Rouwclown: huh?
Last updated on November 29th, 2023 at 11:29 am
Het is een trend in begrafenisland om ‘het laatste vaarwel’ zoveel mogelijk te personaliseren. Dat kan een live orkest betekenen, champagne, en beschilderde of beplakte kisten. En nu is er blijkbaar zelfs zoiets als een rouwclown!
Gentle clowning
Op het blog M’n Woonstek en Leven las ik over het fenomeen rouwclown. Dat is een clown die gekleed is in het zwart. Hij doet niet aan grappen en grollen. Het idee is dat hij een troostende en ondersteunende aanwezigheid is. Ook zou zo’n rouwclown kunnen helpen om spanning te doorbreken. Deze manier van clown zijn heet ook wel gentle clowning. En het is nadrukkelijk niet alleen bedoeld voor kinderen.
De gedachte vind ik mooi. Maar toch kan ik me er op dit moment weinig bij voorstellen. Eerlijk gezegd zou ik denk ik eerder een beetje geïrriteerd raken door zo’n rouwclown.
Hoe kom je aan zo’n rouwclown?
Roelof van Wijngaarden, is een ritueel-rouwclown in Nederland. Hij begeleidt uitvaarten als zowel de stervende als de familie dit wil. Van tevoren zijn er meerdere oriënterende gesprekken. In Belgie werkt politieagent Peter Leeman als rouwclown. Zijn ervaring is dat hij vooral wordt ingehuurd door mensen tussen de 45 en 55 jaar oud.
Wat als je bang bent voor clowns?
Bij zoiets als een rouwclown vraag ik me af: ‘Hoe moet dat met mensen die clowns doodeng vinden?!’ Want die bestaan. Er is zelfs een heuse naam voor. Heel erg bang zijn voor clowns heet courofobie. Nou komt dit niet vaak voor gelukkig, maar toch.
Ik heb aanstaande vrijdag een begrafenis. Maar ik zou denk ik raar opkijken als er een rouwclown rondliep. En eerlijk gezegd zou ik er ook niet op zitten wachten! Ik ben helemaal voor rituelen rondom begrafenissen, maar deze spreekt me niet echt aan.
Het zou me ‘rouw’ op het dak vallen.
Leestips
Wat vind jij van het fenomeen rouwclown?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Gecondoleerd met jullie verlies Nicole, en sterkte gewenst bij de uitvaart vrijdag.
Tja, een rouwclown… Ik vind de ‘vrolijke’ versie al niet leuk, dus dit gaat ‘m voor ons niet worden denk ik.
Ik ken trouwens helemaal geen mensen (jong, oud of ertussen) die clowns leuk vinden, is dat niet raar? Je zou toch zeggen dat ze dan wel een keer uit beeld verdwijnen maar nee… Vasthoudende typjes die clowns;).
Vreselijk zoiets! Ik zou me er ook aan irriteren. Laat mensen gewoon verdriet hebben ipv zo’n hele begrafenis op te leuken met overbodige attracties.
Hoi, nou ik heb sowieso al een hartgrondige hekel aan clowns. Jij schrijft dat sommige mensen er bang voor zijn, hmmmmmm dat zet me aan het denken. Wat ik ook vreselijk vind, als je ergens in de rij staat, en er komen van die zogenaamde mensen om je “te vermaken”, ik ga dan liever úit de rij. Dat ze van die rare dingen gaan zeggen over je kleren, of dingen die ik niet snap…..
De laatste tijd heb ik (helaas) veel begrafenissen meegemaakt, ook heel jonge mensen, een goede vriendin uit mijn studietijd, mijn veel te jonge buurvrouw met jonge kinderen, allemaal vreselijk verdrietig.
Na al die verschillende begrafenissen, waarbij de ene keer “het leven werd gevierd” met champagne en hapjes, en de andere keer een mis was en een uitvaart (ouderwets), en een keer een crematie waarbij de dienst maar 30 minuten duurde maar heel mooi was…. maar ook begrafenissen waar niemand bij was (in besloten kring) heb ik besloten dat ik van het model “ouderwets” ben.
Nadat ik had lopen klagen tegen mijn dochter dat ik champagne en nootjes niks vind na het teruglopen van het graf, zei ze heel geval:”dat zetten we dan t.z.t. op jouw kaart mam:
u krijgt geen champagne en nootjes, maar gewoon koffie en broodjes”.
Dat past dus helemaal bij mij (type: schoenen met bitjes, ingebouwde strik, koffie met broodje). Heb je al beeld? Hihi.
Omdat je gewoon heel verdrietig bent soms, en gewoon 2 uur hebt zitten janken, is die koffie er niet voor niks hè? En voor de reis terug (soms komen mensen van ver) is een broodje ook fijn.
Dat je dan een wijntje schenkt met wat lekkers erbij, vind ik prima.
Ik kom uit nogal een grote familie die erg ver uit elkaar woont, en na de begrafenis is de “nazit” ook altijd een reünie. Dat is ook wel weer mooi, en dat is altijd perfect verzorgd.
Het hangt er ook erg vanaf, of iemands leven “af” is, iemand van 85 zeg maar, die gewoon ziek werd en doodging, dan ben je anders verdrietig dan je beste vriend of vriendin.