Op de basisschool van mijn kinderen werd het altijd gezongen bij verjaardag:
‘Wat wil je later worden als je groter bent?’
Ik kwam ineens aan het denken: ‘Wat wilde ík eigenlijk worden als kind?!’
Wat wilde jij worden als kind?
Ik zou graag beweren dat mijn antwoord een diepzinnig: ‘Mezelf’ was. Maar ik geloof dat het beroep van schooljuf mij destijds wel wat leek. Niet omdat ik een roeping voelde om kinderen te onderwijzen, maar omdat ik had gezien dat juffen altijd een reep chocola kregen bij kinderverjaardagen.
Wat kan ik zeggen.
Ik hield toen ook al van chocola.
Schaapherder dan maar?
De wens om juf te worden werd al snel ingehaald door het besef dat een reep chocola onvoldoende compensatie is voor een beroep dat je niet ligt. Toen heb ik nog een tijdje geflirt met het idee om schaapherder te worden, waarbij ik dan ‘in een hutje op de hei’ wilde wonen.
Maar stiekem begon ik te denken dat ik wellicht geen schaapherder hoefde te worden voor dat hutje op de hei. Het zou misschien ook kunnen als schrijver.
Happy end
Nu zou ik niet durven beweren dat ik schrijver ben geworden, maar ik verdien wél mijn dagelijks brood met schrijven voor mijn blogs! En ik woon weliswaar niet in een hutje, maar wel op het platteland.
Dus als ik nu denk aan het kind dat ik was, en haar dromen, dan denk ik graag dat ze blij zou zijn met hoe mijn leven er nu uitziet.
Wat wilde jij worden als kind? En wat vind je ervan hoe je leven is uitgepakt?
Anke
Ik wilde musicus worden en zag mezelf met een gezin.
Behoorlijk goed gelukt dus ;-)
Vlijtig Liesje
Geweldig Anke! Wat fijn dat je droom uitkwam zeg!
Pakketje
Hoi,ben ik de eerste? Ik wilde graag verpleegster worden dat mocht niet omdat ik op het VWO zat. Heb daarna nog even getwijfeld over HBO-V, toen een nieuwe opleiding.
Mijn stille droom was stewardess worden ( boekenvak Shirley Flight? Wie kent ze niet?) maar had na paar keer met het vliegtuig al achter dat het een hondenbaan was.
Uiteindelijk gekozen voor een universitaire studie en nooit, never, spijt van gehad. De studie vond ik boeiend en het academisch leren denken vind ik geweldig. Dusse……. geen spijt hier!
Vlijtig Liesje
Wat apart dat je geen HBO opleiding mocht doen omdat je op het VWO zat. Zo kan een bepaald niveau dus ook nog hinderen! Hoewel ik begrijp dat je uiteindelijk helemaal op de juiste plek bent gekomen!
Bertie
Alleen maar groot. 😁
Sjoerd
Ik wilde kunstenaar worden, maar het besef dat daar voor mij niets te verdienen was deed mij besluiten om het maar in de chemische industrie te zoeken. Mijn eerste echte baan was dan ook procesoperator.
Vlijtig Liesje
Dat is echt heel wat anders Sjoerd. Maar wat mooi hoe je nu eigenlijk alsnog kunstenaar bent geworden! Ik zie op je blog echt hele mooie dingen voorbij komen. Prachtig hoe je dit talent nu alsnog kunt inzetten.
Hans
‘Wat wil je later worden als je groter bent?’ Ken dit liedje helemaal niet. Hans
Vlijtig Liesje
Het is erg vrolijk Hans.
Anoniem
Ik wilde dichteres worden, politieagent of tuinierster. Ik kreeg kinderen en een tuin en mijn sinterklaasgedichten zijn onovertroffen.
Dat is de facebook samenvatting. In werkelijkheid: het leven is heel anders gelopen dan ik had kunnen bedenken als kind. Alleen al, omdat een van onze kinderen transgender bleek te zijn. Zo zijn er meer ontwikkelingen in mijn leven geweest die mijn voorstelling als pakweg 12-jarige ver te boven gingen. Ik ben wanhopiger geweest dan ik me kon voorstellen, en ervaar desondanks zeer veel geluk in kleine dingen. Ik heb vrede gekregen met wie ik ben als mens en bij tijd en wijle schrijf ik nog altijd gedichten.
Voor hoeveel van ons geldt dat niet, dat het heel anders is gegaan dan je dacht? Het hoeft niet minder te zijn.
Vlijtig Liesje
Ik vind je Facebook samenvatting erg leuk. Maar inderdaad, het leven loopt meestal heel anders dan je als kind ooit had kunnen bevroeden. Wat fijn dat je alsnog veel geluk kunt vinden in de kleine dingen en dat je tevreden bent met wie je bent.
N8W8
Oud!
