Jij bent toch mijn dochter? van Sarah Blom

Last updated on October 15th, 2020 at 04:11 pm

Jij bent toch mijn dochter?

Na het lezen van Sarah Bloms boek Jij bent toch mijn dochter? voelde ik me somber.

Het boek biedt een ontluisterend kijkje in het leven van een verpleeghuis. Niet omdat Sarah wantoestanden aan de kaak stelt, of omdat er van alles misgaat. Nee het is simpelweg het schrijnende, dat mensen aan het eind van hun leven zoveel kunnen verliezen. Inclusief zichzelf. Ter illustratie onderstaande passage over een ontmoeting met de stijlvolle mevrouw Rozenhout die van goede komaf is:

‘Nou meisje, ga maar eens even zitten, hierin die stoel. Ze wijst naar de statige bruine fauteuil in de hoek van haar kamer. Er ligt een handdoekje op tegen het doorlekken van haar inco-luier.’

Psycholoog schrijft over het leven in een verpleeghuis

En inderdaad, Sarah beschrijft dingen in de verpleeghuiszorg die beter kunnen. Maar ze laat ook zien aan de hand van bijvoorbeeld concrete behandelplannen, hoe zij en de verzorgenden proberen om de bewoners zo goed mogelijk te verzorgen en te begeleiden. Sarah neemt doorgaans een observerende rol in. Als psycholoog wordt ze door het verzorgend personeel gevraagd om eens goed te kijken naar een bewoner, waar ze graag hulp bij willen.

Dingen en zinnen die me troffen in Jij bent toch mijn dochter?

  • Sarah Blom benadrukt het belang van telkens opnieuw contact maken met mensen met dementie.
  • De zin ‘U hoeft zich geen zorgen te maken,’ noemt Sarah de meest loze zin uit verpleeghuisland. ‘Geruststellen, het kan zo dodelijk zijn.’
  • ‘Ze zeggen weleens dat mensen met dementie minder lijden wanneer ze verder afdwalen in het proces. Maar niks is minder waar. We houden onszelf dat voor om maar niet te hoeven onderkennen dat het grote leed zich voor onze ogen voltrekt en we niks kunnen doen om het te verzachten.’ (Wie wordt daar nou niet somber van!)
  • Sarah benadrukt dat het in de omgang met dementerende mensen niet draait om de resultaten. Het gaat er volgens haar om dat iemand zichzelf kan beleven als een écht mens.
  • Soms ontstaat er wat Sarah beschrijft als een ‘mythe’ rondom een bewoner. Die wordt dan ‘die zeur van kamer 10’. Door die mythe kan het gebeuren dat zo’n bewoner minder aandacht krijgt. Het is dus belangrijk om telkens naar de mens achter het gedrag te kijken.
  • Onder vervelend, aandachtvragend en storen gedrag gaat vaak een behoefte aan nabijheid en waardering schuilt.

Sarah Blom bij Tijd voor Max

Opzet van Jij bent toch mijn dochter?

Jij bent toch mijn dochter kun je lezen als een serie columns. In elk hoofdstuk staat een bewoner centraal, en beschrijft Sarah haar ontmoetingen met de bewoners van het verpleeghuis. Aan het eind van veel hoofdstukken staat een behandelplan, van hoe ze gaan proberen die bewoner te helpen. Dat vond ik heel liefdevol en hartverwarmend lezen.

Mijn conclusie over dit boek

Ik word niet zo vaak akelig van een boek, maar Jij bent toch mijn dochter maakte me somber. Een paar keer legde ik het bijna weg. Niet omdat het slecht geschreven is, in tegendeel. Maar op een gegeven moment bedrukte me al die menselijke ontluistering.

Jij bent toch mijn dochter? is een mooi en interessant boek, dat inzicht biedt in het leven van dementerende mensen en het leven in een verpleeghuis. Ik denk dat het veel herkenning zal bieden aan ervaringsdeskundigen, en ik denk dat het ook bijna een leerboek is voor mensen die in een verpleeghuis werken. De belangrijkste boodschap die ik eruit haal is deze:

‘Corrigeer dementerende mensen niet. Wijs ze niet op hun fouten, maar ga mee in hun wereld.’

Mocht ik ooit in een verpleeghuis moeten eindigen, dan hoop ik dat daar mensen werken als Sarah Blom.

Praktische informatie over Jij bent toch mijn dochter?

Jij bent toch mijn dochter? is voor 20,- te koop bij bol.com.

Jij bent toch mijn dochter?

Sarah Blom verzorgt samen met haar moeder en broer ook theatervoorstellingen over omgaan met dementie: Dagmama en Dichterbij. Je vindt hier meer informatie over op oudwordenmetzorg.nl

Wie kent dit boek? En wat vond je ervan?


Discover more from Huisvlijt

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Similar Posts

15 Comments

  1. Daar word je inderdaad vast niet vrolijk van. Ik zet het toch op mijn lijst. Mijn dochter is psycholoog in een verzorgingstehuis. Misschien is het ook iets voor haar.

  2. Prachtig boek, zo waar, kijk naar de mens achter de mens, waarom vertoont hij dit gedrag.

    Het leven is niet altijd mooi,veel niet makkelijk, maar zo waardevol, ook de zorg voor deze categorie patiënten.
    Geen hen je hand en ga met hen mee in hun wereld…….

    Heel mooie is hen theaterstuk oud worden met zorg, het is voor mij de moeite waard om een 2 e keer te gaan.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.