Hand schudden: ik mis het!
Ik mis hand schudden!
Als ik iemand nieuw ontmoet, dan moet ik mezelf er echt aan herinneren dat de hand schudden op dit moment not done is. Maar het voelt raar en onnatuurlijk.
Wat dat betreft snap ik heel goed hoe Rutte de fout in kon gaan : )
De waarde van hand schudden
In een artikel in De Volksrkrant kwam ik een interessant artikel tegen van medisch ethicus Erwin Kompanje. Hij heeft zegt daarin onder andere het volgende over elkaar de hand schudden:
‘Een handdruk is symbolisch, en drukt respect en gelijkwaardigheid uit. Jij voelt de warmte van mijn hand, de kracht waarmee ik druk en dat geeft een verbintenis. Relaties ontstaan doordat we elkaars hand pakken. Vredes zijn bezegeld met een handdruk. Wat doet bijna iedereen op de wereld bij een stervende patiënt? Een hand vasthouden, want dat geeft rust. Het is niet normaal dat we dat niet meer mogen doen.’
Na het lezen van dit stukje, mis ik handen schudden nóg meer!
Hoe vergaat het jou wat betreft handen schudden?
Bron afbeelding: friendly png from pngtree.com
P.S. Die stomme 3 zoenen mis ik helemaal NIET!
Ontdek meer van Huisvlijt
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ik mis het heel eerlijk gezegd niet zo, behalve bij de dokter of iets dergelijks, dan vind ik het raar om zomaar door te lopen. ;)
Ik heb het eerlijk gezegd nooit fijn gevonden, dat handen schudden. Ik mis het niet en heb me voorgenomen het nooit meer te doen.
Er zijn andere dingen die ik meer mis ;)
Ik mis het ook. Het is een belangrijk onderdeel van de relatie die je met iemand hebt. Een stevige handdruk, het slappe slakkehandje, koud of warm, het zegt iets over de ander. Maar meer dan dat mis ik het aanraken. Even een schouderklopje, de zoen die je de familie geeft of goeie vrienden. Nu voel ik me een soort paria, te vies, te vuil, te besmet om aan te raken. Een gevaar voor de ander, die zich misschien net zo voelt als ik.
Ik ook. Knuffels en zoenen mogen ze houden maar handen schudden hoort er echt bij.
ik moet er ook aan wennen, om mijn armen niet om iemand heen te slaan….. en geen hand te geven,… zó vreemd
Ik mis het niet echt. Ben zeker heel blij dat allemaal die onverwachte ‘sociale’ omhelzingen en zoenen verdwenen zijn.
Ik heb het altijd iets stoms gevonden, als kind al, handjes geven… Natuurlijk doe ik het wel bij vreemden, als je je voorstelt voelt het niet gek, maar wel als ik de buurman tegenkom op een feestje en dan opeens zijn hand (maar vaker nog die kussen) krijg. Ik mis het dus zeker niet.
Juist die kussen, of een écht warme knuffel of gemeende zoen (mag ook in de lucht) van een goede vriend of kennis of voor mijn part de buurman als dat zo uitkomt is natuurlijk prima en mis ik wel eens. Het komt wat koud over, elkaar begroeten op afstand met een zwaaitje.
Misschien moeten we weer terug naar de knikjes en buigingen van de vorige eeuw :-)
Ik vind een buiging altijd nog wel leuk. Dat zie ik ook in Koreaanse drama’s en komt sympathiek op mij over.
Nou zeker, is toch een bevestiging naar elkaar toe.
Gaf gisteren bijna iemand spontaan een hand, maar de omgeving reageerde heftig, met niet doen. Hans
Dat lijkt me ook een wonderlijke gewaardwording Hans! Zeker die heftige reactie van de omgeving…
Ik mis het ook, als begroeting, felicitatie of als bevestiging of afsluiting van een gesprek (met afspraken).
Op anderhalve meter sla ik dan maar de handen in elkaar en “schud” die in de richting van de persoon in kwestie, op borsthoogte, met oogcontact en vriendelijke knik. Het is vanzelf ontstaan en voor mij natuurlijker dan de hand op de borst leggen en buigen, die elleboog of erger nog dat rare voetjevrijen.
Dat vind ik een mooi gebaar inderdaad! Het aantikken met de elleboog spreekt mij ook niet aan.
Ik mis het niet. Ik wil knuffelen met mensen (buiten mijn vriend en hond).
Het zit er ingebakken en zoiets loslaten is altijd lastig. Dat zoenen mis ik niet, deed ik sowieso al bijna niet en ga ik ook nooit meer doen. Afgezien van een heel beperkt aantal mensen.
Ik heb een hekel aan handen schudden en drie kussen geven dus eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet lastig.
Die 3 kussen hoeven van mij ook niet, maar een hand? Ja, dat mis ik toch wel.
