‘Waarom ik ga scheiden’
Last updated on January 29th, 2024 at 10:30 am
De inhoud is beveiligd met een wachtwoord. Om deze te kunnen bekijken, vul het wachtwoord hieronder in:
Balen hè? Wat doet dat nou met je?
Je klikt verwachtingsvol op een post met een smeuïge titel. Want dat belooft even een interessante post te zijn! Bij voorbaat genietend klik je op de link. Maar dan stoot je keihard je neus op een dichte deur. Want de post blijkt afgesloten te zijn. Eérst moet je het wachtwoord geven. Maar om dat wachtwoord te krijgen moet je het eerst gaan aanvragen.
In zulke gevallen haak ik af. Ik heb echt geen zin om een wachtwoord aan te vragen om een post te kunnen lezen.
Het is een oude discussie: hoe open kun je zijn op een blog?
Blogs zijn openbaar
Persoonlijk vind ik het kenmerkend van een blog dat het publiek is. Anders zou je net zo goed je posts thuis in een mooi Word-bestand kunnen typen en bewaren. Waarom dan een blog beginnen? Tegelijkertijd snap ik de behoefte om jezelf te beschermen. Want mensen kunnen hard zijn.
Maar voor mij is de grens duidelijk: als ik de behoefte voel om een post achter een wachtwoord te zetten dan is hij dus te persoonlijk voor mijn blog. En dan ga ik niet werken met wachtwoorden om een select groepje toch toegang te geven. Dan is hij blijkbaar geschikter voor een dagboek. Of ik zou een heel privéblog maken voor mij alleen.
Hoe reageer jij op beveiligde blogspots? Vind je het prettig? Ga je inderdaad een wachtwoord aanvragen?
N.B. Ik ga overigens niet scheiden. Hoogstens mijn afval .
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Geweldig de titel, nee ik snap ook niet de beveiliging van Blogs, ik heb het nog niet eerder gezien hoor, wel van bijv. de NRC, staat er een leuk artikel wil je het lezen moet je lid worden, ja daag, dan haak ik ook af. Je blogt toch om het te laten lezen? maar misschien is het voor sommigen een dagboek voor kennissen, familie en vrienden, als ze bijvoorbeeld in het buitenland verblijven. Maar goed dan nog laat ik iedereen meegenieten ;-)
Wat grappig, ik moet eerlijk zeggen dat ik ze nooit tegen kom?
Maar als ik er 1 tegenkom, zou ik ze niet mailen om het te mogen lezen. Plaats het dan niet online, zou ik zeggen, maar gewoon in je eigen word bestand op je computer ofzo.
Ik kom er denk ik gemiddeld zo’n twee per week tegen. Bijvoorbeeld als iemand op mijn blog heeft gereageerd en haar link heeft achtergelaten. Ik bezoek iedereen die reageert terug om een comment achter te laten. Maar dan kom ik het blog niet eens in omdat het beveiligd is. Dat vind ik dan wel jammer.
En persoonlijk zou ik dan mijn link ook niet achterlaten.
Ik ben ook geen voorstander van dingen waar je eerst weer eens account voor moet aanmaken en blog lezen dmv ww ben ik heel eerlijk gezegd nog niet tegen gekomen. Maar ik vraag me wel af of ik dan echt die moeite ga doen om ww aan te vragen om achter die blog te mogen loeren;)
Ik denk of weet wel zeker dat ww en accounts afschrikken of tegen houden.
Haha, goeie opening ;)
Ik ben het nog nooit tegengekomen, maar zou ook afhaken dan. Zet het er dan gewoon niet op inderdaad. Hetzelfde als met die vage statussen op fb waarbij je dan moet gaan raden wat er precies aan de hand is want het hele verhaal willen ze er niet opzetten. Zeg dan niks. (irritatiefactortje, merk je het?)
Het hangt er voor mij af hoe goed ik de persoon in kwestie ken. Bij het gemiddelde blog haak ik af. Maar ik heb bijvoorbeeld ook een vriendin die als digital nomad is vertrokken naar het buitenland. Ze blogt over haar avontuur, maar achter een inlog deelt ze een meer prive kijkje in haar leven. Daar doe ik het dus wel.
Ik heb niet zoveel met beveiligde blogs. Ik denk altijd wel goed na dat mijn blogs (als ze heeeeel erg eerlijk zijn) niet kwetsend zijn. En dan nog kan je soms de plank misslaan. Tja… daar blog ik dan maar weer over! ;-)
Dat doe je gooed Joolzz. Ook dingen die niet helemaal gingen zoals de bedoeling was, kun je gebruiken voor interessante blog posts!
Ik lees geen beveiligde blog, het is graag of niet.
Ik heb een keertje iets geschreven en dan besluit je uit elkaar te gaan. Het was en is een algemeen stuk. Toen kwam ik er achter wie allemaal mijn blog(s) lezen. De een naar de andere vroeg me of mijn man en ik uit elkaar gingen. Ik weet zeker dat meer dan de helft daarvan een code aangevraagd zou hebben bij dit artikel…