Huh? Waar zijn de kinderen? Moederschap in beeld

Last updated on December 4th, 2022 at 02:22 pm

Na bijna twee jaar iedereen thuis, is het vandaag voor het eerst zo ver:

Alle kinderen zijn weg.

Voor het eerst in hele lange tijd zijn ze allebei naar school.

Het voelt als het eind van een tijdperk.

Ik vraag me af of het later ook zo de geschiedenisboeken in gaat: ‘Het Coronatijdperk.’

Het voelt raar

Ook al is het goed dat het leven weer zijn normale gang krijgt, het is wel wat onwennig. In de afgelopen twee jaar ben ik er toch aan gewend geraakt dat ze steeds thuis waren.

Ineens voelen de kinderen letterlijk en figuurlijk een stuk verder weg.

Het doet me denken aan de tegeltjeswijsheid:

‘Moeder worden is een wonder, moeder zijn een heel gedonder.’

Verbonden met onzichtbare koorden

Op de School voor Intuïtieve Ontwikkeling leer ik over zogenoemde energiekoorden. Dat zijn als het ware onzichtbare verbindingen. Nu de kinderen allemaal weg zijn, voel ik die als het ware uitrekken. En ik vraag me af:

‘Wat wil ik met die energiekoorden? Wil ik ze schoonmaken? Niet doorknippen in ieder geval! En wat willen mijn kinderen?’

N.B. Net toen ik mij flink wilde wentelen in een golf van melancholie en heimwee over ‘voorbije tijden’ waren ze alweer thuis.

Een trein die niet ging, en lessen die uitvielen.