• Terug naar de bron
• Lente in je hart, Erich Kaniok
• Verschillende adviezen
• Het visje zocht verder
• Je bent er al
• Het visje geloofde hem niet
• Waarom vond ik dit zo’n mooi verhaal?

Regelmatig ga ik op zondagochtend naar de Vrijzinnige Gemeente in het dorpje Varsseveld.

Op een dag vertelde de dominee een verhaal over een visje dat tevergeefs op zoek is naar de oceaan.

Ik zocht vervolgens op mijn beurt het hele internet af op zoek naar het verhaal, maar het lukte niet!

Terug naar de bron

Toen besloot ik naar de bron te gaan, en appte de dominee!

Lang leve de moderne techniek.

Zij wist meteen welk verhaal ik bedoelde, en vertelde waar ik het kon vinden. Het blijkt afkomstig te zijn uit het boek Lente in je hart van Erich Kaniok.

Ik deel het hieronder graag met jullie.

Lente in je hart, Erich Kaniok

Een jong visje maakte zich eens grote zorgen, want het had zo veel over de oceaan gehoord en wilde nu wel eens weten wat de oceaan eigenlijk was. Het zwom van de ene wijze vis naar de volgende wijze vis.

Het was op zoek naar een meester. Die waren er genoeg. Ze zeiden van alles, want als je naar een goeroe gaat, heeft hij altijd iets te zeggen, ook al weet hij het niet. Ze zeiden van alles over de oceaan, maar het visje was niet tevreden, want het wilde hem proeven.

Verschillende adviezen

De ene goeroe zei: ‘Hij is heel ver weg en moeilijk te bereiken. Het komt zelden voor dat iemand de oceaan bereikt. Doe geen domme dingen. Je moet je er miljoenen levens op voorbereiden. Het is geen peulenschil, het is een enorme taak.’

Een andere was boeddhist. Hij zei: ‘Dat helpt niets. Bewandel de weg van Boeddha, de acht leefregels van Boeddha zullen je helpen – eerst moet je volkomen zuiver worden, er mag geen enkele onzuiverheid achterblijven. Dan pas zal je het gegeven zijn de oceaan te zien.’

Toen zei  een derde: ‘In de Kaliyuga, het huidige tijdperk, helpt alleen het zingen van de naam Ram. Zing Ram, Ram, Ram – alleen door zijn genade kan men er komen.’

Het visje zocht verder

Het visje zocht verder, raadpleegde vele boeken, doctrines, geleerden, bezocht vele wijze vissen, maar omdat het er niets mee bereikte raakte het meer en meer gefrustreerd.

Waar was de oceaan? Het werd een obsessie.

Je bent er al

Toen ontmoette het op een dag een vis, een heel gewone vis. Deze vis zei: ‘Je bent gek, doe niet zo mal. Je bent al in de oceaan. Wat je om je heen ziet is de oceaan.

Hij is niet heel ver weg, hij is vlakbij en daarom zie je hem niet. Want om iets te kunnen zien moet je van een afstand kijken; voor het juiste perspectief is ruimte nodig. Hij is zo dichtbij dat je hem niet kunt zien. Hij is om je heen en binnen in je, je maakt er deel van uit, je bent een concentraat van zijn energie.’

Het visje geloofde hem niet

Maar het visje geloofde hem niet en zei: ‘Jij lijkt wel gek. Ik ben bij zo veel meesters geweest en heb er zo veel boeken over gelezen die allemaal zeggen dat hij heel ver weg is. Eerst moet je je louteren, yoga doen, discipline, karakter en moraal aankweken, een religieus leven leiden, allerlei rituelen doormaken – en dan na miljoenen levens gebeurt het. En áls iemand de oceaan bereikt, dan is dat nog altijd dankzij de genade van God.’

En het zwom weer verder op zoek naar de oceaan.

Waarom vond ik dit zo’n mooi verhaal?

Ik heb me zitten afvragen: ‘Waarom vond ik dit nou zo’n mooi verhaal?’ Ik denk omdat ik me herken in het zoekende visje, en omdat het verhaal zulk goed nieuws bevat.

Namelijk dat je niet hoeft te zoeken.

Je bent er al.

Wat een fijne gedachte.