Wat zie ik daar nou?
Op mijn vrijdagochtend hardlooprondje kom ik altijd langs bovenstaande constructie. Ik vind het altijd net een soort telefoonpaal. Toen ik hem voor het eerst zag, vroeg ik me hevig af wat het voorstelde.
Maar inmiddels is het simpelweg een onderdeel van het landschap geworden, en sukkel ik er gewoon langs op vrijdagmorgen.
Tot vanochtend!
Want er stond ineens iets kleurrijks in.
Wat zie ik nou?
Bij nadere beschouwing is het een soort kaarsenhouder. Je kunt het mannetje optillen, en een waxinelichtje op zijn voetstuk zetten.
Dan is hij een lichtje in de duisternis.
En nu vraag ik me natuurlijk af of dat mannetje iedere avond door iemand wordt aangestoken…
Wauw wat een mooie gedachten! ‘Een lichtje in de duisternis’. Dankjewel voor het delen!
Jaaa, een nep waxinelichtje in doen! Een lichtje in de duisternis.