Ben je asociaal als je twijfelt over donor zijn?

 

donor

‘Wil je iemand een kans geven om te blijven leven, door als je dood gaat je organen te doneren? Je hebt ze immers dan zelf toch niet meer nodig…’

Ik denk dat bijna iedereen het zieke mensen gunt om beter te worden.

Orgaandonatie: een lastig onderwerp

Maar ik vind orgaandonatie toch een lastig onderwerp. Want natuurlijk wil ik andere mensen helpen. Maar ik heb ook vragen. Zoals hoe het zit met het stervensproces. En hoe het voor de familie is als iemand overlijdt en zijn organen worden ‘geoogst’. En wat houdt hersendood zijn nou precies in?

Ik ervaar echter een enorme morele druk om donor te zijn.

En in de media word je doodgegooid met spotjes waarin je wordt opgeroepen om donor te worden. Want dat doe je toch voor een ander?! Het voelt bijna asociaal om te twijfelen en te aarzelen.

Ik heb meer informatie nodig!

Op zoek naar meer informatie reserveerde ik in de bibliotheek het boek Ongestoord sterven, een ruimere kijk op orgaandonatie.

Op Het Moederfront vind je mijn review van dit boek.

Hoe denk jij over orgaandonatie?


Discover more from Huisvlijt

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Similar Posts

44 Comments

  1. In België ben je donor tenzij je op het gemeentehuis het tegendeel laat vastleggen. je kan ook expliciet aangeven donor te willen zijn en dat hebben mijn 5 kinderen en ikzelf allemaal gedaan.
    Ik vind geen enkele reden om het niet te doen, een mooier gebaar dan na je dood iemand helpen is er toch niet?
    En dat van moordenaars of alcoholisten vind ik echt een drogreden, dat gaat om een héél miniem percentage en dan nog ik heb er geen problemen mee dat mijn lever naar zo iemand zou gaan, (ik oordeel daar niet over, de dokter zal dat wel doen) er zullen ook wel andere organen naar andere mensen gaan, dus je redt / helpt sowieso meerdere mensen.
    De rouw van de nabestaanden zal er niet meer of minder om zijn (misschien zelfs minder, want de gedachte dat er zovele mensen mee geholpen zijn geweest…) het gaat ook niet enkel om “organen” zoals nier, maar ook om “kleinere” dingen zoals huid, ooglenzen, …
    Het feit dat ik een goeie vriend heb die reeds een nier heeft gekregen, na jaren wachten en dialyse, hij had een aangeboren nierziekte, zal er ook wel mee te maken hebben.
    En sowieso ben je volkomen hersendood en zullen dokters echt niemand laten sterven (verzuimen te redden) omwille van donorschap. Dokters wéten dat trouwens niet! Dat komen ze pas te weten na overlijden! En hersendood is echt wel dood, daaruit kan niemand meer ontwaken, dat is een fabeltje.
    Wij geven hier overigens ook allemaal regelmatig bloed.
    Ik ben boeddhist, dus dat heeft er ook wel mee te maken: onbaatzuchtigheid, naastenliefde, geen onderscheid in mensen ‘die is goed en die is slecht’… Ik zou nooit willen oordelen van die krijgt van mij wel iets en die niet. Ik begrijp ook niet dat je omwille van godsdienst geen mensen zou mogen helpen na je dood, sorry. Als er daaromtrent al regels zijn dan stammen die toch uit ver vervlogen tijden.

  2. Hersendood is dood. Als je dat niet gelooft wil je gewoon een reden hebben om geen donor te zijn in mijn ogen. Asociaal dus in mijn ogen ja.
    Verder moet je je afvragen: als jouw kind op sterven ligt en een donororgaan nodig heeft, zou je het dan ook weigeren omdat je zelf ook geen donorcodicil hebt?

  3. Dit moet iedereen doen, waar ze zich prettig bij voelen. Als je er veel bij stil staat dan is het een lastig onderwerp. Maar als je simpel denkt ik ga toch dood en dit kan de ander helpen, waarom ook weer niet.

  4. Je weet niet of hersendood echt dood is, het is alleen maar een medische term, meer niet.
    Je kunt ook zeggen die term is uitgevonden door artsen, anders zouden die moordenaars genoemd kunnen worden.
    Zelf ben ik geen donor meer sinds de nieuwe wetgeving, ik vind dat de staat zich al erg veel in het prive leven van burgers mengt.
    Ook heb ik een bloedhekel aan het “politiek of sociale correctheid.
    Zelf heb ik achter de schermen van de gezondheids zorg kunnen kijken toen ik er werkte, vrolijk ben ik daar niet van geworden.
    Annabel

    1. Dat werd in het boek inderdaad ook gezegd Annabel: dat hersendood simpelweg een medische term is, en dat er onduidelijkheden zijn over de dood op dit gebied.

      Het lijkt me niet fijn om een ontluisterend kijkje achter de schermen van de gezondheidszorg te krijgen. Je hoopt natuurlijk toch dat dit allemaal heel goed loopt…

  5. @Annabel En wat dan nog als het niet zeker is? In het slechtste geval (voor mij!) is er iemand anders mee gered. Hoe kan dat erg zijn? En die kans is echt klein dus waarom je principieel zo druk maken? Ik neem aan dat iedereen die jou lief is ook geen donororganen hoeven te krijgen als ze op sterven liggen wat jou betreft? Kunnen die naar mijn geliefden, die wel donor zijn.
    Klinkt hard, maar zo zou het dan wel moeten werken.

    1. Natuurlijk heb ik er ook in huiselijke kring over gesproken, daar zitten ook mensen tussen die twijfelen. Er zijn er ook die een heel principieel stand punt innemen met dit lichaam ben ik geboren en als het niet goed meer werkt is het mijn tijd, daar hebben ze dan vrede mee. Zoek eens hoeveel medische fouten er gemaakt worden, en dan zie je waarschijnlijk nog maar het topje van de ijsberg. Ik veroordeel niemand die er anders over denkt, maar heb mijn eigen standpunt, mijn twijfel is alleen maar versterkt door de polieke bemoeienis.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.