Geïnspireerd door…
Op een zonnige zondagmiddag gingen we Gezellig met het gezin wandelen. Maar allemachtig, wat liepen die kinderen traag!
Van narigheid ging ik maar onder een boom op ze zitten wachten.
Mijn jongste dochter maakte bovenstaande foto, die me deed denken aan het liedje: ‘Er zat een klein zigeurmeisje huilend op een steen.’
Pleur op moederlief
Toen de kinderen nog klein waren schreef ik op mijn blog Berichten van Het Moederfront mijn eigen versie.
Dankzij corona is hij actueler dan ooit…
‘Er zat een Thuisblijfmoedertje,
huilend op een steen.
Huilend, huilend, nooit een keer alleen.
Pleur op moederlief!
Droog je tranen af,
jij verlangde kinderen,
alleen zijn kun je in je graf!’
Je mag dankbaar zijn dat je zonder veel vreemde mensen om je heen kunt wandelen. Hans
Dat mag ik zeker. Wij wonen in het buitengebied dus dat is geen probleem.
Oooh dat is wel een hele leuke versie van dit bekende kinderliedje
Deze versie kende ik niet :)
Leuk.
Daar zit je dan mooi onder de boom:)
Het komt goed he Nicole, al duurt het wel even…
Haha! Geweldig! Maar ik zou ook wel een keer alleen thuis willen zijn. Ik hoop dat Vriendjelief snel weer mag buitenspelen.
Echt hè….