Hypochondrie in een boekje
Voor mijn filosofiegroepje moest ik het boek Liefhebben van Laura van Dolron lezen. Ik deed dat met frisse tegenzin, want ik heb een hekel aan lezen over de liefde. Begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op romantische boeken. Maar op een intellectuele manier over de liefde praten?
Daar vind ik niks aan.
Zoals Balkenende ooit zei: ‘Fatsoen moet je doen.’
Hetzelfde geldt voor de liefde wat mij betreft.
Hoewel ik dus met een negatieve inslag begon te lezen, moest ik al snel schoorvoetend toegeven, dat het ‘eigenlijk best mooi’ was.
Vooral onderstaand stukje over haar opa.
Hypochondrie in een boekje
‘Mijn opa was iemand die zijn hele leven verwachtte dat het ‘mis’ zou gaan die, toen de diagnose kanker werd gesteld, eigenlijk heel opgelucht was. Eindelijk kreeg hij gelijk, en daardoor werd hij vele malen zachter dan daarvoor. Hij zat dus rustig en blijmoedig elke dag tevredener te sterven.’ (Laura van Dolron)
Het zwaard van Damocles was eindelijk gevallen.
In het geval van de opa van Laura van Dolron betekende dat opluchting.
Ik vraag me af of dit ook opgaat met de coronacrisis. Ik las ergens al iemand die verzuchtte: ‘Ik wou maar dat ik het alvast kreeg, dan was ik er maar vanaf.’
Hoe denk jij hierover?
Ontdek meer van Huisvlijt
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
het is heel interessant, maar ik ben niet zo’n lezer, ik hou meer van de korte inhoud
Wel fijn dat je leest, ik zou dat ook meer moeten doen
-Een @->- voor jou*
Als je niet van lezen houdt is dit wel een heel makkelijk en laagdrempelig boekje Zonnebloem. Je hebt het zo uit, en veel stukjes zijn vrij kort.
Ik lees graag
Maar geen biografie van mensen die nog leven daar geloof ik dan niet van
En ja hypochondrie is best erg lijkt mij altijd met die angst te moeten leven
En wat betreft dat corona virus….
Vind misschien ook wel stiekem je kunt het maar gehad hebben>>>>>
Ik heb geen last van Hypochondrie maar een vriend van ons wel, en die is al bang als hij 36.9 meet lol. We lachen echt wat af soms maar voor hem is het serieus.
hypochondrie…het is me wel wat
en dat virus hoef ik in geen geval
groeten
Ik vind het doodeng. Vooral als ik zie hoe laconiek sommige mensen er nog mee omgaan. Wij hebben hier een zeer kwetsbare patient in huis, en voor hem zou het echt dodelijk zijn, dus wij zijn niet laconiek.
Dat kan ik me goed voorstellen Jeannette!
Herkenbare uitspraken voor mij. En inderdaad, als ik zou weten dat ik Corona al achter de rug heb (van de week een dagje keelpijn gehad), zou toch lekker zijn. Nu heb ik toch het idee dat ik steeds zit te wachten tot ik ziek word. Daar ben ik verder niet bang voor, maar inderdaad, je kunt ’t maar achter de rug hebben… Ik weet het, geen logische redenering, maar ach, wel mijn redenering.
In huize F. zijn omstandigheden dat we het liever buiten de deur houden, tenzij er van een milde vorm sprake is, maar dat weet je niet op voorhand. Wij zijn dus extra alert.
Nou Hypochondrie leer je wel af als je echt veel mankeert, dat lijkt mij hoor. Hans
Mijn schoonmoeder zei vroeger altijd dat ze niet ouder dan 54 jaar ging worden. En toen ze 54 was kreeg ze maagkanker. Heel gek. En zij dacht toen ook dat het klaar was en dat haar voorgevoel altijd geklopt had.
Inmiddels zijn we alweer heel wat jaren verder: 79 is ze nu. Ze kreeg tussendoor ook nog borstkanker, maar ze is er nog steeds.
Jeetje… Wat bijzonder dat ze nu toch al 79 is. Ondanks veel narigheid als ik dat zo lees.
Ik voel me niet rap ziek en verlang er ook niet naar.
Op dat corona virus zit ik echt niet te wachten.
Ik zou graag mijn kleindochter ouder zien worden…
Ik denk dus ook, liever nu dan later.
De meest milde vorm ajb en dan verder!
Tussen hoop en vrees….
Als je daardoor (door het te krijgen) immuum bent en het niet al te zwaar is, dan wel. Maar er zijn nu alleen maar onzekerheden, dus liever hoop ik op een vaccin.
Nou, ja. Ik heb het dus hoogstwaarschijnlijk, en ben aan de beterende hand. Ik vind het een opluchting, eerlijk gezegd….
Hoef ik me daar in elk geval geen zorgen over te maken!
Fijn dat je aan de beterende hand bent Anke! En ik kan me voorstellen dat als je het achter de rug hebt, dat ook wel een opluchting is. Dan ben je er ook maar vanaf.
Het stukje uit dat boek vind ik mooi. En ik snap dat wel. Of ik wel of niet Corona krijg, maakt mij helemaal niks uit. Ik wil alleen niet dat mijn oude moedertje het krijgt, of Vriendjelief. Ik realiseer me wel dat het lastig wordt voor ons om bijvoorbeeld boodschappen in huis te krijgen als ik ziek zou worden en niet meer naar buiten zou mogen. Dus nee, toch liever niet.
Ja, dat herken ik Nicky. De zorg dat je dierbaren het krijgen. Daar maak ik me ook meer zorgen om, dan om mezelf.