Hoe wij ineens weer een poes kregen
Onze dochter Lucy had een poes.
Ze heet Soep en is 8 jaar oud.
Ik geloof dat het zo'n drie jaar geleden is dat Lucy haar uit het asiel haalde.
Wat doen we met Soep?
In alle schrik en commotie was mijn eerste reactie: 'Doe maar naar het asiel!' want ik was helemaal van de sokken geblazen en wist van voren niet of ik van achteren leefde. Maar gelukkig zeiden de mensen om mij heen, dat ik dat nu niet hoefde beslissen. En een paar uur later wist ik al:
'Wij houden natuurlijk Soep!'
Dus nu hebben we een achtjarige poes.
Ze voelt als een stukje Lucy.
Soep
Mijn jongste zoon heeft zich het meest over haar ontfermd, en Soep is dan ook meestal bij hem op de kamer. De eerste dagen zat ze steeds onder het bed, maar inmiddels durft ze op verkenning door het hele huis. Zeker als Piet naar beneden komt, want Soep wil het liefst steeds bij hem zijn.
Ze doet regelmatig staar wedstrijden met ons hondje Trixie. Trixie wil niets liever dan dikke vriendjes worden, maar zo ver is Soep nog niet.
Soep en Trixie
Hieronder zie je Soep en Trixie. Aan het eind zie je dat Soep nog niet al te vriendelijk is tegen Trixie.
Toch is dit al een grote vooruitgang! Ze kunnen al met elkaar in dezelfde ruimte zijn.
Lees ook mijn post Schattige kittens die niet zulke schattige dingen doen...
Aaaah hartstikke mooi, inderdaad een stukje Lucy zo in huis. Dat is wel fijn. Ook voor je jongste zoon lijkt me. En wat een leuke naam heeft de poes :)
Ja hè? Dat had Lucy leuk bedacht inderdaad : ) Ik moet altijd glimlachen als ik aan de naam Soep denk.
Ja trixie je moet wel je plaats weten :)
Fijn dat soep een plekje bij jullie heeft en denk dat het ook wel fijn is een stukje van Lucy's leven bij je te hebben.
Groetjes
Ik hou van katten lekker eigenzinnig.
Het lijkt me heel fijn om toch iets van je dochter in huis te hebben. En wat fijn dat de poes onder een kap kan met de hond, ook al zijn het geen vrienden
Wie weet liggen ze ooit bij elkaar in één mandje. Al doet Soep wel venijnig. Misschien is ze gewoon bang. Wat denk jij?
Ik heb gelezen dat je ze om beurten aaien kan, zonder je handen te wassen. Dan vermengt de geur van beiden zich en ze krijgen dan beide de geur van het huis en eventuele roedel. Goed dat je hem niet weggedaan hebt. Ik denk dat je hem dan teruggehaald had hoor.
Ik denk dat Soep inderdaad een beetje bang is. De eerste week zat ze ook steeds onder het bed van onze jongste zoon. Het is al heel wat dat ze nu het hele huis begint te verkennen.
Aaah, die Trixie.. het went vast wel.
Wat fijn dat jullie Soep in huis konden nemen. Ik ben nogal allergisch voor katten, dus had dat niet kunnen doen. Maar naar een asiel zou ook naar gevoeld hebben.
Het is wennen voor allemaal, dus ook voor de dieren. Goed dat jullie de poes in huis genomen hebben, ik denk dat het anders achteraf totaal niet goed gevoeld had.
Ik denk het ook inderdaad Mevrouw W. Ik ben nu heel blij dat wij Soep in huis hebben.
Ik denk dat Soep ook een beetje "verdwaald" is. Langzaam aan zal ze het "begrijpen". Ik hoor nu hier en dat is goed. 🍀
Ahhhh wat een schatje!!! Mijn dochtertje is dol op poezen (ik ook). Het is dat we al 2 labradors hebben, anders had ik een graag één willen adopteren.
ach wat een grappige naam Soep. Heeft Lucy die naam gegeven of heette ze al zo toen ze bij Lucy ging wonen. Ik denk dat het een fijn idee is om Soep bij jullie te hebben. Ik hoop dat ze snel vriendjes wordt met jullie hond.
Nee, die naam heeft Lucy haar gegeven : ) Ik vond het ook erg leuk gevonden.
Wij hebben een poes en een hond gehad. Dat was gewapende vrede tussen de twee. Zolang de hond niet bij de poes kwam was er niets aan de hand. maar samen in een mand hebben ze nooit geslapen. En de hond wilde zo graag. Maar ik vind dat je er goed aan gedaan hebt om het beest in huis te nemen. Ik denk ook dat Lucy niet gewild zou hebben dat Soep terug naar het asiel zou gaan.
Wat goed dat jullie Soep hebben opgenomen, een stukje van Lucy's leven in nabijheid en ach Trixie zal wel wennen als Soep zijn/haar pootjes thuishoudt. Leuke naam trouwens. Mijn buurvrouw noemt haar kat gewoon Kat.