Ik mis het best wel. De 3 kussen vind ik geen gemis maar de handdruk is toch iets wat erin gebakken zit. Voor jou een fijne avond. Groetjes Ria
Handen schudden is niet echt mijn ding. Dan liever H5 bij mensen die ik graag heb.
Ook elleboog tikken is nu iets wat ik niet veel doe.
Ik mis het knuffelen wel, vooral met mijn kleidochter, en die mist het ook. Handen schudden hoeft voor mij niet.
Ik mis het niet. Te veel en te vaak van de kleffe slappe handjes geschud.. Brrr.
Ik mis eerder de zoenen en de knuffels! Handen schudden doe ik nooit, behalve bij een dokter of zo. Maar die vind ik ook niet belangrijk haha.
Ik vind het een van de weinige voordelen van het coronavirus. Ik mis het handjes schudden niet en de drie kussen nog minder. De anderhalve meter afstand vind ik ook wel lekker. Maar ik wil wel gewoon mijn kind en mijn moeder knuffelen.
‘k Vermoed dat dat verleden tijd is…
Lie(f)s.
Ik mis het knuffelen, dat is echt wel iets wat ik graag doe. Nog een jaartje? Ik hou vol.
Love As always
Di mario
Ik mis het handschudden niet. Soms krijg je een hand die zo hard knijp dat je met een pijnlijke hand achterblijft, niet leuk. En wat denk je van een kleverige, natte en zweterige (volwassenen) hand. Nee, ik mis dat niet. De kussengroet mis ik ook niet.
Groeten kan ook gewoon simpel met hallo en een glimlach.
Ha Nicole,
nee hoor… die drie zoenen… wegwezen!
Kost veel te veel tijd… (op een feestje met 20 mensen is dat toch gauw 60 zoenen , alleen van mij dan he… en dan al die andere nog. Kan ik niet uitrekenen)
Maar het gewone beleefde handenschudden en af en toe een stevige knuffel… ja… die mis ik wel.
Gelukkig heb ik Henry!
Die knuffelt wat af…
Groetjes van Marlou
Oh, als je het gaat uitrekenen worden het inderdaad vreselijk veel zoenen. Die 3 kussen mis ik ook totaal niet.
Fijn dat je Henry hebt : )
Ik mis het handen geven plus zoenen niet. Elkaar ‘echt aankijken vind ik fijner.
Aan de andere kant ben ik juist veel knuffeliger geworden naar mensen die dicht bij me staan. Zoals mijn broer zegt ‘handen geven mag niet, maar knuffels zijn niet verboden.
Ik mis het handen schudden ook heel erg. Bijvoorbeeld aan het begin en eind van een therapiesessie of bij het feliciteren van een jarige. Die drie zoenen mis ik net als jij helemaal niet. Ik ben benieuwd of het handen geven nog terug gaat komen. Er gaan een hoop stemmen op om het maar blijvend af te schaffen. Ik zou het echt jammer vinden.
Dat had ik nog niet gehoord Naomi, over dat afschaffen. Wat zijn de argumenten?
In Duitsland is/was het heel normaal om altijd bij binnenkomst ergens handen te schudden. Daar is het moeilijk. Zelf heb ik er geen moeite mee, als iemand mijn richting uitkomt met uitgestoken hand steek ik snel mijn handen in de lucht en zeg “sorry …..”
Dat handen schudden begin ik ook wel te missen. Het is niet erg om het een tijd niet te doen, maar ik hoop wel dat het weer terugkomt. Bij kennismaken, of welkom heten; je maakt toch even connectie met iemand. De hand schudden kan ook een beetje de toon zetten, als je een zakelijk gesprek wilt voeren, dan zorg je voor een stevige handdruk, alsof je wilt zeggen ‘met mij valt niet te sollen’.
En je hand staat in verbinding met je hart, dus ik snap wel dat je door handenschudden contact maakt met iemand.
Ik begin zelfs die 3 zoenen te missen :-)
Mooie invalshoek Anita, dat je hand in verbinding staat met je hart. Op die manier had ik er nog niet naar gekeken.
Ik geloof dat jij de eerste bent die de 3 zoenen mist ; )
Handen schudden oke, maar drie zoenen…direct voorgoed afschaffen.
Ik vind het ook vreemd. Het is een diepgewortelde gewoonte. Die drie zoenen mogen voor mij voorgoed worden afgeschaft!
ik heb nooit graag handjes geschud, wie weet wat….
en op feestjes van het werk staan ze daar dan op een rijtje handjes te schudden, pffff
-€en @->- voor jou.
Ja, als je er over gaat nadenken is het best een aparte gewoonte eigenlijk…
Er is voldoende creativiteit om andere groeten te proberen. Ik buig voor jouw telkens weer prachtige blogs in beeld en woord…
Oh, wat leuk Catherine! Dankjewel : )))