Is bezuinigen op je zorgverzekering niet solidair?
Last updated on December 21st, 2024 at 07:17 pm
Naar aanleiding van mijn blogpost over bezuinigen op je zorgverzekering door te kiezen voor een hoog eigen risico kreeg ik in de reacties een interessant perspectief aangereikt. Iemand schreef namelijk in de comments dat dit dwars tegen haar gevoel van solidariteit gaat.
Is bezuinigen op je zorgverzekering niet solidair?
En toen herinnerde ik een soortgelijke reactie op een blogpost die ik ooit schreef over beloond worden voor gezond gedrag door je zorgverzekeraar in de vorm van onder andere bol.com cadeaubonnen. Ik was daar destijds erg enthousiast over, en deed goed mijn best om elke maand die cadeaubon bij elkaar te verdienen met mijn dagelijkse hardlooprondje. Iemand reageerde:
‘Wat een walgelijk systeem om met cadeaubonnen te gaan rondstrooien aan gezonde mensen terwijl de zieke mensen kunnen creperen omdat behandelingen niet worden vergoed! Het zou echt verboden moeten worden! Dat geld van die cadeaubonnen moet besteed worden aan zieke mensen! Want, hoe zou je het zelf vinden, let wel: niet te hopen dat ‘t jou ooit overkomt!’
Zo had ik het nooit bekeken, en nu vraag ik mij af: ‘Is bezuinigen op je zorgverzekering inderdaad ‘niet solidair’?
Bezuinigen op de zorgverzekering vooral een persoonlijk risico
In mijn gedachten is bezuinigen op mijn zorgverzekering vooral gokken met mijn eigen gezondheid en bankrekening, en daar het beste van hopen. Met andere woorden: ik ‘heb’ er alleen mezelf mee. Als het om zelfzorg gaat, dan ben ik nogal zuinig, en dus niet op mezelf…
Het was niet bij mij opgekomen dat ik met mijn pogingen tot bezuinigen op mijn zorgverzekering andere mensen zou kunnen benadelen. Maar de redenering die zegt dat je niet solidair bent als je kiest voor een hoog eigen risico luidt als volgt:
In het Nederlandse zorgstelsel draagt iedereen bij aan de kosten voor zorg voor middel van premies. Als je kiest voor een hoog eigen risico betaal je minder premie, en draag je dus minder bij aan de gezamenlijke kosten.
En dat is niet solidair.
Eigen zuurstofmasker eerst
Ik schrik meer van het idee dat ik andere mensen benadeel dan dat ik mezelf tekort doe met een hoog eigen risico, want ik wil natuurlijk wel solidair zijn. Maar wat is solidair? Is solidair zijn niet ook goed voor jezelf zorgen? En kan die zelfzorg vervolgens niet bestaan uit zorgen dat je je geldzaken op orde hebt? Bijvoorbeeld door te kiezen voor een hoger eigen risico? Het doet me denken aan het advies:
‘Eigen zuurstofmasker eerst.’
Dit wil zeggen dat je bij problemen in een vliegtuig altijd eerst je eigen zuurstofmasker moet opzetten, omdat je anders geen hulp kunt bieden aan anderen. Soms kan het financieel beter zijn om voor een hoog eigen risico te kiezen omdat je daarmee beter overeind blijft.
Een andere associatie die de hele kwestie van solidariteit bij mij oproept is het verhaal van een Nederlandse jonge man die vrij snel na de inval van Rusland ging om daar te vechten in het Oekraïense leger. Hij sneuvelde al snel, en nu hoor ik er nooit meer wat over. Regelmatig denk ik aan zijn arme ouders die nu moeten leven met het verlies van hun kind. Solidariteit is prachtig, maar het moet ook realistisch zijn.
Tot slot: Ben ik niet solidair als ik kies voor een hoog eigen risico?
Als je een uitstekend maandsalaris hebt, drie keer per jaar op vakantie kunt en een luxe leven leidt, dan is kiezen voor een hoog eigen risico wellicht ‘niet solidair’. Maar als je financiën best een ‘uitdaging zijn,’ dan denk ik dat kiezen voor een hoog eigen risico wel degelijk solidair kan zijn. Solidair in de zin dat je ervoor zorgt dat je zelf niet in de problemen komt en daarmee misschien ook een kostenpost voor de maatschappij.
