Ben jij slachtoffer van de Het Moet Leuk Zijn Cultus?
Toen mijn jongste zoon Piet voor de zomervakantie kennis ging maken op zijn toekomstige middelbare school, hoopte ik dat hij helemaal blij thuis zou komen. Met verhalen als: ‘Ik heb nu al 4 goede vrienden gemaakt, en we gaan dit weekend samen spelen.’
In plaats daarvan verklaarde hij bij thuiskomst: ‘Alle kinderen in mijn klas zijn stom, en de school is ook stom.’ Ik sprak geruststellende woorden, maar volgens mij overtuigde ik noch Piet, noch mezelf. Handenwringend deelde ik die avond dan ook mijn zorgen met mijn man. Hadden we dan toch een andere school moeten kiezen? En wat als hij zich daar helemaal niet thuis voelt. Of nog erger: ‘Dat hij het niet Leuk vindt?’
De Het Moet Leuk Zijn Cultus #genieten
Maar toen besefte ik ineens iets:
Ik was ten prooi gevallen aan de Het Moet Leuk Zijn Cultus!
Want anno 2015 moet alles Leuk zijn. En daar moet je dan van genieten. #genieten. Kijk maar eens op Facebook. Daar wemelt het van de blije foto’s. Maar het leven is helemaal niet altijd leuk. Dus waarom maak ik me toch zo druk of mijn zoon het op de middelbare school wel Leuk zoul hebben. Het is heus niet het einde van de wereld als hij het niet zo leuk vindt. Sterker nog, ik herinner me ineens mijn eigen middelbare schooltijd. Pas aan het eind van de derde klas kreeg ik 3 goede vriendinnen. En pas vanaf toen voelde ik me daar wat prettiger.
Het varken van Lotte
Wat dat betreft ben ik echt dol op kinderprentenboek Het varken van Lotte van David McKee (bekend van de Elmer boeken).
In dit boek belooft een varken aan het meisje Lotte dat ze een wens mag doen als ze genoeg gespaard heeft. Hier onder de verrassende afloop:
‘Hoera, ik mag een wens doen’ riep Lotte.
‘Ja’, zei het varken, ‘en ik ben blij dat je die wens gedaan hebt’.
‘Welke wens’ vroeg Lotte. ‘
Dat je wilde dat ik een vliegend varken was’.
Lotte wist niet wat haar overkwam. ‘Dat heb ik nooit gezegd!’
‘Wat heb je nooit gezegd’, vroeg het varken.
‘Dat ik wou dat je een vliegend varken was’, antwoordde Lotte.
‘Dat is hem’, zei het varken.
Lotte zag een lichtflits, en daar stond het varken. Maar nu een stuk groter en met vleugels. Lotte werd woedend. ‘Dat is niet eerlijk, wat een rotstreek!’ schreeuwde ze.‘Het leven is soms geen pretje’ zei het varken terwijl hij het raam uitvloog.
En ik ben het helemaal met het varken eens.
Conclusie: het leven is soms geen pretje
Dus als mijn zoon aanstaande dinsdag op de middelbare school begintt, dan zal ik dat ongetwijfeld spannend vinden. En ik hoop nog steeds dat hij het fijn zal vinden. Want ik ben zijn moeder! En ik gun het hem dat het allemaal goed gaat.
Maar zo niet, dan is er ook geen man overboord. Want zo is het leven. En het hoeft niet altijd Leuk te zijn.
#Hetlevenissomsgeenpretje
Ben jij gevoelig voor de druk dat het leven permanent Leuk moet zijn? En hoe kijk jij terug op je middelbare schooltijd?
Ik ben een beetje bang dat ik arrogant ga klinken als ik zeg dat mijn hele schooltijd, vanaf peuterzaal eigenlijk, alleen maar fantastisch was! Voor mij persoonlijk dan, natuurlijk heb ik wat last gehad van een aantal personen maar gelukkig had ik altijd mijn eigen vriendenkring die mij dan weer in bescherming namen en andersom dito natuurlijk, kwam niet aan ons! Vooral op de Middelbare ben er doorheen gevlogen eerlijk gezegd. En die personen die mij het leven zuur probeerden te maken, ben ik pas jaren later achter gekomen, hebben dat dus gedaan omdat ze dus schijnbaar jaloers op mij waren, in hun ogen was ik die zelf verzekerde trien die alles maar had en kreeg. Wat niet zo was, ver van zelfs, hahahaha
Maar het is waar, mijn moeder heeft het altijd aangezien, mij zelf op laten lossen, maar op de momenten waar het echt uit is gelopen tot gevechten, en waarin ik dus echt niets vermoedend ben belaagd zelfs, dat vond ze te ver gaan, en ja, dankzij mij, zijn er dus wel een aantal personen ooit geschorst en is er zelfs aangifte gedaan, waardoor er eentje dus van school werd gestuurd en ga zo maar door…
Zelf heb ik altijd gewoon de hoop gehad dat mijn kind net zo fijn op alle scholen zou zitten, maar zij is een totaal ander persoon, al van baby af aan, we zijn moeder – dochter, maar in haar doen en laten verschillen wij als dag en nacht…. helaas denk ik soms, omdat zij dus moeite heeft met sociale contacten maken, nou ja, dat gaat nu ook een heel stuk beter, maar ja…
In het dagelijks leven, ben ik ver van die cultus verwijderd en al er iets tussen zit wat toevallig onder welke cultus dan ook valt, ben ik het mij vaak dan niet eens bewust.
