen jaar zijn overleden te horen. En toen ze de naam van mijn vader noemden kreeg ik kippenvel.
‘Overgegaan naar het licht’
Ik vond het mooi dat ze niet zeiden: ‘Die en die is overleden,’ maar dat ze zeiden: ‘Is overgegaan naar het licht.’ Na het noemen van elke naam, werd er een kaarsje aangestoken voor die overledene.
Ik vond het echt prachtig.
Daarnaast vond ik het relativerend. Ze noemden namelijk bij iedereen ook de leeftijd, en er was een meisje van 19 jaar bij! Dan mag ik niet klagen met mijn vader die 80 heeft mogen worden.
Wijwater en kaarsje
Na de dienst mocht je een flesje wijwater en kaarsje meenemen, met als vergoeding een gift. Hoewel een stemmetje in mijn hoofd zei: ‘Wat een flauwekul, dat is toch gewoon water,’ heb ik toch een flesje en kaarsje meegenomen.
Zelfs al is het onzin, ik ga het thuis ergens ritueel uitsprenkelen voor mijn vader!
Altaartje
Mijn jongste zus maakte bij haar thuis een altaartje in de traditie van de Dios de los Muertos. Het deed me denken aan de herdenking van de sterfdag in Koreaanse drama’s.
Wat heb jij met Allerzielen?
feestdagen is bij mij heel wisselvallig, ik krijg er vrij voor maar moet toch gaan werken, dus extra uurtjes, en dat is zo met alle feestdagen, dus wat ik er mee heb?….
-Een @->- voor jou.
Nooit had ik iets met Allerzielen totdat ik Frankrijk ging wonen, het is hier heel gebruikelijk om dan chrysanten op de graven te zetten, vorig jaar tijdens de lockdown waren zelfs de bloemenwinkels even open in het weekend voor Allerzielen. Ik heb geen chrysanten maar wel rode rozen op het graf van mijn man gezet.
Wat bijzonder dat zoiets in een ander land veel meer voor je gaat leven. Mooi dat je rode rozen op het graf van je man hebt gezet Adriana.
Ik denk altijd op Allerzielen aan de mensen die ik verloren heb. Vroeger ging ik met oma de kerk in en uit, omdat je iedere keer als je de kerk bezocht op Allerzielen een aflaat verdiende voor een overledene. Tegenwoordig steek ik een kaars op.
Oh, wat apart van die aflaten zeg!
Ik zing elk jaar het lied “Allerseelen” van R. Strauss. En dan gedenk ik, gewoon met mezelf, de geliefden die niet meer op aarde zijn.
Dit jaar maakte ik een opname en stuurde die naar een kennis in Mexico, die me foto’s had gestuurd van zijn prachtige día de los muertos altaar.
Wat bijzonder Anke dat je dat lied zelf kunt zingen! Dat lijkt me echt heel speciaal!
Mooie dienst.
Zelf denk ik alleen maar, gewoon thuis.
Mooie traditie. In de (protestantse) kerk van mijn ouders worden aan het einde van het kerkelijk jaar (de zondag voor advent) de namen genoemd van de overleden kerkgenoten. Maar geen kaarsen, water of lichtjes. Wat ik wel een mooi gebaar vindt. Dat symbolische licht.
Gisteren op zondag 7 november werden bij ons in de protestante kerk de overledenen herdacht. Mijn zusje is daarnaar toe gegaan met mijn moeder. Maar als ik haar ervaring hoorde, was de katholieke versie veel mooier en fijner.
Ik heb met allerlei zielen wat, maar dan houdt het ook op. Ik ben er niet mee opgegroeid.
Love as Always
Dimario
Ik heb er niets mee, ik ben niet katholiek opgevoed, maar van origine waren mijn ouders Nederlands Hervormd, maar daar is nooit wat mee gedaan.
Het is goed die je lief zijn te herinneren, ook na de dood. Hans
Absoluut Hans!
Wat bijzonder zeg, zo’n dienst. Ik heb er nooit iets mee gehad en nog steeds niet. Het is denk ik echt een Roomse traditie. Bij mij in de kerk worden de namen van de overledenen in de dienst op Oudjaarsdag opgelezen.
Ik heb daar persoonlijk helemaal niks mee. Maar ik kan me wel voorstellen dat het een bijzonder moment was toen je vader genoemd werd.
Ja, dat was het echt Nicky.