Het blijft een afweging: solidair zijn betekent niet alleen zorgen dat je niet in financiële problemen komt, maar ook bijdragen aan de gezamenlijke pot van zorgkosten zodat de samenleving als geheel profiteert van een goed functionerend zorgstelsel.
De kwestie zelfzorg
Wat zegt het over mij dat ik me pas druk maak over de risico’s van een hoog eigen risico op mijn zorgverzekering als het ánderen benadeelt?! Maar dat ik mezelf er gewoon maar ‘aan waag’? Ik sluit graag af met de woorden van een andere Huisvlijt bezoeker:
‘Wees lief, gun jezelf de béste zorg (misschien toch therapie)
Wat zijn jouw gedachten over bezuinigen op je zorgverzekering en het principe van solidair zijn?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Solidariteit is een mooi iets, maar onze maatschappij is soms te veel uit op eigenbelang. Dwz “hoe betaal ik zo weinig mogelijk en krijg ik toch alles” bv. zo’n Heineken figuur die 0,0 belasting betaalt maar miljarden bezit en toch alles gebruikt wat met belasting geld wordt betaald (wegen, school enz).
Anderzijds zijn er ook mensen waarvan ik denk: doe jezélf nou niet zo tekort, je verdient goede zorg, een goede bril, je rekent jezelf te strak af.
Omdat ik dat herken, betaal ik mijn premie per maand én mijn eigen risico vooruit. Zodat ik nooit hoef te denken: wil ik nu die 385 euro aan mijzelf besteden? Laat staan 800 Euro.
Stel jezelf niet zo strak af! Het leven is geen Excelsheet die jaarlijks op 0 moet eindigen.
gelukkig bleef mijn zorgverzekering van mijn werk na mijn pensioen doorgaan
Een @->- voor U.
Wat ik ervan vind, weet je al, want ik was van die solidariteitsreactie. Dat was overigens volstrekt op mij persoonlijk gericht. Voor mij is de keuze misschien gemakkelijk: ik kan het betalen én ik onderschrijf het principe van verzekeringen. Maar iedereen moet die keuze voor zichzelf maken. Het liefst zou ik zien dat het systeem de mogelijkheid niet biedt en de premie en het eigen risico vaststelt op basis van inkomen.
Dat doe je al via de inkomensafhankelijke bijdrage Zvw
Ja, dat weet ik ook wel. Maar dat is niet wat ik zeg.
Ik vind het nogal wat als mensen jou verwijten niet solidair te zijn als je kiest voor een voordeliger optie bij een zorgverzekering. Moet je dan ook alle aanvullende verzekeringen nemen ook al gebruik je ze niet? Is namelijk solidair zijn met diegenen die ze wel hard nodig hebben. Toch?
Zo blijf je bezig.
Ik denk wel dat de zorgverzekeringen veel minder geld hoeven te kosten als we echte gezondheidszorg kregen ipv de pharmaceutische industrie rijk te maken. Want hoeveel zgn medicatie geneest nu echt? En de handreikingen naar dezelfde industrie wat betreft cholesterol en hoge bloeddruk zodat meer mensen ‘ze nodig zouden hebben’. Terwijl zeker van de cholesterolverlagers bekend is dat ze veel bijwerkingen hebben en weinig mensen baat.
Ik verwijt niemand iets. Ik gaf alleen mijn eigen overweging. Iedereen moet dat voor zichzelf bepalen en beargumenteren. En over medicatie en de farmaceutische industrie ga ik niet in discussie.
Ik ben niet uit op een discussie, maar de zorgkosten betaalbaar houden gaat hem zo niet worden wanneer er andere belangen zijn dan gezondheid.
