Pittoresk landelijk wonen heeft zo haar eigen uitdagingen

Afgelopen zaterdagmorgen lifte ik een stuk met mijn man en dochter Teuntje mee, en zo kon ik van het dorpje Halle naar huis lopen. Op de weg naar huis kwam ik bij een pittoreske zandweg de volgende oproep tegen:

De oproep is herkenbaar voor me, want wij wonen ook aan een zandweg. En bij het minste of geringste is het alsof je in een zandstorm zit. Nou viel dat de afgelopen maanden wel mee gezien de overvloedige regens die we hebben gehad, maar met een zandweg is altijd wel wat aan de hand.

Landelijk wonen uitdagingen

Ik houd van ‘onze’ zandweg, want ik vind hem mooi en pittoresk. Maar ik ben blij dat we ook linksaf kunnen gaan waar de weg verhard is. Want de zand weg is vaak:

• Onbegaanbaar door regen
• Onbegaanbaar door mul zand
• Grote kuilen en sporen waarvan je je afvraagt hoe zulke kraters in vredesnaam kunnen ontstaan
• Hij is stoffig als het even niet regent

Maar ik zou hem niet willen missen, want dankzij die uitdagingen is het geen aantrekkelijke route voor auto’s en ander verkeer.

Paradox

Als ik soms lees hoeveel verkeersdrempels kosten dan verwonder ik mij over de wonderlijke paradox:

Eerst maken we wegen waarop je aangenaam en heel snel kunt rijden, en daarna creëren we obstakels op die wegen om dat te verhinderen.

Waarmee ik maar wil zeggen: ‘Je kunt het ook gewoon een zandweg laten ; ) Dan heb je geen verkeersdrempels nodig om de vaart eruit te halen.

Leestip

Verhuizen naar het platteland

Aan wat voor soort weg woon jij? Wat zijn daarvan de voor- en nadelen?