Als de mondhygienist met de stoel begint te rijden…
Ik vermoed dat één van de redenen dat ik de tandarts zo eng vind, het gebrek aan controle is. Je moet je overgeven aan een soort almachtige Godheid op tandengebied, en dan maar hopen dat hij geen onheil vindt in je mond.
‘A2… B10…. F8….’
Ik sper altijd gehoorzaam mijn mond wijd open. Zo denk ik de tandarts gunstig te stemmen én laat ik merken dat het aan mij niet zal liggen! Maar dan komt dat moment dat de tandarts dingen begint te mompelen als:
‘A2… B10… F8….’
Ik vind dat zeer onheilspellend! Want wat betekent dat? Zijn die tanden allemaal ten dode opgeschreven?!
Bij mijn laatste bezoek aan de mondhygiënist ontdekte ik dat zij een eigen versie heeft.
Als de mondhygiënist met de stoel begint te rijden
Ze was met zo’n spiegeltje en een haakje mijn tanden aan het nalopen. En ineens begon ze met haar stoel op wielen naar de computer te rollen, om vervolgens weer terug te keren naar mijn tanden. Dan keek ze weer even, en rolde vervolgens weer naar haar computerscherm. En dat herhaalde ze wel vijf keer.
‘Stront aan de knikker,’ besefte ik.
En inderdaad, daar kwam het oordeel al. Mijn tandvlees was onder nog wat verder teruggetrokken, en dat was zorgwekkend.
‘Maar,’ zei ze: ‘Maak je geen zorgen!’
Dat doe ik uiteraard wel, maar als ik vanaf nu héél zachtjes poets dan gaat mijn gebit hopelijk net lang genoeg mee.
Hoe dan ook, nu weet ik niet wat ik erger vind. De tandarts met zijn ‘A2… B10… F8….’ of de mondhygiënist die met haar stoel begint te rollen.
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Deze week nog geweest en lig meestal relaxed in de stoel en dat was wel anders.
Sinds ik daar kom ben ik niet meer bang om te gaan :)
Wat fijn zeg dat je angst weg is. Dat wil ik ook wel. Hoe ben jij er vanaf gekomen?
Ik heb een hele fijne tandarts nu.
Nu ben ik eigenlijk nooit echt bang geweest voor de tandarts.
Hulpeloos….
Ik ben er al meer dan 50 jaar niet meer geweest…
Mijn mondhygiëniste is een schat en we kletsen wat af en zij vertelt ook alles in nijntje taal, dus je weet meteen wat ze bedoelt.
Bij mijn tandarts kom ik of eigenlijk kwam ik (hij is sinds 1 april met pensioen) al 38 jaar, en eigenlijk duurde het langer om naar zijn praktijk te lopen, dan dat ik daar in de stoel lag, een recht voor z’n rasp man met een geweldig gevoel voor humor.
Nijntje taal. Geweldig : )))
Brrr, ja, het is allebei niks. Ik denk ook altijd als de tandarts nummers begint te roepen dat het foute boel is. Wat overigens dan niet eens altijd zo is, dus dat is ook weer zoiets vaags.
Ja, ik vind die nummers echt onheilspellend.
Elke tand in elk kwadrant heeft een nummer, en de diepte van de “pockets” wordt met een cijfer uitgedrukt. Zoek maar eens op “internationale tandnummering” ;-)
Zo kan een assistente makkelijk noteren wat de tandarts zegt.
Met Gerd eens. En dat nakijken op de computer is ook normaal om te zien of er iets is veranderd.
Vervelend voor je dat je niet van die angst afkomt.
Die van mij stelt vragen. Ook zo handig…