Terug naar het welvaartsniveau van 1978?
- We moeten terug naar het welvaartsniveau van 1978
- Het welvaartsniveau van 1978
- Hoe komen we daar? Met een planeconomie
- Inleveren maar
- Waar doet het pijn?
- Leestips
Terug naar het welvaartsniveau van 1978. Dat is volgens Duitse historica en filosofe Ulrike Herrmann nodig om een klimaatcatastrofe te voorkomen. Ik las dit in Genoeg magazine van de zomer van 2024 Daarin doet Anne Pek verslag van haar gedachten bij het lezen van het boek Das Ende des Kapitalismus van Duitse historica en filosofe Ulrike Herrmann.
We moeten terug naar het welvaartsniveau van 1978
Als ik het goed begrijp gaan we er ófwel met z’n allen aan, of we moeten drástisch welvaart inleveren. Ulrike Herrmann is zo sympathiek om heel specifiek te worden:
Om een klimaatcatastrofe te voorkomen moeten we terug naar het welvaartsniveau van 1978.
Destijds was ik 9 jaar oud, en ik kan me daar helaas niet zoveel van herinneren… Maar Anne Pek deelt haar herinneringen aan de jaren zeventig en vroeg vriendinnen naar hun ervaringen. Dat levert het volgende beeld op van het leven in 1978.
Het welvaartsniveau van 1978
- Niet op ski-, mei- of herfstvakantie
- Maaltijden bestonden doorgaans uit aardappels, groente en vlees
- Wasmachine
- Koelkast
- CV-ketel
- Eén auto
- In de zomer twee weken kamperen
- Cadeautjes met Sinterklaas
- Rosbief met Kerstmis
- Handgezette filterkoffie
- Seizoensgroenten
- Poetsdoeken van oude overhemden
- Alleen op feestjes drank of chips
- Bij uitzondering wijn bij de maaltijd
- Twee keer per jaar nieuwe kleren
- Van twee maillots één nieuwe maken bij gaten
- 2 keer per week douche en de rest poedelen met een washandje
Hoe komen we daar? Met een planeconomie
Volgens Ulrike Herrmanns is er een zogenoemde oorlogseconomie/planeconomie nodig om ons welvaartsniveau op een gezónde manier omlaag te schroeven. In zo’n oorlogseconomie bepaalt de overheid wat, en hoeveel er wordt geproduceerd en het wordt verdeeld met behulp van een distributiesysteem.
Inleveren maar
Wat me opviel in het artikel is dat Anne Pek eerst denkt dat ze al heel goed bezig is. Ze heeft een energiezuinig appartement, eet plantaardig, heeft geen auto, geen e-bike, geen wasdroger en geen tv. Maar als ze hoort dat ook hogesnelheidstreinen slecht zijn en dat streamingdiensten als Netflix en Spotify een probleem zijn omdat het ‘extreme energievreters’ zijn, wordt het een stuk lastiger voor haar.
Waar doet het pijn?
Mijn man en ik kijken amper ‘gewoon’ tv, maar bijna alles via streamingdiensten. Anne Pek gaat haar oude mp3-speler opzoeken, maar een alternatief voor Netflix vindt ze lastig, en dat snap ik best.
Het is inderdaad makkelijker om met minder te doen als je er toch niet veel om geeft.
Zo is het voor mij geen probleem om minder te vliegen ; ) Maar niet meer kunnen luisteren naar Classic FM terwijl ik werk? Dan moet ik even slikken.
Leestips
De Nederlandse versie schijnt binnenkort uit te komen:
Hoe ervaar jij jouw welvaartsniveau? Hoe makkelijk zou je terug kunnen naar het welvaartsniveau van eind jaren 70 denk je?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Eerlijk? Ik denk niet dat ik dat zou kunnen. Los nog van wel of geen Netflix. Maar alleen maar avg eten, pff, dan ga ik al emigreren denk ik😂 Dan nog maar te zwijgen over de noodzaak voor mij om wel die tweede auto te hebben. Zonder wordt het heel eenzaam denk ik, want fietsen kan ik niet altijd.
En los van wat ik wel of niet kan, vraag ik me af of dat dit überhaupt realistisch is.
Het lijken mij meer de jaren 50 en niet 1978, wat je somt. Maar dat we nu teveel willen, is wel duidelijk. Ik heb beide bewust meegemaakt en het nooit als armoedig, saai of zielig ondervonden. Mjn ouders waren inventief en gaven ons een fijne jeugd. Dat hebben mijn man en ik geprobeerd voort te zetten in de jaren 70 en 80. Er kwam en kon steeds meer. Diep in ons hart hebben we instinctief begrepen en gevoeld dat dit niet kon voortduren. Maar ga maar eens terug!
