50+ en nog lang niet dood
In de bibliotheek viel mijn oog op een boek met vrouw met een pistool gericht op de lezer. Ze staat op een rode cover, met in grote witte letters 50+ en nog lang niet dood. Nieuwsgierig nam ik het mee. Dit boek blijkt een bundeling van artikelen uit het tijdschrift Saar te zijn. Op de achterkant staat:
‘De beste interviews, de grappigste columns, de eerlijkste quotes. Kortom: een boek voor iedereen die later een leuk oud wijf wil worden.’
Ik struikelde een beetje over dat ‘leuk oud wijf,’ maar goed.
50+ en nog lang niet dood
In het eerste hoofdstuk van 50+ en nog lang niet dood schrijven Barbara en Femke dat er iets merkwaardigs aan de hand is als het gaat over 50+ vrouwen. Ze worden geassocieerd met grijs, stijf, truttig en vormeloze regenjassen. Maar de werkelijkheid is heel anders. De moderne vijftig plus vrouw is fit, racet dwars door de stad, negeert verkeers lichten en fiets als het even kan fietst met losse handen, aldus Femke en Barbara.
Het stereotype van de 50+ vrouw klopt niet
Femke en Barbara wilden daarom iets doen aan het stereotype van de 50+ vrouw. Dus begonnen ze Saar Magazine. Daarmee willen ze laten zien hoe vrouwen van vijftig echt zijn. In tegenstelling tot het cliché beeld, voelen, kleden en gedragen moderne 50+ vrouwen zich jong. Vrouwen van vijftig:
- Trouwen
- Scheiden
- Gaan naar popfestivals
- Krijgen nog een kind
- Gaan shoppen met vriendinnen
- Zien er leuk en goed gekleed uit
- Beginnen een bedrijf
Adverteerders vinden 50+ vrouwen oninteressant
Maar in de media zijn 50+ vrouwen onzichtbaar, of ze worden neergezet als een oud omaatje, schrijven Femke en Barbara. Met Saar Magazine willen Femke en Barbara de grote vijftig plus vrouwen een stem geven en ze leuke dingen aanbieden zoals dit boek, cursussen, de website, het tijdschrift en de Saarpodcast.
Over 50+ en nog lang niet dood
Verschillende hoofdstukken in het boek herkende ik, omdat ik een aantal nummers van Saar magazine heb gelezen. Zoals het hoofdstuk over grijs worden! Qua vormgeving en inhoud doet het boek me aan Linda Magazine denken.
Het boek is een combinatie van persoonlijke verhalen van vijftig plus vrouwen en algemene artikelen over bijvoorbeeld onderwerpen als de overgang, scheiden, empty-nest en meer.
De toon vind ik erg ‘popi-jopi,’ en ik haak daar een beetje op af. Die toon is ook de reden dat ik het tijdschrift niet meer lees. Bovendien vind ik de toon her en der behoorlijk veroordelend. Zo staat er een vernietigende column in over vrouwen die hun haar kort pittig hebben laten knippen.
Ik vermoed dat ik ondanks mijn leeftijd niet de doelgroep ben van Saar Magazine. Daarvoor leef ik te ‘suf’.
Krampachtig
Ik breng het boek met liefde terug naar de bibliotheek. Hoewel ik het heel goed vind dat er ruimte is voor een moderner beeld van vrouwen van vijftig jaar en ouder, vind ik de toon in dit boek een beetje krampachtig. Alsof ze zich overschreeuwen in hun poging om te laten zien dat je ook als 50+ heus nog meetelt, want kijk mij eens naar festivals gaan!
En zoals ik al zei vind ik de toon erg oordelend. Ik stel me zo voor dat de makers van dit boek de jurken van bijvoorbeeld Melissa Gilbert echt niet vinden kunnen, want dat past niet bij een ‘lekker gek wijf van 50’ zijn.
