Het nieuwe normaal
Het nieuwe normaal voelt raar.
Het nieuwe normaal betekent dat mijn man en kinderen fulltime thuis zijn. Dat boodschappen doen een compleet andere ervaring is, en dat ik de mensen die ik normaliter regelmatig zie, alleen nog zo nu en dan via whatsapp spreek.
Het nieuwe normaal verandert praktisch gezien niet eens zo veel voor mij
Toch verandert er praktisch gezien niet zo veel voor mij.
Ik werkte immers altijd al vanuit huis. In die zin is er voor mij minder veranderd dan voor de mensen die nu verplicht moeten thuiswerken, soms ook nog in combinatie met thuisonderwijs voor hun kinderen. Ga er maar aan staan! Of voor het zorgpersoneel dat zich een slag in de rondte werkt.
Als ik daaraan denk dan mag ik beslist niet klagen!
Mijn kinderen zijn bovendien van een leeftijd dat ze hun eigen schoolwerk regelen en zichzelf vermaken.
Maar toch vind ik het nieuwe normaal raar.
Het nieuwe normaal: wat ik mis
- Alleen thuis zijn.
- De gesprekken op maandagmorgen met mijn twee koffievriendinnen.
- De bibliotheek.
- De optie om naar de kerk te gaan. Zeker in deze rare tijd.
- Dansles
- Mijn filosofiegroepje.
- Normaal boodschappen doen.
- Het leesclubje 1,5 kilometer verderop dat begin april zou beginnen. Ik had daar zin in.
Hoe beïnvloedt de coronacrisis jouw leven? Wat is anders? Wat niet?
Hier is er niet zoveel veranderd op de dagelijkse wandeling en het niet zien van de kleinkinderen (wel op het scherm)
We genieten van de rust en gelukkig kan dat nu ook in de tuin.
Groetjes
Ja, we boffen met het prachtige lenteweer. En gaat het dagelijks wandelen ook nog goed Rebbeltje?
Compenseert het een beetje, de kleinkinderen via een scherm zien?
Ik ben al erg lang alleen. Veel is er dus niets veranderd. Ik kan daar overigens heel goed tegen.
Ik vind het nieuwe normaal ook raar. Geen agility meer met mijn hond - alle trainingen en wedstrijden zijn afgelast - vind ik het gekst. Mede daardoor zijn mijn weekends nu volledig leeg.
Wat ik wel fascinerend vind, is hoe snel dingen wennen. Het afstand houden op straat of in de supermarkt gaat echt zo vanzelf terwijl we het nog niet zolang doen...
Hoe vind je die lege weekends? Wat doe je nu in plaats van de agility?
Het is ook een hele omslag in vele levens om opeens thuis te moeten werken of leren.
Een heel ander leven dan men normaal gewend was en dan ook nog met beperkingen om naar buten te gaan en vertier te zeken. Hans
Ja hè? En normaliter gaan mensen dan inderdaad buiten dingen doen, of ergens naar toe. En dat kan dus nu juist ook niet. Dan word je echt wat meer op jezelf teruggeworpen.
Die gesprekken op maandagmorgen mis je vast dubbel, o dubbel dat ze 2x in je lijstje staan. Nu is mijn leven wel sterk veranderd, pre-corona en in-corona. Maar vergleken met een jaar geleden niet. Ik merk dat ik terugglij naar die manier van leven en dat er minder uit mijn handen komt. Ik heb die vaste afspraken buitenhuis blijkbaar nodig. (en idd minder rust om me heen doordat iedereen thuis is)
Oeps... Die tweede melding zal ik even weghalen.
Ik vind het ook wel een beetje raar. Dit zou mijn tijd moeten zijn om even te genieten na het indienen van mijn ontslag. Helaas is nu alles dicht en zit ik dus thuis..
Ben je gestopt met je baan Kimberley? Ik kan me voorstellen dat het even wennen is.
Ik zie mijn vriendinnen en familie niet, kan niet meer op kantoor werken, echo's gaan niet door, mijn vriend mag niet mee naar controles en echo's, vakanties afgelast en dan nog meer luxe dingen zoals uiteten en dergelijke... Maar we maken er het beste van.
Vooral dat je vriend niet mee mag naar controles voor de zwangerschap lijkt me echt jammer.
Ik ben al jaren chronisch ziek en geen baan. Op sociaal vlak is er niet zo veel veranderd. Ik zag al weinig mensen. Ik heb dit van meerdere mensen gehoord die gezondheidsproblemen hebben en thuis zitten. We waren al wat gewend.
