Waarom ik soms boos word als iemand zegt hoe laat het is
Dankzij een combinatie van het het moderne onderwijssysteem en de coronacrisis ben ik zelden tot nooit alleen thuis. Veel mensen roepen dan meteen: 'Joh, wat gezellig! Heerlijk toch?!'
Maar ik ben iemand die graag ook wel eens alleen is. In de absolute stilte en zekerheid dat er niemand anders in huis is. Dat die deur níét ineens zal opengaan.
Ik voel me vaak als een tv die permanent op standby staat. Ik kan nooit eens lekker echt 'uit' gaan.
Dus ja, ik vind het wel eens lastig dat er voortdurend lessen uitvallen en kinderen thuis zijn.
Maar het is zoals het is, later mis je deze tijd en wat dies meer zij. Dus probeer ik mee te buigen met alles wat het leven op mijn pad werpt.
Zo zat ik op een vrijdag weer eens heel flexibel te zijn, en te werken aan mijn blogs. In alle rust, niemand die last van mij had.
'Mama, het is 12 uur!'
Gooit ineens mijn jongste dochter deur de deur van mijn kantoortje open en zegt: 'Mama, het is 12 uur.' Een dienstmededeling die als diepere betekenis heeft:
'Wanneer gaan we eten, en waarom is het nog niet klaar?'
'Ik kom zo,' mompelde ik terwijl ik doortypte. 'Even dit afmaken.' Er gingen zo twintig minuten voorbij en toen kwam de volgende dienstmededeling: 'Het is nu 10 voor half 1.'
Dit keer van mijn jongste zoon.
Toen schoot ik uit mijn slof.
'JAHAAAA! IK KOM ZO!'
'Nou zeg,' mompelde mijn jongste zoon enigszins bezeerd. Het beste kind had immers alleen maar een simpele vraag gesteld.
Daar sta je dan met je niet zo mooie moedergedrag...
Ik herken mezelf als moeder in deze manager...
Hoe ervaar jij de coronacrisis op het moment?
Ehhh, kunnen ze zelf geen eten maken tussen de middag? En je man werkt nu toch ook thuis, waarom roepen ze hem niet. Gewoon zeggen ik ben aan het werk, regel het zelf maar even. Maar ik begrijp heel goed dat je graag weer eens alleen thuis wilt zijn. Ik vind het ook heerlijk als mijn wederhelft, die dus niet meer werkt, eens een dag weg is voor het een of ander of een stuk fietsen of zo. Niet dat hij me anders in de weg loopt maar toch.
Ja, precies. Het is niet dat iemand in de weg loopt of vervelend is, maar het is soms gewoon fijn als het huis leeg is.
Dan snap ik helemaal dat je blij bent als ze naar school gaan zeg!
Vanaf vier jaar kan een kind zelf brood smeren toch?
Hilarisch verwoord! Ze kunnen best voor zichzelf zorgen, maar toch... ik herken het helemaal 😆 vooral dat geïrriteerd raken door wat er níet gezegd wordt!
Hahahaha oh ja, die reclame!! Ik kan me helemaal indenken dat je af en toe ontploft. Dat maakt je echt geen slechte moeder, hoor. ;)
We kabbelen hier kalm verder. Corona of niet.
Nou, ik vind jouw reactie nog meevallen hoor. Ik geloof dat ik de kinderen vriendelijk had verzocht om zelf even wat actie te ondernemen...
Blijkbaar vinden ze het gezellig om samen met je te zijn (en regel jij altijd het eten). Beschouw het als compliment! Zo af en toe geïrriteerd zijn en/of uit de slof schieten is normaal hoor, dat kunnen ze best wel hebben!
Ja, zo is het inderdaad. En ik ben ook degene die altijd de hamburgers maakt. Het is niet zo dat ze te beroerd zijn om hun handen uit de mouwen te steken inderdaad. Ik zal het inderdaad als een compliment beschouwen. Dankjewel Ageeth!
Haha ja zeker ik sta ook al een half jaar op standje 'aanspreekbaar', tenminste ik doe mijn best! En ook ik probeer te genieten van wat IS. Maar scholen die life gaan, rijles die eindelijk begint... misschien duurt het nog wel een half jaar... Maar ik denk dan ook aan de mensen die ergere problemen hebben dan dat hoor en ALS ik dan eens alleen ben dan voel ik bijna paniek. ;-)
Ja, dan ben je het niet meer gewend inderdaad...
Ik dacht een jaartje alleen te zijn terwijl mijn vrouw aan het werk was, nu is ze dus de hele dag thuis en kan ik eigenlijk niet doen en laten waar ik zin in heb. Maar goed het is niet anders, gewoon een beetje aanpassen. Dat moet kunnen na 45 jaar huwelijk.
Dat is waar, maar ik kan me best voorstellen dat je het een beetje jammer kunt vinden Sjoerd.
Begrijpelijk...
Lie(f)s.
Mijn man werkt sinds begin april thuis. Hij heeft boven een eigen kantoor (lees: rommelkamer) en heeft heel de dag "calls" en allerhande video-afspraken. Maar...altijd met de deur dicht!
De mijne ook wel, maar dat is voor mij niet het punt. Ik zou zo graag weer eens echt Alleen thuis zijn.
Nou een paar uurtjes alleen zijn is niet verkeerd.
De biologische klok van kinderen loopt zoals wij ouders ze dat hebben aangeleerd.
Toch een goeie reclame van Cup a soup. Hans
ja, ik ben zelf zo'n klok, ik ga hier niks op zeggen...
-Een @->- voor jou.
: ))
Herkenbaar. Ik had dat vroeger ook, het stille huis eens voor mij alleen was een blijvende droom, maar.... die tijd komt hoor :-)
Hahaha! Ik zou gezegd hebben ‘Pak maar een boterham’. Ik ben ook nooit alleen thuis. Lijkt me zó lekker. Maar dat komt bij ons niet door corona. Daar heb ik persoonlijk geen last van. Ik vind het heerlijk allemaal.