X
Ik ben slachtoffer van te veel dingen willen doen. Gisteravond echter kwam ik in een gesprek er achter dat ik toch wel veel dingen had afgeleerd. Je verplicht voelen om overal aan mee te doen. Wat overblijft is dat er veel dingen zijn die ik wil doen. Met veel interesses, altijd bezig en niet omdat het moet.
Wat een mooi artikel zeg, die je echt wel even tot nadenken zet. Inderdaad alles moet altijd maar leuk gevonden worden vooral als je kind bent.
Ik vond de middelbare school geweldig en heb er echt een leuke tijd gehad, het was een klein schooltje, nog geeneens 500 leerlingen.
Wat fijn dat je zo’n goede tijd had op de middelbare school Debby. Het klinkt ook wel prettig moet ik zeggen: zo’n relatief kleine school!
Ik streef er eerlijk gezegd wel naar, dat de weegschaal doorslaat naar leuk. Maar dat kun je vaak niet voor een ander regelen. Én dingen zijn niet altijd gelijk leuk (en sowieso niet altijd helemaal leuk).
Wat ik hier bij zoon doe als bij dit soort dingen is: juist niet geruststellen / in de oplosmodus gaan, maar hem aanhoren en verder niets eignlijk. Zoon is dan nog maar een kleuter, maar ik merk dat als ik op dat soort momenten in de susmodus schiet, dat hij dan juist nog meer blijft hangen in dat het allemaal zo vreselijk is.
Als ik hem hoor en hem laat weten dat ik hem hoor, dan kan hij even spuien en dan is het daarna vaak klaar of komt hij zelf met een conclusie of oplossing.
Nou is zoon nog een kleuter, maar misschien werkt het met pre-pubers ook wel. Het fijne van deze methode is, dat je zelf niets hoeft te verzinnen / op te lossen.
Dit is een bericht naar mijn hart! Leren wordt makkelijker als je het ook leuk hebt, maar lang niet alles in het leven hoeft leuk te zijn – ik heb ook echt werkdagen dat ik mijn werk vooral leuk vind omdat ik er van kan leven (maar gelukkig vind ik het vaak ook “vanuit zichzelf” leuk…)
Ik denk dat we meer moeten inzetten op tevreden zijn, gelukkig zijn, dan op het leeghoofdige leuk – zin vinden in de dingen die je doet – moet doen, is veel belangrijker en bevredigender dan het oppervlakkige “leuk”. Ik weet niet meer van wie de uitspraak was: Als het leven geen zin heeft, dan maakt het maar zin – ik vind ‘m nog steeds erg geestig!
(Maar voor pubers voelt het natuurlijk altijd anders, aan ons als grote mensen de taak om het goede voorbeeld te geven…..)
(En Bespaarzuinig: zo doe je dat, een kind (mens) serieus nemen!)
‘Als het leven geen zin heeft, dan maakt het maar zin.’ Prachtig Hanneke. Die kende ik nog niet, maar ga ik zeker onthouden.
Ik vond school eerst heel erg leuk. Vooral de kleuterschool en daarna dat ik kon leren lezen. Ik had veel vriendinnetjes. Maar al snel begon ik me heel erg te vervelen op school en voelde ik me daar vooral heel moe. Achteraf gezien was dat niet vreemd met mijn combi van gezondheidsproblemen, hsp en op bepaalde vlakken hoogbegaafd. Maar ik paste niet echt in het systeem, heb op veel verschillende scholen gezeten vanwege verhuizingen en een paar verkeerde keuzes.
Soms last gehad van pesten, maar van al die schoolwisselingen werd ik een soort onafhankelijk type en makkelijk contact maken lukte ook wel. Ik zat niet in een grote vriendengroep op school en dat maakte me niet uit. Die had ik op de camping waar we een groot deel van het jaar in de weekenden en in de vakanties zaten.