Kleding vrouwen 50 plus
In het boek staan 10 tips over kapsels en kleding voor vrouwen van 50 plus. Dit moet je volgens dit boek niet doen:
- Loshangend, lang haar (maar kort pittig mag ook niet)
- Zakkerige broeken
- Te donkere lippenstift
- Huidkleurige panty’s
- Helemaal in het zwart kleden
- Het boy-friend jasje
- De omajurk (little house of the prairie stijl jurken)
- Dikke zwarte eyeliner
- De zonnebanklook
- Een kort sjaaltje om je nek
Pin voor later!
Mijn favoriete stuk uit het boek
Een hoofdstuk dat me wel uit het hart gegrepen is, is: ‘Beste Ingeborg, Francine, Isa en Medina, HOE DOM KUN JE ZIJN.’ In deze column verzet Juliette Berkhout zich tegen de trend van vrouwen om boeken te schrijven over de overgang en daarbij te beweren dat ze hiermee een Taboe doorbreken.
Een vergelijkbaar fenomeen zie je over het moederschap. Om de haverklap verschijnen er boeken waarin vrouwen beweren dat zíj eindelijk de mythe van de roze wolk doorprikken. Maar die mythe is al vele malen doorgeprikt. Net zoals de symptomen van de overgang heus wel bekend zijn.
50+ en nog lang niet dood kopen?
Dit boek is onder andere te koop bij bol.com en natuurlijk je lokale boekhandel. Ik denk dat het best een leuk verjaardagscadeau kan zijn voor iemand die vijftig wordt, mits ze het type is:
‘Hihi, ik ben toch zo’n gekke meid!’
Hoe ervaar jij het even als 50+ vrouw?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik ben eind 50 en ik hoef van mezelf geen leuk oud wijf te worden. Maakt me niet uit of anderen mijn kleding truttig vinden of niet. Maak me over veel dingen niet meer zo druk. Ik vermaak mezelf en ik probeer vriendelijk te zijn t.a.v. de medemens. Van festivals en wijn houd ik niet.
Ik ook niet Alice : )
Ik ben niet de doelgroep, maar jij schrijft dat het boek een beetje ‘popi-jopi’ is en dat zou mij zo tegenstaan. En bovendien: ondanks dat ik de doelgroep niet ben, zal ik ook wel van alles ‘fout’ doen, want ik houd ook niet van festivals, ben graag thuis, heb een kort kapsel, enz.
LOL. Het is inderdaad niet bepaald een neutraal boek.
Geen boek voor mij, en het tijdschrift Linda is dat ook al een tijd niet meer. Net als Flow, die propte me er teveel politieke info doorheen. Daarvoor hoef ik geen tijdschrift te lezen.
Ik draag mijn lange haar graag los. Al of niet met klem. Ik zie trouwens leuke tutorials voorbij komen om haar heel vrouwelijk en losjes op te steken. Binnenkort koop ik wat van die kleine elastiekjes en lange haarspelden.
Ik draag in de zomer graag mooie vrouwelijke tunieken met leggings eronder. En mocht ik zo’n leuke Melissa Gilbertjurk voordelig kunnen kopen, dan doe ik dat vast :-)
Wat leuk om je haren op te steken. Is dat veel werk?
Pfff ik krijg de kriebels bij de toon van dit boek. En dan heb je me alleen nog maar een paar fragmenten laten zien. Het klinkt als een soort anti-boek. Een anti-boek voor een beeld dat helemaal niet bestaat. Wáár in het straatbeeld, of op de werkvloer, of binnen je familie, zie je de 50+ vrouw die zij beschrijven en waar ze zo tegen zijn?
In plaats daarvan schetsen ze een nieuw beeld van een vrouw die oppervlakkig vertier najaagt en ongemakkelijk jolig zit te doen. ‘Is gek op eten, daten, uitgaan en wijntjes’. Ach hemel, je wordt toch geen 50 om dezelfde oppervlakkige dingen na te jagen als toen je 20 of 30 was? Geen inzichten over hoe ze terugkijken op de opvoeding van hun kinderen? Geen inzichten over hun rol in een stroef huwelijk? Geen verhalen over vrouwen die na hun 50ste de moed vonden om werk te gaan doen waar ze vroeger te bang voor waren?
Fijn dat je dit boek voor ons gelezen hebt.
Ik kan het met een gerust hart laten liggen :-)