Nu mijn jongste dochter dagelijks van de Achterhoek naar Utrecht reist voor haar studie Engels, krijgt ze onherroepelijk, en helaas ook regelmatig te maken met problemen op het spoor.
Ik moest wel lachen toen ik haar app van vanochtend in de familieapp tegenkwam:
‘Wanneer dit keer ‘ns geen problemen heeft. Maar Arriva.’
Nicole Orriëns studeerde psychologie aan de Universiteit Utrecht. In 2011 begon ze haar eerste blog, en nu werkt ze alweer jaren als fulltime blogger. Ze onderhoudt diverse blogs.
Haar academische achtergrond gebruikt ze voor het schrijven van geweldige artikelen, en het vinden van antwoorden op vragen over van alles en nog wat.
Ze is getrouwd en heeft samen met haar man vijf kinderen. Ze woont op het Achterhoekse platteland.
Ik was met mijn zeventienjarige dochter in de stad, en we kwamen bij Schuurman schoenen. En zag ik een paar prachtige western laarzen, waar ik onmiddellijk voor viel. Zelfbeheersing 1.0 Maar… ik heb ze níét…
Ik liet ons hondje Trixie uit voor haar middagwandeling, toen mijn oog viel op een soort hutje aan de rand van het bos. Dat staat daar al een hele tijd, maar dit keer was er…
Headspace heb ik inmiddels al een flink aantal jaren. En er is een speciale ‘cursus’ met de titel Grief. Dus het leek me een goed plan om die elke ochtend te doen. Inmiddels ben ik…
Deze week kocht ik bij de Action een voorraadpot voor spaghetti. Ik had hem al vaker zien staan, maar telkens laten staan omdat ik hem dan toch te duur vond, en te zwaar. Maar dit…
Jaaa, het is weer lente! En het ziet er buiten weliswaar dan niet zo uit, maar op Huisvlijt wel : ) De winter lay-out kan naar zolder, tot 21 december : ) Verander jij nog…
Toen we Sinterklaas vierden bij mijn ouders kreeg ik een theemuts cadeau. Ik herkende het ding niet als zodanig en zag hem voor een muts aan. Dus ik zette hem braaf op mijn hoofd. Pas…
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Altijd balen als de reis niet vlot verloopt maar niks aan te doen toch?
Nemen zoals het komt…
Groetjes
Dat is zeker een goede instelling.
Ik heb met haar te doen omdat ik weet hoe vaak er storingen zijn op dit traject !
Moet ze dan eerst met de fiets naar het station in Doetinchem ?
Ja, ze moet eerst een dik half uur fietsen. Gisterochtend reden de treinen ook weer niet, dit keer vanwege een bom uit de Tweede Wereldoorlog. Ik dacht eerst dat ik haar niet goed verstond.
Nu liggen er nog niets herfstbladeren of sneeuwvlokken op rails!!
Die zijn nog niet klaar met de voorjaarsschoonmaak.
Heel frustrerend altijd. Ik kon er slecht aan wennen, aan dit soort dingen.
Het is niet leuk, maar wat doe je er aan ?
Helaas niets. Het is een mooie manier om een accepterende houding te oefenen ; )
Iets met een wisselstoring of iets dergelijks? Ik hoorde het op Radio Gelderland en dacht aan alle passagiers die ergens op tijd moesten zijn…
Ja, wisselstoringen zijn er ook echt om de haverklap. Er is altijd wel iets mis.
Treinen is soms lastig.Ik treinde voor mijn werk, een vroege dienst die half zeven begon lukt op zon en feestdagen gewoon niet. En als er een trein uitviel of er onduidelijke problemen waren moest ik altijd een collega uit bed bellen om de dienst over te nemen. Je kan geen groep gehandicapten maar in bed laten liggen omdat de trein even niet rijdt. Zij moeten ook naar werk/dagbesteding. Maar wat voelde ik me dan rot. Terwijl ik er niks aan kon doen. Als ik toch op een zon/feestdag vroege dienst had,moest ik blijven slapen. Met een slaapmatje en slaapzak, in het kantoor. Absurd toch.
Ja, ik vind dat toch wel erg jammer dat je gewoon niet echt op het openbaar vervoer aan kunt. De kans dat je ergens niet op tijd komt is vrij groot zie ik bij mijn man en dochter.
ja, die treinen,….ik maakte het ook ooit al een paar keer mee, en ik neem nog niet eens veel de trein
Een @->- voor jou.
Het openbaar vervoer heeft mij idd ook al regelmatig problemen opgeleverd.
Ik strandde gisteren op 8 minuten treinen van mijn eindstation en heb daar vijf kwartier gezeten. Wat ik vooral frustrerend vond, waren al die pubers die naar huis belden. ‘Mam. Kom je me halen?’. Ik ben Mam. Dus niemand kwam mij halen.
Dat is wel zuur inderdaad. En wat lang ook, vijf kwartier!