Hand schudden: ik mis het!
Ik mis hand schudden!
Als ik iemand nieuw ontmoet, dan moet ik mezelf er echt aan herinneren dat de hand schudden op dit moment not done is. Maar het voelt raar en onnatuurlijk.
Wat dat betreft snap ik heel goed hoe Rutte de fout in kon gaan : )
De waarde van hand schudden
In een artikel in De Volksrkrant kwam ik een interessant artikel tegen van medisch ethicus Erwin Kompanje. Hij heeft zegt daarin onder andere het volgende over elkaar de hand schudden:
‘Een handdruk is symbolisch, en drukt respect en gelijkwaardigheid uit. Jij voelt de warmte van mijn hand, de kracht waarmee ik druk en dat geeft een verbintenis. Relaties ontstaan doordat we elkaars hand pakken. Vredes zijn bezegeld met een handdruk. Wat doet bijna iedereen op de wereld bij een stervende patiënt? Een hand vasthouden, want dat geeft rust. Het is niet normaal dat we dat niet meer mogen doen.’
Na het lezen van dit stukje, mis ik handen schudden nóg meer!
Hoe vergaat het jou wat betreft handen schudden?
Bron afbeelding: friendly png from pngtree.com
P.S. Die stomme 3 zoenen mis ik helemaal NIET!
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik mis het handschudden niet. Soms krijg je een hand die zo hard knijp dat je met een pijnlijke hand achterblijft, niet leuk. En wat denk je van een kleverige, natte en zweterige (volwassenen) hand. Nee, ik mis dat niet. De kussengroet mis ik ook niet.
Groeten kan ook gewoon simpel met hallo en een glimlach.
Ha Nicole,
nee hoor… die drie zoenen… wegwezen!
Kost veel te veel tijd… (op een feestje met 20 mensen is dat toch gauw 60 zoenen , alleen van mij dan he… en dan al die andere nog. Kan ik niet uitrekenen)
Maar het gewone beleefde handenschudden en af en toe een stevige knuffel… ja… die mis ik wel.
Gelukkig heb ik Henry!
Die knuffelt wat af…
Groetjes van Marlou
Oh, als je het gaat uitrekenen worden het inderdaad vreselijk veel zoenen. Die 3 kussen mis ik ook totaal niet.
Fijn dat je Henry hebt : )
Ik mis het handen geven plus zoenen niet. Elkaar ‘echt aankijken vind ik fijner.
Aan de andere kant ben ik juist veel knuffeliger geworden naar mensen die dicht bij me staan. Zoals mijn broer zegt ‘handen geven mag niet, maar knuffels zijn niet verboden.
Ik mis het handen schudden ook heel erg. Bijvoorbeeld aan het begin en eind van een therapiesessie of bij het feliciteren van een jarige. Die drie zoenen mis ik net als jij helemaal niet. Ik ben benieuwd of het handen geven nog terug gaat komen. Er gaan een hoop stemmen op om het maar blijvend af te schaffen. Ik zou het echt jammer vinden.
Dat had ik nog niet gehoord Naomi, over dat afschaffen. Wat zijn de argumenten?
In Duitsland is/was het heel normaal om altijd bij binnenkomst ergens handen te schudden. Daar is het moeilijk. Zelf heb ik er geen moeite mee, als iemand mijn richting uitkomt met uitgestoken hand steek ik snel mijn handen in de lucht en zeg “sorry …..”
Dat handen schudden begin ik ook wel te missen. Het is niet erg om het een tijd niet te doen, maar ik hoop wel dat het weer terugkomt. Bij kennismaken, of welkom heten; je maakt toch even connectie met iemand. De hand schudden kan ook een beetje de toon zetten, als je een zakelijk gesprek wilt voeren, dan zorg je voor een stevige handdruk, alsof je wilt zeggen ‘met mij valt niet te sollen’.
En je hand staat in verbinding met je hart, dus ik snap wel dat je door handenschudden contact maakt met iemand.
Ik begin zelfs die 3 zoenen te missen :-)
Mooie invalshoek Anita, dat je hand in verbinding staat met je hart. Op die manier had ik er nog niet naar gekeken.
Ik geloof dat jij de eerste bent die de 3 zoenen mist ; )
Handen schudden oke, maar drie zoenen…direct voorgoed afschaffen.
Ik vind het ook vreemd. Het is een diepgewortelde gewoonte. Die drie zoenen mogen voor mij voorgoed worden afgeschaft!
ik heb nooit graag handjes geschud, wie weet wat….
en op feestjes van het werk staan ze daar dan op een rijtje handjes te schudden, pffff
-€en @->- voor jou.
Ja, als je er over gaat nadenken is het best een aparte gewoonte eigenlijk…
Er is voldoende creativiteit om andere groeten te proberen. Ik buig voor jouw telkens weer prachtige blogs in beeld en woord…
Oh, wat leuk Catherine! Dankjewel : )))