Kom ik ineens een foto van mijn vader tegen…
Ik zat te zoeken naar een foto, kom ik ineens een foto van mijn vader tegen…
Ik weet niet of ik heel hard moet huilen, of juist blij glimlachen…
Pap, ik mis je!
Similar Posts
Gun jij jezelf rust?
Soms benijd ik iemand bijna als ik hoor dat hij of zij de griep heeft. Of een gebroken been heeft. Want dan denk ik: ‘Oh fijn, dan kun je lekker legaal op de bank gaan liggen uitrusten!’ Ik weet echter heus wel dat je je hondsberoerd voelt als je de griep hebt, en dus niet bepaald…
Nemen is ook geven?
Het blijft me bezighouden: de kwestie ‘kunnen ontvangen’. En dat ik geven veel makkelijker, en ook prettiger vind dan krijgen. In het boek De leegte achter de dingen las ik hier iets interessants over. Het komt er op neer dat geven en ontvangen twee kanten zijn van dezelfde munt. Het één kan niet bestaan zonder…
Vandaag is onze trouwdag!
Vandaag is het maar liefst 26 jaar geleden dat mijn man en ik trouwden. Tijdens het hardlopen bedacht ik me, dat het leuk zou zijn om ter ere van die dag mijn trouwjurk aan te trekken. Dankzij het chaotische schoolsysteem was mijn jongste dochter thuis, en had ik dus een fotograaf bij de hand. Trouwjurk…
Verjaardagskaart
Van mijn moeder keeg ik deze verjaardagskaart. Ik vind de tekst geweldig, en herken me daar helemaal in! Voor wie Duits lastig vindt: ‘Het fijnste aan een gezin is: Je bent nooit alleen. Het ergste aan een gezin is: je bent nooit alleen.’ Ik ben beslist iemand die graag alleen is. Ben jij graag alleen?…
Ik groeide op met…
De tijd waarin je opgroeit bepaalt behoorlijk wat je doet, en waarmee je als kind te maken krijgt! Sommige dingen zijn zo kenmerkend voor een tijd, dat iemand bijvoorbeeld weet: ‘Oh dus je groeide op in de jaren zeventig!’ Als kind speelde ik op school spelletjes als… Elastieken. Eén kant ging om een regenpijp. En…
Moederschap in een notedop….
Samen met mijn man kijk ik op vrijdagavond de serie True Blood. Ik geniet erg van hun accenten, en wat ze zoal zeggen. In de laatste aflevering van het eerste seizoen zegt het karakter Terry Bellefleur iets waar ik me helemaal in kon vinden als moeder. ‘Nobody ever listens to me. But they should.’ Precies!…
Wat een lieve foto!
Wat een lieve foto!
❤️
Misschien wel allebei, ik had het gelinkte logje gemist dus alsnog bij deze m’n oprechte medeleven.
Het is ook nog maar heel kort geleden om iemand die je na aan het hart ligt te moeten missen.
Dankjewel Riet.
Gewoon blij mee zijn en er van genieten!
Heel veel mensen hebben geen foto van hun familie. Denk maar eens aan geadopteerden of vluchtelingen!
Mooi lijstje kopen en zet hem bvb op je nachtkastje.
Fijne dag!
Jij had duidelijk een goede band met je vader. Het is een stralende foto!
Misschien dat het toeval je een steuntje geeft
Dat is een mooie gedachte Izerina! Dankjewel.
Huilen of lachen maakt hierbij niet zoveel uit denk ik. Allebei goed!
Dergelijke onverwachte zaken kunnen vrij hard of heftig binnenkomen heb ik enige jaren geleden ook gemerkt. Ik kreeg een brief bezorgd waarop het adres geschreven was in een volmaakte kopie was van mijn vaders handschrift. Probleem was dat mijn vader al een jaar of 13 ervoor het tijdelijke met het eeuwige had verwisseld en dus fysiek niet in staat was om überhaupt een brief te sturen. Bleek dat de brief afkomstig was van een oud-klasgenoot uit mijn lagereschooltijd, de zoon van een neef van mijn vader.
Je schrikt even en eerlijk waar, ik was even van slag.
Leermoment was dat een handschrift erfelijk is en dat het dus geen verdienste is als je een mooi of lelijk handschrift hebt.
Oh, ik kan me je schrik helemaal voorstellen Willem! Het is dan misschien toch even alsof het toch een brief is van je vader. Wel bijzonder zeg dat die oud klasgenoot nu nog een brief stuurde!
Wat een leuke foto van je lieve vader. Zo oogt hij mij wel toe. Zo goed dat je hier even een blog aan wijd. Ouders behouden altijd een plekje in je hart.
Mijn vader overleed in 2005, ik mis hem ook nog steeds.
Ach Nicole, dat verdriet blijft.
Mijn vader overleed 50 jaar geleden, het doet nog steeds pijn.
Wees blij en trots dat hij je vader was.
Groeten
Loes
Heel zuinig op zijn…
Dat is een moment met een mix van gevoelens, hij is er even, maar ook eigenlijk niet. Hans
koester hem, het is zo’n foto die je altijd bij moet houden
-Een @->- voor jou.
Prachtig! En misschien een glimlach met een traan? Zó dubbel, dit soort dingen.
Dat is een mooi combinatie inderdaad Naomi.
Dat kan heel confronterend zijn. Met mijn vader gaat het nu niet best, het gaat niet lang meer duren.
Mooie foto , wat zal je hem missen .
Lieve foto en ook nog eens in je lievelingsstoel. Koester ‘m maar.
Wel een prachtige foto! Maar inderdaad; dat soort dingen kunnen je ineens overvallen. Maar dat geeft toch niks? Je moet gewoon doen wat voor jou het beste voelt. Lachen of huilen. Je mag zelf kiezen. En soms is het lachen en soms is het huilen.
Soms heb je dat gevoel he Nicole.
Maar wat staat hij leuk op de foto, zo blij met het hondje.
Dat missen o dat begrijp ik zo goed, even slikken.
Dank jullie wel allemaal voor de warme en fijne reacties. Dat doet me heel veel goed!