Mijn oudste zoon heeft veel last gehad van pesten en buiten sluiten. In Friesland niet. Daar had hij veel vriendjes op de psz en in groep een. Daarna verhuisden we en kwam zoonlief in een klas met veel ruwere kinderen dan hij gewend was. Zoonlief was gewoon een heel lief en dromerig kind. Gelukkig kreeg hij vriendjes, maar helaas verhuisden deze vriendjes of bleven zitten en hij bleef alleen over. Later werd hij ook het meer onafhankelijke type, al is hij heel sociaal.
Jongste zoon heeft zichzelf opgevoed, zo ook op school. Als hij ergens het nut niet van inzag deed hij het niet of op zijn eigen manier. Hij leek een slechte leerling maar was aan het onderpresteren. Dat kwam eruit toen hij van zijn mbo opleiding een hbo opleiding maakte. Uit zichzelf, het is een echte autodidact en pionier.
Toen ze naar het voortgezet onderwijs gingen heb ik nooit gezegd dat dit de mooiste tijd van hun leven zou worden en dat ze ervan moesten genieten. Ik hoorde dit om me heen en ik ben allergisch voor dit soort opmerkingen. Heel fijn als het zo uitpakt, maar als het niet zo is voelt je kind zich niet alleen verdrietig maar nog schuldig ook.
Ik vond het als moeder heel moeilijk om te zien als mijn kinderen het moeilijk hadden. Mijn man en ik probeerden ze zoveel mogelijk te steunen. Mijn man heeft deels een nare schooltijd gehad. Voor hem was het een van de motivaties om carriere te maken.
Toch blijft het een valkuil als moeder. Ik denk dat elke moeder wil dat hun kind gelukkig en blij is. Ik denk dat het goed is dat ik maar twee kinderen heb. Elk kind brengt zijn eigen problemen en verdriet met zich mee. Maar natuurlijk ook hun eigen vrolijkheid en bijzondere eigenschappen :-)
Ik probeer het leven wel zo leuk mogelijk te maken maar ik denk dat je wanneer je ziek thuis zit toch een andere kijk op het leven krijgt, zo haat ik ondertussen het woord ‘moeten’, ik ‘moet’ niks, alleen voor mezelf zorgen. Terwijl veel anderen nog echt in dat ‘ik moet dit en dat’ gevoel zitten en wanneer ik vraag ‘van wie moet je dat dan?’ ze geen antwoord hebben behalve ‘van mezelf’. Dus ja ‘alles moet leuk zijn’ heeft voor mij een andere betekenis, ik kan al zo weinig dus zal eerder kiezen om een dag iets leuks te gaan doen dan iets waar ik geen zin in heb. :) Thuis zitten is al stom genoeg. :P
De middelbare school vinden de meesten volgens mij stom (als ze net beginnen). Ik heb nog nooit gehoord dat er iemand thuis kwam met geweldige verhalen en hoe geweldig de school was en de vrienden die ze hadden gemaakt, mits ze naar dezelfde school gingen als hun vrienden en dat ook de enige reden was om die school te kiezen, maar dan kwamen ze later tot de conclusie dat het misschien niet zo’n goed idee was.
De roosters zijn ook altijd stom en veel te druk, en de leraren zijn stom, en gym is ook stom want je kan niet eens doen wat je wilt en moet de 12 minuten loop doen in plaats van een potje voetbal. ;-) Ik vind het nu achteraf pas leuk maar ik denk dat dat normaal is. :P
Helemaal mee eens! Niet alles hoeft alleen maar leuk te zijn, soms zijn dingen gewoon stom! En dat is dan gewoon hoe het is! Ik zeg dat ook regelmatig tegen mijn draakje als ze zegt “ik vind dit of dat stom!” …Tja lieverd….’t leven bestaat helaas niet uit alleen maar leuke dingen!
Overigens vond ik de middelbare school één groot feest! Ik heb me prima vermaakt! Ik had maar 4 echte vriendinnen, en dat was helemaal dikke prima!
Vier goede vriendinnen is fijn. Zelf heb ik altijd het idee dat als je maar één persoon hebt in de klas waar het mee klikt dan is het al goed.
Helaas ben ik ook vaak ten prooi gevallen van de “het moet gezellig zijn” cultus. Ik ging niet op vakantie, dus moest ik wel wat gezellig doen, blijkbaar. Ik had wilde plannen om een heleboel musea af te gaan. Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik vooral blij werd van thuis aanrommelen. Ik had toen al heel snel besloten om gewoon lekker thuis te blijven. #ookleuk
Ik vind je hashtag leuk : )
Ik heb er ook wel een beetje last van dat alles leuk moet zijn. Het ging me aan het hart dat zoonlief geen zin in school had om dat bijna al zijn vriendjes zijn verhuisd of naar groep 3 zijn gegaan. Uiteindelijk kwam hij blij uit school. Ik wil graag dat mijn kinderen gelukkig zijn, het leuk hebben, maar dat kan niet altijd. De eerste 2 jaar van de middelbare schooltijd waren niet leuk. Ik deed mijn best erbij te horen, maar dat lukte nooit goed. In het 3e jaar kwam ik in een andere, leukere klas, kreeg een goede vriendin en toen ging ik met meer plezier naar school.
