Je ziet het pas als je het door hebt
Op mijn maandag- en dinsdagochtend hardlooprondje, rek en strek ik aan het eind van mijn route altijd bij ‘de tweede brug’.
Omdat het water al tijden laag staat, zijn veel stenen zichtbaar geworden.
Elke ochtend dwaalt mijn blik langs die stenen, maar vanochtend zag ik het ineens!
Ineens zag ik het!
Die ene grote steen heeft een gezicht!
En nu ik dat eenmaal heb gezien, snap ik niet dat ik het niet eerder zag! Of zoals wijlen Johan Cruijff zei:
‘Je ziet het pas als je het door hebt.’
Is het niet prachtig?!
Wat bijzonder! Ik zou waarschijnlijk gedacht hebben dat het een plastic flesje is. Maar dat zegt heel veel over de omgeving waar ik woon (Amsterdam).
Is het wel een steen ?
Ja, het is echt een steen maar op de foto heeft hij ook wat weg van een vuilniszak hoor ik van mijn jongste dochter.
Ik zie er een gezicht in.
Bijzonder, alleen …hij kijkt niet erg vrolijk!
Hij kijkt inderdaad nogal smartelijk, maar dat vind ik wel toepasselijk voor mijn leven op het moment.
Zie ineens dat dat van het gezicht er al instaat.
Sorry, moet beter lezen.
Dat is geen steen maar iets van plastic!
Ehm, het is een plastic zak met iets. Maar de vouwen tonen inderdaad een gezicht. Een beetje zoals de jantje huilt van theater maskers ( een lacht, een huilt).
Wie weet is het wel een monster…
Is het geen plastic ding?
Love As always
Dimario
Inderdaad, een stenen gezicht.
Ik denk dat het een plastic zak is, aan de vouwen te zien. Maar ik zie het gezicht ook.
Nee, het is heus een steen.
Het lijkt wel een plastic zak. En ehm, ik zie het gezicht niet…:(
Plastiek hoort zo wie zo niet in de natuur thuis en dat is dit wel. Lijkt wat op een verdrietige paardekop. Die steen met die gaatjes er in rechts onder trok ook mijn aandacht. daar ik ook van stenen houdt.
Het is een steen Tine.
Ik zie een paardenhoofd…
(bovenaan de manen, onderaan zijn snuit)