Achternaam man aannemen: ben je dan een ‘tut’? 74% doet het!
Het oktobernummer van 2012 het tijdschrift Linda had als thema ‘tuttigheid’, en er stond een artikel in over de terugkeer van de ‘tut’. Met als ultiem bewijs van tuttigheid: de achternaam van je man aannemen.
Achternaam man aannemen
Toen ik trouwde heb ik mijn meisjesnaam gehouden, omdat ik dat gewoon míjn naam en identiteit vond. En die wilde ik niet afgeven. Mijn man maakte het allemaal niks uit. Zelf koos ik dus niet voor de achternaam van mijn man aannemen, maar ik kan best een aantal redenen bedenken om dat wel te doen.
Achternaam man aannemen: waarom zou je?
- Je vindt je eigen achternaam eigenlijk helemaal niet mooi, en die van je man wel. Dit is dan een simpele, en effectieve manier om een mooiere achternaam te krijgen.
- Je vindt het heel romantisch, en mooi om de achternaam van je man aan te nemen.
- Het is handig als er kinderen komen, als ieder gezinslid dezelfde achternaam heeft.
Linda onderzoek in 2021: meeste vrouwen nemen achternaam man aan
In 2021 hielden ze bij Linda magazine een trouwenquete. 1508 getrouwen vrouwen vulden hem in.
- 74% had de achternaam van hun man aangenomen.
- 1,2 % van de mannen nam de achternaam van hun vrouw over.
- 16% hield de eigen achternaam.
- 3,6 nam elkaars achternaam erbij.
Lees ook mijn post Wat heb jij met je trouwjurk gedaan?
Heb jij je meisjesnaam gehouden?
Waarom wel, of juist niet?
Deze post verscheen voor het eerst in 2012, en is opgeknapt!
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik vind de term meisjesnaam dan weer typisch en eigenlijk tuttig. Alsof je alleen als echtgenote van volwassen kunt worden geacht.
Ik ben mijn eigen naam blijven gebruiken en voel me nu, al weer ruim 35 jaar getrouwd, meer verbonden met mijn man’s naam en familie dan op onze trouwdag. Om practische redenen hanteer ik bij leveranciers en dergelijke vaak de term Familie of Mevrouw X-Y. Dan weet ik zeker dat de loodgieter en de pakjesbezorger niet in de war raken. Op mijn werk ben ik mevrouw Y en op mijn loonstrookje staat mevrouw Y – een feit dat bij de belastingdienst nog steeds niet is doorgedrongen. Maar dat is geloof ik geen organisatie die snel dingen snapt en er naar handelt.
Ik ben niet getrouwd :-)
Als ik getrouwd zou zijn, zou ik in die tijd waarschijnlijk mijn mans naam genomen hebben. Dat lijkt me eigenlijk het enige handige van trouwen, dat je allemaal dezelfde achternaam hebt. Toen wij onze oudste kregen kon deze alleen mijn achternaam krijgen, als de vader het niet erkende. En dat vond ik geen optie, want wat als mij wat overkwam, dan had mijn man (vriend dus eigenlijk) geen recht op zijn eigen kind.
3 maanden later veranderde deze wet, haha.
Hm, is dat tuttig? Ik zal wel ouderwets zijn dan, maar ik vind het dus best romantisch om de achternaam van je man aan te nemen. Ik zou er overigens wel mijn meisjesnaam achter houden.
Voor mij is het simpel, in ons land mag je kiezen. Hans
In 1969 nam ik de naam van mijn man met mijn naam erachter. Dat bleef zo tot ik in 2004 ging studeren want op de Open Universiteit mocht maar één naam en dus moest ik kiezen welke naam op mijn diploma’s kwam ( geen dubbele achternaam) Sindsdien dus weer mijn eigen naam!
Ik kan me goed voorstellen dat je dan het liefst je eigen achternaam op je diploma had Josephine.
een beetje romantisch toch..
alhoewel het toch minder praktische kanten heeft; ik denk slechts aan de werkomgeving
weinig mannen zouden de naam van hun vrouw aannemen
vreemd toch
Hangt van de situatie af. Een dubbele naam vind ik waardeloos. Vaak te lang. Snap best dat er voor 1 achteraam wordt gekozen binnen een gezin, die van de man of van de vrouw. Vooral bij het krijgen van kinderen is dat wel zo duidelijk voor de kinderen. Maar in sommige gevallen vind ik het nix. Als iemand 7 jaar topsport bedrijft onder de achternaam bij haar geboorte en daar zomaar een naam van een nieuwe partner voorplaatst. Alsof die partner bijgedragen heeft dat ze zo goed kan schaatsen. Zelf denk ik dan hou die bekende achternaam tot het eind van je sportcarriere en kies daarna voor de achternaam van je partner of hou je eigen naam aan, maar loop niet te koop met ik heb een man, kijk maar een dubbele naam. ;-)
Ik heb na bijna. 28 jaar mijn eigen meisjes naam weer terug en dan ben ik blij en dankbaar voor…..helaas staat bij heel veel post etc nog steeds mijn getrouwde naam en als ik eerlijk ben haat ik die……wetende wat hij mij aan heeft gedaan en nog steeds doet….ik blijf tot aan mijn dood mijn eigen achternaam houden dat weet ik zeker en dat doet mij goed 🍀🍀🍀
Laat ik beginnen met het woord meisjesnaam. Dat is je eigen of geboortenaam. Toen ik trouwde heb ik mijn eigen naam gehouden. Toen er kinderen kwamen heb ik de achternaam van mijn man, achter mijn achternaam geplakt. En dat voelt goed.