9Lives Cats Etc - Evendelen.be
Ik wilde kapster worden, maar dat mocht niet van thuis omdat ik in de ASO richting zat en ik dan moest zakken.
Dan wou ik in het leger gaan. Maar mijn vader zei dan steeds: ‘voor wat? aardappelen te schillen?’
Ben dan maar talen gaan studeren.
Was ik toch maar in het leger gegaan.
Vlijtig Liesje
Het klink alsof je ouders je best tegen hebben gehouden in wat je graag wilde. Ben je achteraf blij met je talenstudie, of toch niet?
izerina
Als kind speelden we schooltje en ik was de juf. Want dat wilde ik worden. En ben het ook geweest.
Vlijtig Liesje
Wat leuk Izerina : )
Hilly Nicolay
Het leven is wel goed uitgepakt.
Toch ben ik niet gaan werken in een ziekenhuis.
picpholio
Piloot :-) Het draaide heel anders uit maar toch…. behaalde ik mijn brevet “parapente”
https://youtu.be/LLgbWMPI5l0 (dit verklaart wat met parapente wordt bedoeld)
Groetjes,
Rudi
Vlierbloesem
Ik heb het altijd een rare vraag gevonden. “Ik ben toch al iemand.” dacht ik, maar dat durfde ik niet te zeggen. Dus ik verzon maar wat. Kennelijk altijd het verkeerde. Want er werd gezegd dat een meisje geen kraandrijver kon worden. Dat je naar een school met rare mensen moest om tekenen en schilderen te leren. Dat meisjes huisvrouw werden en dus naar de huishoudschool moesten. “Waarom vraag je het me dan?” dacht ik.
Vlijtig Liesje
Aargh, dan is er toch wel veel ten goede veranderd gelukkig!
Nicky
Hahaha! Dat verhaal over die chocoladerepen! Geweldig!
Ik legde de lat hoog voor mezelf. Ik wilde kinderarts worden. Tot ik me realiseerde dat niet alle kindjes beter worden. Dierenarts was de volgende keuze. Maar hondjes in laten slapen leek me ook niet zo leuk. Daarna werd het met ‘kinderen werken’. Ik ging kijken bij de opleiding HBO-J en vond dat erg leuk. Maar destijds was daar erg weinig werk in te vinden (ja, zó oud ben ik al). Dus toen wist ik het niet meer en ben ik gestopt met school (in vijf VWO; ik had ook nogal examenvrees) en op kantoor terecht gekomen. Ik heb nog wel in de kinderopvang gewerkt (toen mijn dochter klein was-> reuze handig want ik nam haar gewoon mee naar mijn werk) maar ik merkte al snel dat dat het ook niet was. Die kinderen waren leuk. Maar die ouders… Pffff.
Ik houd van lezen en schrijven. En ik wil altijd álles van mensen weten. Ik werk nu nog steeds op kantoor. We begeleiden startende ondernemers. Ik lees en redigeer de hele dag verslagen en rapporten die mijn collega’s schrijven over die startende ondernemers. Ik zit dus de hele dag te lezen en te schrijven. Ik vind het nog steeds geweldig.
Als mijn collega’s (de adviseurs) weer eens moeilijke gesprekken hebben met klanten, pak ik een kop koffie, duik in een nieuw rapport en zeg dan “Ik ben zó blij dat ik niet gestudeerd heb zoals jij” :-)
Vlijtig Liesje
Wat mooi om te lezen hoe je op precies de juiste plek terecht bent bekomen Nicky!
Tessa
Ik had 3 droom beroepen: iets met schrijven (naar de school voor journalistiek gegaan maar wegens omstandigheden niet afgemaakt), stewardess (te klein) en zuster (wat ik nu ben)
Vlijtig Liesje
Kun je te klein zijn voor stewardess?! Dat is ook zuur zeg. Hoe lang moet je daarvoor zijn?
Het beroep van ‘zuster’ lijkt me ook prachtig. Ik denk dat je enorm veel voor mensen kunt betekenen met dat beroep.
Yvonne
Juf én moeder worden waren mijn dromen.
Beide zijn uitgekomen. Maar nu is het tijd voor nieuwe dromen en die te laten uitkomen. Ben zó benieuwd wat die gaan zijn…
Vlijtig Liesje
Leuk dat beide dromen zijn uitgekomen!
Siebrie
Koorddanseres, kartonnendozenontwerper, lopendebandontwerper. Maar ja, slecht in wiskunde, dus een technische richting was niet geschikt, en een constant trekkend leven leek me ook niets (en geen circusopleiding in de stad, toen).
Nu: typmiep, in het buitenland, min of meer gelukkig.
Nicole Orriëns
Wat een leuke beroepen Siebrie! Min of meer gelukkig als typmiep in het buitenland klinkt me ook goed in de oren.