Dat vind ik ook leuk en origineel: 'Kat' : )
fijn dat Soep (what's in a name ...) bij jullie mag blijven. Hier wonen (tijdelijk, al bijna 2 jaar) een hond en kat. Gaat prima.
Ach die Soep ook. Huis kwijt en vrouwtje missen - een kat zou van minder gaan blazen. Wat fijn dat jullie je over Soep ontfermen en ik hoop dat kat en mensen troost van elkaar zullen ondervinden.
Ik ook.
Katten kunnen ook rouwen, wist je dat? Ik denk dus dat Soep om Lucy rouwt...
Maar even praktisch: heb je al Feliway geprobeerd? Dat wil nog wel eens helpen bij katten die in een stressvolle situatie zitten (en laten we eerlijk zijn: de situatie waar jullie in zitten als gezin en dieren is nogal stressvol). Mijn kat reageert daar erg goed op.
Dat wist ik niet Nienke! Maar ik kan me daar best wat bij voorstellen. Arme Soep.
Dat Feliway ga ik eens even googelen. Dat kende ik niet!
Oeps, dat was een flinke uithaal, maar het komt vast als je het een beetje tijd geeft wel goed met die twee. En ik kan me voorstellen dat het fijn is om nu voor Soep te zorgen.
het is een begin...
toch nog even wennen
Gelukkig heeft poes Soep een plekje in jullie gezin gevonden.
Zeker nu ze al maatjes met Piet is.
Tussen Soep en Trixie komt het goed, heb ervaring met twee katten en honden, ze waren grote vrienden. Hans
Fijn om te horen Hans!
als ie maar niet in de soep beland.
Love As Always
Dimario
Iets wat van Lucy was bij jullie in huis, dat kan niet anders dan goed voelen.
ik vind het een fijn gebaar, die poes niet terug naar het asiel te brengen
dat gaat goed komen met die 2
Een @->- voor jou.
Wat fijn,dat jullie een plekje voor Soep hadden.Hopen dat het vriendschap wordt met je hondje
Ik hoop ook dat ze dikke vriendjes worden, en dan lekker samen op de bank liggen.
Ik denk dat het goed is dat Soep nu bij jullie is. En de hond zal er wel aan wennen.
Ach, natuurlijk houden jullie Soep!
Met Trixie samen dan went vast steeds een beetje meer.
Niet vergeten aan Soep uit te leggen waarom ze nu bij jullie woont. Samen met poes rouwen.
vaak helpt het om de hond in een bench te zetten, liefst geen dichte maar zo een metalen bench. Dan kan de kat in haar eigen tempo de toenadering bepalen en hoeft niet in de verdediging als de hond te dichtbij komt.
De hond moet dat wel gewend zijn, zodat hij niet gaat janken of blaffen.
Maar echt gemeen lijkt de kat me niet, die tik was gewoon een waarschuwing.
Een bench hebben wij eigenlijk niet. Ik snap wel de gedachte inderdaad. Maar gelukkig is Trixie verder best rustig en afwachtend.
Natuurlijk houden jullie Soep, wat heerlijk!
Iets anders had je ook niet kunnen doen denk ik!
Wat een heerlijke naam voor een poes. Kan me voorstellen dat het een stukje extra houvast biedt, zo'n fijn poezenbeest erbij.
Fijn dat Soep meteen weer een liefdevol tehuis heeft gevonden. En jullie een stukje Lucy hebben.
Ja hè? Soep voelt echt als een stukje Lucy.
Wat fijn dat Soep nu bij jullie woont! Huisdieren kunnen een hele troost zijn bij rouw. Samen met je naasten rouwen kan lastig zijn, want ieder heeft zijn of haar eigen pijn... Een dier is gewoon bij je als je verdrietig bent. Kan heel goed luisteren en knuffelen. En nodigt ook weer uit om het dagelijks ritme op te pakken.
Wat een leuke naam is Soep. Zegt veel over het gevoel voor humor in jullie gezin😊
Onze kat geeft ons hondje nog steeds wel eens een tik. Uit pure speelsheid. Hij geeft ook kopjes aan de hond. En dat terwijl ons hondje als pup steeds uit pure speelsheid bovenop de kat sprong... Samen in een mandje slapen doen ze niet. Ze hebben liever elk hun eigen plekje, maar kunnen dus best samen in één huis wonen.
Veel sterkte en liefs voor jullie!
Groetjes, Alice K.
Wat leuk dat jullie kat de hond kopjes geeft! Ik ben benieuwd of Soep ooit zo ver komt.
Woh, ik schrok gewoon van die uithaal! Wat Nienke zegt; google even op Feliway! Goede ervaringen mee met verhuisstress bij onze grote rooie. Misschien helpt het bij Soep ook.
Geweldige naam, trouwens. Jullie Lucy was vast heel bijzonder! En fijn dat Soep bij jullie kan blijven.