Prima, ben helemaal voor!
Toen waren basisbehoeften betaalbaar en luxe was duur. Op basis van 1 inkomen kon een huis gekocht worden en een gezin onderhouden.
Toen bijna alleen slanke mensen, geen beeldschermverslaving en Nederland was nog Nederland.
Ik mis die tijd :-)
Ik denk dat er een denkfoutje in zit. In 1978 kwamen we met het belasten van de aarde nog uit. Nu verbruiken we met elkaar veel meer dan de aarde aankan. Punt is wel dat ook de wereldbevolking sinds die tijd verdubbeld is. Dus als het uit moet komen, dan moeten we niet meer verbruiken per persoon dan de helft van 1978.
Bij mij zit het redelijk goed met 0 autokilometers per jaar en een elektriciteitsverbruik van minder dan de helft tov van 1978. Gasverbruik is bij mj ongeveer gelijk gebleven, ondanks dat ik nu alleen woon. Ging destijds op de fiets sop vakantie en nu al een aantal jaren niet meer. In die tijd slingerden radio en TV zenders nog enorm veel energie de lucht in onafhankelijk of er mensen wel of niet naar luisterden of keken. Vooral de wereldomroepen konden er wat van. Was een belangrijk onderdeel van de Koude oorlog.
Ik zou er denk ik niet zo heel veel moeite mee hebben, maar m’n elektrische fiets zou ik enorm missen…
Tijden veranderen. Onze manier van leven ook. Terugkeren is volgens mij niet mogelijk. We moeten vooruit.
Ik raad je het boek ‘De Biologische Tijdbom’ van Gordon Rattray Taylor aan, Nicole.
Terug gaan doen we niet meer, onze politiek is alleen voor constante groei, dus we gaan er met z’n allen aan.
Dankjewel voor de tip John. Dat is een alarmerende titel. Ik ga het boek eens opzoeken in de bieb.
Mijn naaimachine stamt uit 1978, naai zoveel mogelijk m’n eigen kleding, we heb 1 auto, geen streamingdiensten, 1 tv en 1 radio, leen boeken van de bibliotheek, eet vlees noch vis, draag mijn kleding totdat het versleten is, koop zoveel mogelijk tweedehands spullen. Alles net zoals ik in de jaren 70 deed.
Maar heb wel een wasdroger, vlieg bijna jaarlijks naar Australië (daar wonen onze kinderen en kleinkinderen), heb een tablet waarop ik ook boeken lees en een smartphone.
We kunnen niet “terug”, achteruit. Belangrijk is het besef, dat de aarde kwetsbaar is, en dat je, op je eigen leefgebiedje, probeert te leven in evenwicht daarmee. Hoe je dat invult is aan jou. Erover nadenken is het belangrijkst.
Terug naar toen hoeft van mij niet. Toch begrijp ik de gedachte. Wij leven simpel en het voelt goed. Geen auto, heerlijk thuis, wandelingen in de omgeving, creatief bezig zijn, lezen, fotograferen, van de natuur genieten. Zuinig met water, zuinig met energie.
Dat klinkt goed Geri!
Heel graag terug in welvaartsniveau als we daarmee onze planeet redden! Vliegen doe ik nooit (vliegangst), ik ga meestal met het OV en ik ben graag thuis of in mijn eigen dorp. Alleen stream ik heel veel. Maar het zou wel weer wennen denk ik om dat te minderen. Ik denk ook dat we geen keus hebben. Wij kunnen niet zonder een gezonde aarde, want daar wonen we en eten we. Natuurlijk kunnen we zelf proberen goede keuzes te maken, maar een overheid die dat krachtig stimuleert zou wel e.e.a. kunnen versnellen. Wij mensen zijn gemakzuchtig en kortzichtig van aard.
Denk wel dat ik terug naar dat niveau zou kunnen, ook al ben ik van een recentere generatie. Het lijkt mij zelfs een heel goede zaak, omdat de huidige welvaart op het overdreven af is. Je komt zo op een niveau dat er maar weinig dingen zijn die nog tevreden stellen. Maar dat is een ander verhaal ;) In ieder geval probeer ik me op mijn manier in te zetten voor het klimaat, bijvoorbeeld met afval scheiden, duurzame wasstrips, bamboe toiletpapier, etc.
Alleen het omzetten van de hele wereld naar dat niveau zou al onnodig veel energie kosten. Wat wel belangrijk is en blijft dat we beseffen dat we met minder moeten en kunnen.
Love As Always
Dimario
Ik zou daar niet zoveel moeite mee hebben. Ik heb niet veel nodig en alles went.