Dankzij de wonderen van de moderne techniek, kan ik op vrijdagmorgen koffiedrinken met mijn oudste zoon die zo’n 100 kilometer verderop in het land woont.
Dankzij de wonderen van de moderne techniek, kan ik op vrijdagmorgen koffiedrinken met mijn oudste zoon die zo’n 100 kilometer verderop in het land woont.
Ha, ja leuk is dat! Ik doe dat wel eens met mijn ouders die in Frankrijk wonen, dan zeg ik ¨ik kom even op de koffie¨ 🙂
Ja, dat is hartstikke leuk!!! Ik weet nog goed dat we nog niet zo lang geleden wel tegen ver weg mensen aan de telefoon zeiden: ach, wat jammer dat ik je niet even kan zien. En nu kan het gewoon. Mijn zus en ik wonen heel ver van elkaar, maar we laten vaak een nieuw gekocht bloesje of een gebreide trui of een tekening van haar kleinkinderen zien. Familie van ons overwintert maandenlang in Portugal. Er is dan zeker wekelijks Skype contact en wij krijgen ook na aankomst een ‘rondleiding’ door het appartement, dat ze dan huren.
Ah wat super leuk. Handig dat facetimen en Skype!
Je kunt toch gewoon bij hem langsgaan 100 km is een uurtje rijden.
En een uur terug!
Woensdagavond beviel mijn oudste dochter in een ziekenhuis in Bilbao van een kleindochter van mij. En op donderdagochtend ging ik digitaal op kraamvisite en bewonderde het kleintje van alle kanten, maar ik moet wel zeggen dat ik er nog liever persoonlijk was geweest. Ik moet nog even geduld oefenen to de volgende maand.
Gefeliciteerd met je kleindochter Anna!
Hoe leuk is dat! Uitvinding hoor!
Elkaar in het echt zien is misschien nog leuker, maar dit is ook erg gezellig! En goed voor je moederhart om je uitgevlogen kind te zien… Geniet ervan Vlijtig Liesje!
Tuurlijk is elkaar in het echt zien fijn, maar dat kan niet altijd. En dan is dit ook heel gezellig : )