Het ergste vind ik (puur
persoonlijk dan, de ellende in de wereld niet meegerekend) dat de bibliotheek is gesloten. Dat was mijn wekelijkse uitje. Vandaag kreeg ik een mail dat ze weer iets beginnen. Je kunt gratis een verrassinspakket van vijf boeken aanvragen waarbij je enkele voorkeuren aan kunt geven, geen garanties. Een medewerker stelt een pakket samen. Of je kunt een specifiek boek aanvragen voor het standaard tarief van 1 euro. Ophalen strikt aleen op afspraak. Ik heb gelijk een paar boeken gereserveerd. Dit mailtje heeft mijn dag weer goed gemaakt. Hoe blij kun je worden van kleine dingen!
Wat fijn dat je een bericht kreeg van de bibliotheek en dat je daar van opknapte. Het zijn vaak inderdaad die kleine dingen die het kunnen doen! Ik mis de bibliotheek ook echt.
De bibliotheek is hier ook een dingetje! En de bieb in mijn woonplaats doet helaas weinig moeite om iets leuks aan te bieden als alternatief. Daar baal ik wel van ja.
Verder een totaal ander ding: dat het bijna nergens nog over iets anders kan gaan dan Corona. Ik merk dat ik daar een beetje moe van word. Kunnen we het af en toe weer over het weer hebben, of over de lammetjes/eendjes/bloemetjes in de wei? Om die reden hou ik mijn blog bewust Corona-vrij, zodat het tenminste ergens nog over iets anders gaat.
Het is inderdaad veel corona wat de klok slaat, hoewel ik deze week wel het gevoel krijg dat het iets minder wordt.
Je mist je vriendinnen echt hè. Ik had het niet bewust gezien maar had al het vermoeden dat het geloof dicht bij je staat. Ik mis vooral dat ik niet naar dingen toe kan het Openluchtmuseum, Zooparc, Orientalis, maar ook 2 musea, een herdenkingsmonument en eigenlijk het complete 75 jaar bevrijding feest wat.
Ik mis mijn filmhuis.. ik heb een abonnement onbeperkt naar de film.. maar het meest mis ik dat ik nu geen tussenstop kan maken voor koffie of een ijsje en toilet op langere wandeltochten.
Ja, dat is denk ik wel kaal. Neem je dan nu een thermoskan met koffie mee of zo?
Raar hè, al die dingen die ineens anders zijn. Ik mis vooral mijn familie.
Ik word de 24/7 omringd door mijn familie. Mijn ouders zijn mijn buren, en zie ik ook nog wel regelmatig op grote afstand.
Ik heb mijn stapeltje biebboeken geruild met iemand uit de buurt waarvan ik weet dat ze ook lid van de bieb is. Als ik ze weer terug krijg bedenk in een andere lezer om wat boeken mee uit te wisselen.
Wat een leuk en slim idee Tiny!
Mijn werkplek staat anders dan anders. Ik wandel anders dan anders. Maar verder is alles hetzelfde. Niet als elke week, maar wel als grote delen van de maand.
Ik mis vooral voorpret, het verlangen om iets leuks te gaan doen.
De uitjes die op de planning stonden zijn allemaal uitgesteld.
Ga je op maandag morgen twee keer koffie drinken met je vriendinnen... Sorry, maar met alle geklaag moest dit er even uit.
Sorry hoor, maar ik heb geen geklaag langs zien komen. Alleen een opsomming van de feiten. En een stukje meeleven met 'mensen die nu verplicht moeten thuiswerken, soms ook nog in combinatie met thuisonderwijs voor hun kinderen. En voor het zorgpersoneel dat zich een slag in de rondte werkt'.
En inderdaad staat het koffiedrinken met vriendinnen 2 x in het lijstje, maar wie van ons is er zonder fouten ;-)?
Dankjewel Marjan voor je fijne woorden.
Ik mis de contacten.
Ik mis het plannen maken, de voorpret.
Was het maar weer "normaal"
Blijf gezond.
Ik heb een zoon van 23 die genoeglijk vaststelde dat wat hij altijd al normaal heeft gevonden: de hele dag op zijn kamer achter de computer, nu algemeen geaccepteerd is. Dingen komen inderdaad in een nieuw licht!
Haha da's wel een goeie!
LOL. Ja deze leefstijl is voor sommige mensen heel natuurlijk : )
Ik ben een huismus. Dus voor mij verandert er ook niet zoveel. Maar als ik boodschappen doe of in mijn eentje op kantoor zit, vind ik het toch heel akelig. Ik schreef het al ergens anders: het lijkt wel of we in een slechte sciencefictionfilm zitten. Ik mis het knuffelen met mijn dochter. En met mijn moeder. Ik mis mijn pilatescluppie en mijn collega’s.
Het zijn rare tijden ja. Maar voorlopig kunnen we hier er echt het beste van maken. Mijn man en ik zijn beiden thuis en kunnen de kids opvangen. We hebben nog twee kleuters dus nog niet veel druk ivm schoolwerk... Maar binnenkort zal mijn man ook weer voor twee weken moeten gaan werken en dan vrees ik wel wat eenzaam te zullen worden.
Veel liefs!!
Ja, dan moet je vervolgens daar weer aan wennen....