Tomtom routeplanner versus Google Maps
Last updated on July 28th, 2023 at 01:57 pm
Ik heb me er altijd tegen verzet: een tomtom routeplanner in de auto.
Ik heb namelijk het idee dat ik daar dommer van wordt. Wanneer het niet meer nodig is dat ik zelf op let en nadenk, dan zal ik dat ook niet doen. Vermoed ik. Het is een onplezierig staaltje zelfkennis…
Google maps om de weg te vinden
Dus wanneer ik ergens naar toe ga, waar ik de weg niet ken, dan surf ik naar Google Maps en print daar de routebeschrijving uit. Je kunt kiezen uit tekst, een kaartje of een combinatie. Ik doe meestal beide, want ik heb alle hulp nodig die ik kan krijgen. Uiteindelijk kom ik ook echt altijd aan op de plek van bestemming. Maar daar gaat altijd een wanhoopsmoment aan vooraf. Een moment waarop ik handenwringend denk: ‘Ik vind het nooit!’ Daarom ga ik altijd ruim op tijd van huis weg, zodat ik de tijd heb om te verdwalen. En als ik het met Google maps niet red, dan vraag ik de weg.
Wil je juist minder met Google doen? Lees dan mijn post over ontgooglen.
Van een tomtom routeplanner word je inderdaad dommer!
Mijn gedachte dat ik dommer wordt van een tomtom routeplanner blijkt nog niet zo gek! Na enige aarzeling ben ik toch maar Manfred Spitzer onheilspellende boek Digitale dementie gaan lezen. En het is net zo angstaanjagend als ik al vreesde. Maar dit terzijde.
Volgens Manfred werken je hersens net als spieren: als je ze niet gebruikt, worden ze slap!
Manfred schrijft over zijn ervaring met een tomtom routeplanner:
‘Nu ondervond ik aan den lijve wat het betekent als een automobilist zich tijdenlang net afvraagt waar hij eigenlijk is. Die taak had ik overgedragen aan een apparaat dat me met een prettig zoetgevooisde, geruststellende vrouwen stem liet weten waar ik heen moest. Vroeger leverde ik zelf de benodigde prestatie van oriëntatie en navigatie, maar die taak had ik nu uitbesteed, ongeveer zoals je tralopen kunt uitbesteden aan roltrap of lift.
Wie dat vaak doet, komt moeiteloos en zonder ademnood op de derde verdieping aan, maar mag zich niet verwonderen als hij behoorlijk moet weten mochten roltrap of lift eens uitvallen.’
Het idee achter de tomtom
Volgens Manfred werd de tomtom routeplanner aanvankelijk in auto’s gezet met het idee dat mensen zich dan beter zouden leren oriënteren! Maar het tegenoverstelde gebeurde. Mensen wisten juist minder goed hoe ze moesten rijden, want dat was niet nodig! Dat vertelde hun tomtom routeplanner hen wel.
Toch heeft de tomtom routeplanner één groot voordeel volgens mij. Als je een goede hebt, en er is een wegversperring, dan helpt zo’n tomtom je weer op weg. Mijn google maps print is in zo’n geval waardeloos geworden.
Maar goed. Ik troost me maar dat mijn hersenen in zo’n geval extra goed getraind worden!
Nog even over het boek Digitale Dementie
In zijn boek Digitale Dementie zegt Spitzenberger dat digitale media oppervlakkiger zijn. Je hebt minder voeling met een tekst of onderwerp. Dat herken ik heel erg! Het is de reden dat ik een Hema schrift gebruik voor mijn kasboek in plaats van zo’n handig online kasboek. Ik heb het nodig dat ik het opschrijf. Anders blijft het te abstract voor me.
Hetzelfde geldt met teksten: als ik een artikel echt heel interessant vind, dan print ik het uit! Want om het echt goed tot me te laten doordringen heb ik het nodig dat ik het in mijn handen kan houden. Als ik de tekst alleen van het scherm lees, komt hij minder goed bij me binnen.
Dat geldt ook voor boeken. Ik heb weliswaar een eReader, maar ik heb duizend keer liever een echt boek in mijn handen. In die zin denk ik dan ook niet dat ‘echte’ winkels ooit helemaal zullen verdwijnen, en dat iedereen online gaat kopen: er gaat niets boven de ervaring iets in je hand te nemen, en nader te bekijken. Dat kunnen ze op het internet echt nog niet nabootsen.
Lees mijn review van Digitale Dementie!
Gebruik jij een tomtom routeplanner? Waarom wel of niet?
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ik werk uit principe gewoon met een kaart en soms google ik thuis de route. Ik wil graag weten waar ik ben. En als ik ooit ergens geweest ben, vind ik daarna altijd direct de weg.
Zo gingen wij met papieren kaart op vakantie naar Duitsland, tegen Luxemburg aan. Zwager zat een dorpje verder, met Tomtom. Wij maakten leuke uitstapjes in Luxemburg. Zij niet, want hun tomtom had geen Luxemburg. Ze wisten letterlijk niet wat er tien km verder was. Kwamen ze toch onze kaart lenen:-).
Was nooit op dit soort speelgoed gesteld totdat we een tweedehands auto kochten waar de TomTom ingebouwd was. Wat een openbaring! Wat ik handig vind is wanneer je in een vreemde grote stad je alleen maar je eigen adres hoeft aan te tikken om zonder moeite die stad weer uit te komen. En wat die papiertjes en kaarten op de stoel naast je betreft, wacht tot je een leesbril nodig hebt voor die kaarten maar helaas met die bril op je neus niet kunt rijden….
Hier gebruiken we ook tomtom. Een stuk veiliger, en je moet nog steeds wel opletten. Er zijn b.v plaatsnamen die dezelfde naam hebben en zo zijn er nog wel een paar.
Ik zou er niet meer zonder willen. Zelf ben ik geen kaartlezer en dat leverde nog al eens gemopper op in de auto en nu kan ik Truus of Trees de schuld geven, als Joh rijdt.