Ik herken dit helemaal Henny. Je wenst inderdaad dat het goed gaat met je kinderen, en dat ze het naar hun zin hebben. Wat heerlijk dat je zoon zijn draai vond en blij uit school kwam. Dat doet een moederhart goed.
Ik herken het direct! Je wilt alles zo goed mogelijk doen, maar je kan niet alles voorkomen. De maatschappij verwacht teveel van ons. Het is aan jezelf of je daarin mee gaat en uiteindelijk toch verzuipt in het niet kunnen uitvoeren van alles wat “ze” je proberen op te leggen. Erg goede blog!
Dankjewel Barbara. Fijn om te horen!
Het leven hoeft natuurlijk niet altijd leuk te zijn, daar ben ik het helemaal mee eens. Maar de middelbare school is wel een plek waar je in principe een aantal jaren van je leven doorbrengt, als het daar echt alleen maar stom is dat lijkt me ook niet de bedoeling.
Mijn middelbare schooltijd was ook niet leuk. Natuurlijk waren er wel leuke dingen, maar over het algemeen kijk ik er niet met een supergelukkig gevoel op terug. En daar ben ik zeker niet minder van geworden hoor, maar ik had achteraf graag een leukere tijd gehad. Het hoeft niet altijd leuk te zijn, maar alleen maar stom is ook niet goed.
Wat een leuke post, en je heb helemaal gelijk! Alles moet tegenwoordig maar mooi en leuk genoeg zijn om op social media geplaatst te kunnen worden, waardoor ik soms ook het idee heb dat iets wat minder leuk is dan per definitie gefaald is. Maar het varkentje slaat de spijker op zijn kop!
Nee, niet alles hoeft altijd maar leuk te zijn. Of mooier gemaakt voor het oog van de faceboekvriendjes / buren / instagramvolgers etc… Sommige dingen of tijden of verplichtingen zijn gewoon niet leuk. Maar de middelbare school, ik vond het ook werkelijk ontiegelijk stom. En dat is eigenlijk best triest. Ik zou echt niet willen dat mijn kinderen hun middelbare schooltijd zo gaan ervaren als ik deed. Dat zou ik namelijk nog stommer vinden. Ik hoop dus dat ze het gewoon wel LEUK gaan hebben als ze daar heen gaan te zijner tijd.
Ik kan het me voorstellen Valhalla. Waar lag het aan dat jij het zo vervelend vond op de middelbare school denk je? En waarom zou dit voor je kinderen anders zijn?
Zoonlief gaat met heel veel plezier naar school, dolblij dat hij nu eindelijk ook op vrijdagmiddag naar school mag. Nog geen continuerooster en v.a. groep 5 pas ‘s middags les. Ik hoop dat dit grotendeels zo blijft, niet alles hoeft leuk te zijn. Hoewel ik heel veel gepest ben en daar nog bijna dagelijks last van ondervind in het feit van weinig zelfvertrouwen, is mijn middelbare school toch ook wel leuk geweest. Met een paar vriendinnen, waaronder 1 goede. Ben ik weer via fb tegengekomen en hebben via dat medium contact. En dan even herinneringen ophalen van die tijd. Het was ook een kleine school, 250 leerlingen. En was blij dat ik daar heen mocht, zelfs op de eerste dag al toen we nog in groep 8 zaten. Ik was ook de enigste van de klas die er heen ging. Want door vele verhuizingen ook op de lagere scholen wel geregeld gepest.
Dus ondanks dat het niet altijd leuk hoeft te zijn wil ik ook niet dat mijn kinderen gepest gaan worden.
Goede post, die je inderdaad tot nadenken stemt. In de virtuele wereld lijkt alles inderdaad alleen maar leuk en #genieten te moeten zijn. Heel onecht, vind ik soms.
Mijn middelbare schooltijd had leuker kunnen zijn. Ik had een vast groepje vriendinnen waarvan ik er een paar nu nog steeds zie (we kennen elkaar dus al langer dan 20 jaar!) maar ik vond het ook heftig, de puberteit in het algemeen. Bij mijn dochter kan ik niet anders doen dan haar proberen te steunen. Uiteindelijk is het leven haar feestje en moet ze zelf de slingers ophangen.