Toppunt van egoïsme of attent?
Is het attent, of een toppunt van egoïsme?
Je ouders een fotoboek geven van jouw vakantie als leuke herinnering voor hen.
Sommige cadeau’s kunnen mij verwonderen. Zoals bovenstaand fotoboek. Het doet me denken aan het fenomeen van de beruchte dia-avond, waarop mensen eindeloos lang vakantiefoto’s aan nietsvermoedende visite lieten zien.
Maar wellicht zullen er inderdaad ouders zijn die genietend door de foto’s van de vakantie van hun kind bladeren.
Memo aan mijn kinderen
Ik herinner mij de eindeloze avonden met gedwongen diaseries bekijken ….
Vredelievende groet,
Kreeg een fotoboek van de trouwerij van dochter en daar was ik wel blij mee ;)
Ja, dat zou ik ook wel leuk vinden inderdaad! Zo’n trouwdag is toch heel bijzonder.
Afschuwelijk cadeau. Maak dan een klein boekje met leuke foto’s van de (klein)kinderen. Maar de meeste van die boeken eindigen toch op de stapel onder het stof.
Die diaseries staan me nu nog aan te kijken
Herkenbaar. Afschuwelijk kado. En dan moeten ze ook nog doen ,of ze het leuk vinden. Ik vond het zo zielig voor ze
Mooie gelegenheid om bij jezelf te komen. Eerlijk te zijn, na te denken over wat je echt wilt. Voor beide partijen. De kunst is om het gesprek aan te durven gaan…
Dat je een fotoboek maakt, snap ik. Dat je het je ouders ter inzage aanbiedt, snap ik ook, maar als cadeau geven, daar snap ik helemaal niets van.
Ik vind het heel leuk om een fotoboek van een vakantie te bekijken.
Maar om te krijgen als ik er niet zelf bij ben geweest, nee, zeker niet!
Dat gevoel zou ik ook hebben: als je er zelf niet bij was, is het toch minder leuk.
Enkele ‘waardevolle’ foto’s is voldoende…
Lie(f)s.
Hm, gewoon een kopie van mijn eigen vakantieboek zou ik niet geven, maar ik heb wel (op verzoek) een keer een album voor mijn moeder gemaakt van een vakantie met een paar broers en zussen. Vond ze leuk om te hebben.
Dan weet je ook dat iemand het leuk vindt, als ze erom vragen : )
Dan ken je mijn moeder nog niet. hele boeken vol die iedereen moet bekijken. gelukkig krijg ik ze nog niet.
Love As always
Di mario
Nee hoor, ik hoef geen fotoboek met vakantiefoto’s van mijn kinderen cadeau. GElukkig zijn ze ook niet van zulke cadeaus.
Vroeger maakte ik geregeld fotoboeken voor hen, maar ze moesten er zelf opstaan, en kinderen en kleinkinderen mochten erbij. Daar waren ze (dacht ik toch) heel blij mee. Maar mijn vakantiefoto’s? Neen, geen sprake van.
Ik herinner me een eeuwig durende avond bij vrienden waarbij wij hun eindeloze filmpjes moesten ‘genieten’, tot ik begon te knikkebollen, beetje genant, maar voor wie?
Met dat knikkebollen gaf je eigenlijk een belangrijke boodschap af Omabaard ; )
Ik laat mijn vakantiefoto’s wel altijd zien aan mijn ouders, maar om ze daar nou een fotoboek van te geven. Nee!
Jeetje, zijn er echt mensen die hun ouders dit cadeau doen? Je geeft dan toch een mooie serie foto’s in een boek van de kleinkinderen of van je ouders zelf, vol herinneringen die ze zélf gemaakt hebben?
Die dia’s 😊 Nostalgische herinneringen aan, keken we vroeger na de vakantie bij m’n opa en oma thuis.
Ja, die zijn er zeker. En misschien vinden hun ouders het ook echt wel leuk. Maar zelf krijg ik liever nooit zo’n album.
Vakantie herinneringen van mij daar hebben ze denk ik weinig aan. Maar foto’s van mijn kinderen zouden ze fantastisch vinden
Ik vind dat inderdaad een nogal apart cadeau om te geven als ze er zelf niet eens bij waren.
Ik stuur mijn moeder regelmatig foto’s mbv appjes van onze uitstapjes. Dat vind ze heel leuk. Maar zo’n album vind ik niks.
We denken er wel over om een herinneringsalbum te maken met oa foto’s van mijn vader. Hij is vorige maand overleden.
Zo’n herinneringsalbum lijkt me heel bijzonder en waardevol Veggiemo.
Grinnik. Mijn moeder zou het beleefd aannemen maar er niet blij mee zijn. Ik zou het nog wel leuk vinden maar dan zouden er wel foto’s in moeten staan waar ze zélf opstaan. Geen foto’s van dingen die zij gezien hebben.
Ik heb ook altijd graag mensen in mijn foto’s. Alleen foto’s van bezienswaardigheden en dergelijke kan ik ook wel op internet vinden.
Ik vind een heel fotoboek van een ander bekijken ook vermoeiend, maar mijn ouders doe je nog steeds een plezier met foto’s van ons. Of dat nu op vakantie is of thuis, dat maakt niet uit.
Wat lief van je ouders zeg. En menen ze dat dan ook echt, of willen ze jullie een plezier doen?