Solidair en zorgkosten blijft lastig. Een eigen risico is begrijpelijk, maar als dat voor meer zorgkosten zorgt omdat mensen te laat naar een huisarts gaan of bezuinigen op medicijnen, dan werkt het averechts. Een hoger eigen risico is alleen weggelegd voor gezonde mensen. Solidariteit is dat mensen die het goed hebben mensen helpen die het minder goed hebben. Tegenwoordig is daar de inkomensafhankelijke zorgkostenvergoeding voor. Heb daar ook een aantal jaren geld van gekregen omdat ik geen inkomen had. Daarvoor was ik enkele jaren verplicht particulier verzekerd ook omdat ik geen inkomen had. Je mocht toen niet in het ziekenfonds. Betaalde rond 2000 circa 200 gulden/90 euro per maand en nam toen het hoogste eigen risico om de kosten wat te drukken. Terwijl ziekenfondsmensen klaagden over het nieuwe stelsel, ging ik er juist enorm op vooruit.
Het minst solidaire systeem kent de USA. Daar zijn de zorgkosten verreweg het hoogst (20% van het BBP) en daar zijn veel meer mensen onverzekerd. Per jaar gaan er 20.000 mensen failiet omdat ze ziekenhuiskosten niet op kunnen brengen. Het andere uiterste is Japan waar de zorgkosten het laagst (7%van het BBP) zijn en waar ziekenhuizen failiet gaan door de vastgestelde kosten per ziekenhuisnacht die veel te laag is. Nederland (14% van het BBP) zit bij de 5 duurste landen, maar is nog lang niet zo asociaal als de USA. We zouden meer naar Japan moeten kijken als we de zorgkosten willen verlagen. Japanners worden daarbij duidelijk ouder in een betere gezondheid. Zij investeren meer in preventie.
Gelukkig hebben wij dit systeem in België niet. Ik vind het nogal pervers, dat je kan kiezen hoeveel je verzekert en hoeveel je betaalt.
Je kan nu wel gezond zijn, en cadeaubonnen krijgen van je zorgverzekeraar omdat je sport, maar dat wil niet zeggen dat je niet zwaar ziek kan worden. Jammer genoeg is er niet altijd een directe link tussen gedrag en ziekte. Vaak wel, maar lang niet altijd. Mijn zus heeft nooit gerookt, at gezond, sportte, was sociaal goed omringd en actief, en toch werd ze op een half jaar tijd geveld door maagkanker. Ze was 50.
Ik mag er niet aan denken dat je dan een lagere premie betaald hebt en minder goed verzekerd bent.
En je hebt bij ons natuurlijk ook verschillen door de aanvullende verzekeringen, maar de basisverzekering dekt je toch wel vrij goed.
Zo bekijk je het geeneens uit het principe “solidariteit” (waar ik sowieso wel fan van ben), maar gewoon vanuit je eigen financiën. Het kan nu goed zijn voor je financiën, het kan je later echter heel zuur opbreken.
Ik snap op zich waar de reactie vandaan komt, maar zelf heb ik het nooit zo gezien eigenlijk. Ik vind het ER sowieso een soort ‘boete op ziek zijn’, wat mij betreft schaffen ze het af, maar dat is weer een ander verhaal en dat geld moet natuurlijk ook ergens vandaan komen. Voor gezonde mensen is het idd vooral ‘gokken’, het heet ook niet voor niks eigen risico. Ik heb het nooit gedurfd, en daar ben ik ook blij om, want nog niet zo lang geleden zou ik gruwelijk het schip in zijn gegaan met het hoge eigen risico. Er kan je altijd wat overkomen, ook als je gezond bent.
Zolang wij opgescheept zitten met een regering die ons belastinggeld verkwist met miljardendonaties aan het buitenland en ongebreideld vreemdelingen verwelkomt en voorziet van gratis huizen, gratis inkomen en gratis alle overige voorzieningen, heb ik het helemaal gehad met bepaalde vromen van solidariteit.
“Ben ik een ASO omdat ik wil bezuinigen op mijn zorgverzekering?”
Nee, dat ben je niet Nicole ondanks dat een of andere lezeres vanuit haar eigen denkwereld, die ik bovendien nogal kortzichtig vind, het lef heeft om haar doel te bereiken een vileine vorm van emotionele chantage hanteert. Dat dit contraproductief voor haar uitpakt zal ze dan ook nooit begrijpen.