Hoe vier je een verjaardag als je een kind bent verloren?
Last updated on October 23rd, 2023 at 11:17 am
Hoe vier je een verjaardag als je een kind bent verloren?
Vandaag is het namelijk mijn verjaardag.
De tweede zonder mijn dochter Lucy.
En terwijl ik dankbaar ben voor de 53 levensjaren die ik heb gekregen, en voor het geschenk van een nieuw levensjaar, wens ik vandaag rust en stilte.
Ik wens een gewone dag.
Hoe vier je een verjaardag als je een kind bent verloren? In een lastige spagaat.
Ik was altijd al iemand die haar verjaardag het liefst in rust en stilte vierde, en sinds Lucy is dat verlangen alleen maar sterker geworden. Tegelijkertijd vind ik het belangrijk om te koesteren wat er wél is. Dus hebben we gisterochtend als gezin koffie gedronken ter ere van mijn verjaardag en ben ik blij met alle lieve appjes en kaarten.
Ik voel me niet feestelijk
Maar vandaag voel ik me moe en niet feestelijk.
Jarig zijn als je een kind bent verloren voelt als een lastige spagaat tussen dankbaar willen zijn voor wat er is, en verdriet om wat nooit meer zal zijn.
En ik realiseerde me ineens dat ik mezelf zat te verwijten dat ik me verloren voel. Blijkbaar heb ik toch het sentiment geïnternaliseerd dat je een verjaardag hoort te Vieren en dat het Leuk moet zijn.
Toen ik me realiseerde dat ik mezelf in gedachten zat te bestraffen, voelde ik ook meteen meer ruimte.
Mijn verjaardag hoeft niet leuk te zijn.
Om met Megan Devine te spreken: ‘It’s okay to not be okay,’ als je een kind bent verloren.
Ook al ben je jarig.
Heel veel liefs ❤️
Luister dan eens naar het lied “today is a good day” van Anna Ternheim. Je wordt er niet vrolijker van, wel rustiger. (https://www.youtube.com/watch?v=lBaLGWRzeHE)
Oeps, ik dacht morgen, post is onderweg! Toch een fijne dag gewenst!
Op je vraag kan ik niet antwoorden, maar kan me er wel iets bij voorstellen dat het andere feestdagen zijn geworden.
Toch Van Harte Gefeliciteerd!
Hoe dan ook toch van harte! Ik had de slingers achterwege gelaten, maar die heeft iemand anders misschien voor je opgehangen.
Reageren kost weer de nodige moeite, is er iets veranderd?
Mijn man was zo lief om de slingers voor me op te hangen Ferrara. Wat maakt reageren moeilijk? Ik heb niets veranderd.
-Jarig zijn als je een kind bent verloren voelt als een lastige spagaat tussen dankbaar willen zijn voor wat er is, en verdriet om wat nooit meer zal zijn.-
Bovenstaande zin vat het treffend samen.
Ik wens je een gezond nieuw levensjaar toe!
Hartelijk gefeliciteerd en het beste!!
Vieren of niet vieren, je doet het zoals het nu bij jou (en je gezin) past. Dan is het goed.
Van ❤️e gefeliciteerd!
Hoe jij het wil vieren, dat lijkt me de beste manier. Wil je het volgend jaar met slingers en toeters en welja, ook nog bellen, dan mag dat ook. Er is geen standaard manier.
Nog gefeliciteerd met een nieuw levensjaar. Dat het je rust brengt.
Wat moeilijk verdriet en vieren tegelijk. Heb je samen met je gezin besproken ,wat je wel en niet wilde?
Juist op die eens per jaar dagen, juist dan is rouw weer rauwer.
Waar de gewone dagen langzaam slijten en weer in de massa verdwijnen meer dan 300 dagen voorbij gegaan zoals deze.. is het pas je 2e verjaardag, straks is pas de 2e kerst en met oud en nieuw sluit je het eerste kalenderjaar zonder je kind af. Over 10 jaar zijn er meer dan 3000 gewone dagen geweest en pas 10 van je eigen verjaardagen.
Rouw is rauwer op de vier dagen, want die zijn zeldzamer en specialer en juist dan zou je samen moeten zijn.
(En niet boos op jezelf zijn als je rouwt bij een diploma, een huwelijk, een kleinkind, een koopwoning of een andere mijlpaal van de kinderen die nog leven. Want juist dan is er weer een zal niet zijn. De kunst is leven, rouwen en vieren.)
Sterkte ermee…
Love As Always
Dimario
Jij zegt het zo mooi. Het dubbele gevoel. Je bent jarig. Maar hoe kun je ooit nog iets vieren. Maar toch gaat het leven door.
Zo’n verlies zal nooit slijten, mijn ouders hebben het tot hun dood nooit goed kunnen verwerken. Hans
in gedachten zijn, dat is genoeg
vieren zou ik zelf niet doen, wel missen
Een @->- voor U.
Lijkt me heel dubbel en wat kun je het weer waardevol en mooi onder woorden brengen. Alsnog van harte gefeliciteerd.
Alle dagen en bijeenkomsten waar we met het hele gezin bij elkaar zijn zou ik het liefst overslaan. ( dat kan niet, de andere kinderen mag ik dat niet onthouden vind ik) Dan juist voel ik dat zij er niet is.
Elke dag sta ik op met het gebed, de hoop, dat ze nu toch een keer weer contact legt. Normale dagen kan ik het dan wel weer van me afzetten. Maar juist op dat soort dagen niet.
En dat is dan ” alleen” een verbroken contact met mijn dochter. Misschien ik hoop waarschijnlijk, niet definitief.
Voor jou is het definitief. Dat is harder. Kan me voorstellen dat je je dan liever op zo’n dag, in je zelf terugtrekt.
Sterkte. Weet dat veel mensen met je meeleven.
Misschien heb je zelf het antwoord op je vraag gevonden; met elkaar. Met je gezin. Thuis. In stilte. Voor anderen onvoorstelbaar wat jullie meemaken als er dan een dag is dat je zelf mag kiezen wat je doet is het deze. Ik denk veel aan je en voel het in mijn buik als ik erover lees. Duizend knuffels en liefs.
Je hebt het dubbele van jouw verjaardag heel mooi verwoord lieve Nicole! En hierboven lees ik ook mooie en bemoedigende reacties. Een troost voor allen die moeten leven met verlies. En dat zijn er velen. Nog gefeliciteerd met je verjaardag. Ik wens je toe, dat je naast je verdriet ook vreugde, rust en dankbaarheid mag ervaren, samen met je dierbaren en in diepe verbondenheid met Lucy. ❤️
Veel liefs, Alice K.
Lieve Nicole,
Je blog raakt me toch wil ik jou ook,stilletjes dan maar, een goed nieuw levensjaar toewensen met wat minder scherpe randjes en de mooie momenten en herinneringen op de voorgrond.
Lastige vrouw.
Ik zou het niet weten.
Toch nog van harte!!
xxx
Daar heb je helemaal gelijk in. Het is jouw verjaardag dus jij mag hem vieren zoals je wilt. Maar toch van harte gefeliciteerd!