Moederschap in Grey’s Anatomy: mijn favoriete scène
Last updated on November 25th, 2024 at 09:25 am
Elke maandagavond kijk ik met mijn man de serie Grey’s Anatomy. Grey’s Anatomy is een ziekenhuisserie die ondertussen al aan haar 15e seizoen bezig is. Soms word ik aangenaam verrast door de humor in deze serie. En door de blik op moederschap die ze geven.
Moeders hebben ook een leven
In aflevering 4 van seizoen 15 komt de moeder van één van de dokters langs in het ziekenhuis. Hij denkt onmiddellijk dat ze voor hem komt. Een beetje geïrriteerd wijst ze hem terecht:
‘I’m not here to see you. I have a life Owen. Good lord.’
Waarom ik dit zo’n leuke scène vind
Ik vind dit echt een geweldige scène. Misschien ook wel omdat ik het sentiment van de moeder zo leuk vind. Want inderdaad:
als moeder heb je ook een leven.
En zeker als ze wat ouder zijn, draait dat niet meer alleen maar om de kinderen. In de 24 jaar dat ik moeder ben, heb ik vol overgave gemoederd. Ik was fulltime thuis, droeg ze in een draagdoek, gaf borstvoeding op verzoek. Ik wás er voor ze. Met hart en ziel.
En hoewel ik niet zal ontkennen dat ook oudere kinderen hun ouders nog wel eens nodig hebben, is het wel anders*. Zeker wat betreft de kinderen die het huis uit zijn. Ik merk dat ik het heerlijk vind om niet meer ‘bedolven’ te zijn onder de kinderen. Het is fijn om mezelf weer te ontdekken. Om tijd en ruimte te krijgen om dingen te doen als mezelf. En niet zozeer als moeder.
Ik mis mijn kinderen niet
In een reactie op mijn post over de Herfstvakantie schreef Anita dat ze blij was met die vakantie, want ze miste nog steeds de zomervakantie en het gezelschap van haar kinderen. Haar comment intrigeerde me. Want eerlijk gezegd mis ik mijn kinderen helemaal niet als ze op school/werk/studie zijn. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het gezellig als ze aan het eind van de dag thuiskomen. Maar gedurende de dag vind ik het heerlijk om alleen thuis te zijn.
Het vertrek van de twee oudste kinderen is me ook enorm meegevallen. Ik heb ontdekt dat als het goed met ze gaat, ik het helemaal niet erg vind dat ze niet meer thuis wonen.
Tot slot
Ik beschouw mezelf als een betrokken, liefhebbende moeder. Maar tot dusver vind ik het prima als de kinderen uitvliegen.
Net als de moeder van Owen in Grey’s Anatomy : )
Houd je van ziekenhuisseries? Dan is New Amsterdam op Netflix misschien ook iets voor jou.
Leestip
Mannelijk naakt in Grey’s Anatomy
*Tenzij het niet goed gaat met de kinderen. Dan is de zorg weer net zo groot, zo niet groter.
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Die scène is inderdaad grappig. En ik kan me wel iets voorstellen bij wat je schrijft over het (niet) missen van de kinderen als het goed met ze gaat. Mijn eigen moeder kan ook prima loslaten als ze weet dat het goed met ons gaat. Totdat één van ons ziek wordt. Dan zou ze ons het liefst weer thuis in een bed stoppen en de hele dag verzorgen;).
Ik ben dol op deze serie! Moet zeggen dat ik me deze serie niet herinner, maar vind het wel mooi. En het is waar, als ouder heb je ook een een leven en op een gegeven moment, als je kinderen ouder worden, laat je ze steeds meer los, niet dat je ze niet mist als ze er niet zijn, maar gewoon op een andere manier. tenslotte hebben zij ook hun eigen leven.
Hoi NIcole,
haha… wat een schitterende scene…
Ik zelf had overigens best wel een “empty nest syndroom”, maar toen Roosje na een paar maanden weer een paar maanden thuis kwam wonen was dat (natuurlijk) meteen over.
Maar ik snapte ook, dat het goed is dat vogeltjes het nest uit gemieterd moeten worden… Haha! Ik was meteen genezen…
groetjes van Marlou
.
Ik ben wel benieuwd of ik alsnog last krijg van empty syndroom als de laatste echt vertrekt. Nu had ik er natuurlijk nog steeds wel wat ‘over’ ; )
whahaha ja leuk, moeders hebben een leven,
ik heb me niet weg hoeven vechten, als jongste meisje van 10 heeft de rest dat al gedaan voor me,
leuk hoor, ik heb geen kinderen… en kan er niks zinnigs over zeggen, als dat je als ouder j e kind vrij moet laten… een ex van me is inmiddels 58 en zit nóg onder de duim van pap en mam…”zielig”
Jeetje, dat lijkt me wel naar inderdaad. Op die leeftijd nog…
Leuk scene. Ik merk dat sommige van mijn jongere zussen mijn moeder gaan ‘bemoederen’. Alsof ze geen eigen leven heeft.
Mooi als je kinderen stabiel in het leven staan dat je weet dat ze het leven buiten het nest aankunnen. Hun vleugels zijn sterk genoeg. En dat is waar je het voor doet.
Mijn dochter heeft bijna alle CD van de serie, ik vind er zelf niet veel aan.
Leuke serie. Ik keek er vroeger ook wel naar. Ik vind het moederschap op elke leeftijd leuk. Nu mijn dochter ‘groot’ is, vind ik dat ook weer heel leuk. Hoewel het vroeger wel lekker overzichtelijk was. Lag ze ‘s avonds gewoon in haar ledikantje. Nu reist ze de hele wereld rond.
Ja, wat je zegt! Wat is dat toch met dat rondreizen. Mijn oudste dochter reist ook de hele wereld over.