De grote uittocht van mijn kinderen
Mijn zusjes en ik groeiden op met de boodschap: 'Als je 18 bent ga je het huis uit.'
En omdat we allemaal VWO deden en daarna gingen studeren, gebeurde het ook echt zo. Elke twee jaar verliet één van ons het ouderlijk huis om te gaan studeren.
Hoe het met mijn kinderen ging
Toen ik zelf kinderen kreeg verwachtte ik een soortgelijk scenario. Eén voor één zouden ze het ouderlijk nest verlaten. Met telkens een prettige periode van zo'n twee jaar er tussen, zodat ik goed zou kunnen wennen. Maar, dat zul je altijd zien in het leven, het liep compleet anders. Om te beginnen deden ze niet allemaal VWO en daardoor verliep het vervolgpad ook meteen anders.
Oudste dochter
Mijn oudste dochter deed mavo, vervolgens havo en ging toen een LOI hbo-opleiding tot vertaler doen via de LOI. Ze bleef thuis wonen, en werkte naast haar studie onder andere bij de Zeeman, een asielzoekerscentrum en nu bij een wasserij. Ondertussen heeft ze haar eigen vertaalbureau opgezet: Mockingbird Translations*. Ze is bijna klaar met de opleiding. En nu komt het: in augustus vertrekt ze voor een jaar naar Engeland. Om zich onder te dompelen in de Engelse taal en cultuur.
Oudste zoon
Mijn oudste zoon deed mavo op het speciaal onderwijs met een diagnose PDD-NOS. Daarna deed hij een opleiding tot game-developer in Ede. Hij heeft inmiddels zijn diploma gehaald! Maar vanuit zijn stage heeft hij inmiddels een baan. Vanwege de lange reistijd is hij het huis uit.
Jongste dochter
Mijn jongste dochter deed eindexamen gymnasium. Een paar weken geleden was de diploma uitreiking en nu staat niets haar meer in de weg om naar... China te gaan. Ik heb nog gelobbied voor Engeland en Zweden, stuk voor stuk een dichterbij, maar het moet echt China zijn. Of Korea...
In een periode van een klein half jaar verlaten dus ineens drie kinderen het ouderlijk nest. Waarvan twee zelfs naar het buitenland.
Ik vind het een grote verandering.
Tegelijkertijd is alles relatief. Doordat mijn jongste dochter naar China wil, vind ik Engeland ineens een eitje. En aangezien mijn oudste zoon tenminste nog in Nederland woont, ben ik daar ook helemaal blij mee.
Leestip: Loslaten!
In welke fase zit jij wat betreft kinderen?
*Ik heb de naam bedacht!
China is ook een eitje... ????
Hier nog jonge kindjes. Zorgen voor later dus.
Ik vind van niet Ilse....
Al mijn kinderen zijn rond 21 jaar het huis uitgegaan. de oudste 2 met een tussenperiode van 2 jaar, maar door het leeftijdsverschil was het met jongste dochter met een tussenperiode van 4 jaar, waarna ze nog lang ieder weekend thuis was door haar bijbaantje.
Zoals eerder geschreven, heb ik het laatste wel lastig gevonden, toen ze ook de weekenden niet meer thuis kwam, er viel een soort leegte...
Inmiddels wel helemaal gewend aan mijn eigen levensritme ;)
Groetjes Lily
Zo dat zal stil worden in huis dan. Wel goed dat ze de weide wereld in gaan trekken en hun eigen pad gaan volgen. Het zijn zo te zien wel echt doorzetters dus dat gaat helemaal goed komen daar in het buitenland.
Ja, het is natuurlijk ook hoe het moet gaan: kinderen die het nest verlaten. Het zou ook niet goed zijn denk ik als ze allemaal thuis bleven plakken. Alleen had het van mij wel wat geleidelijker mogen gaan. En wat minder ver weg!
Mijn kinderen zijn het huis uitgegaan na dat ze na hun studie genoeg geld en werk hadden dat was zo rond hun 24jaar de zoon woont in de buurt en de dochter woont in gent,wij zelf bleven thuis tot we trouwden.
LOL wij zitten in de fasw dat mama niet dichtbij genoeg kan zijn. Net 1 week terug van onze 2e adoptiereis, dus ik kan geen stap verzetten zonder minimaal 1 kind aan m'n rokken.
Onze dochter woont al 2 jaar op kamers in Zwolle. Gaat na de zomer in Amsterdam studeren en is nu op zoek naar een kamer zodat zij naar Amsterdam kan verhuizen (dus wie wat weet, laat het me weten? :) ).
Onze zoon vertrekt na de zomervakantie voor 5 maanden naar Duitsland voor een stage in Winterberg. Dus in september is mijn "nest" ook leeg.
Maar op dit moment is het ook al leeg omdat man en zoon op vakantie zijn en dochter in Zwolle is. Dus ik kan er al een beetje aan wennen.
Fijne zondag allemaal.
Leuke naam en logo!
Mijn oudste zoon woont al vijf jaar in Berlijn en heeft daar een vegan donutshop. Mijn tweede zoon woont op kamers in Arnhem, lekker dichtbij en gezellig om vaak langs te fietsen. Mijn jongste zoon woont bij mij op kamers.
Dat lijkt me leuk: dat je even kunt langsfietsen bij je kind!
Onze zoon is 17 en zijn mentor op het mbo (hij doet MBO IV systeembeheer ICT), vond zoon erg geschikt voor een stage in Silicon Valley USA. Zoon zag het dit jaar niet zitten om zo ver weg te gaan en gaat nu stage lopen in Baarn. Volgend jaar nieuwe kansen en wellicht voelt hij er dan wel wat voor.
Ik vind het al erg dat Tobias straks naar de basisschool gaat.Zal inderdaad wel wennen worden als hij op zichzelf gaat wonen. Moet er nu nog even niet aan denken. overigens mijn buurjongen is 30 en woont nog bij zijn ouders. Dat vind ik dan weer het andere uiterste.
Onze dochter ging op haar 18e het huis uit om te studeren. Helaas wel 188 km van haar ouderlijk huis. Want dat vond ze een leukere stad. Was best lastig om haar daar achter te laten nadat we haar verhuisd hadden. Want ze wilde het zelf wel graag, maar toen het zover was vond ze het ook heel spannend en haar studentenkamer vertoonde best veel gebreken en ze kende nog niemand daar etc. Zijn nu 3 jaar verder en ze heeft haar draai wel gevonden gelukkig (en een vriend!).
Onze zoon met PDD-NOS is zijn hele studietijd bij ons thuis blijven wonen. Hij is nu 22 en het ziet er nog niet naar uit dat hij ergens anders gaat wonen. Door zijn PDD-NOS heeft hij er moeite mee om tot zelfstandigheid te komen. Het afronden van zijn studie en werk zoeken daar loopt hij nu in vast. Gelukkig krijgt hij daar wel wat begeleiding in. Ik vind het heel gezellig dat hij nog thuis woont en hij is een heel rustige huisgenoot! Alleen de reden waarom hij nog thuis woont vind ik wel heel jammer voor hem zelf. Fijn voor jullie dat jullie zoon met PDD-NOS al wel op eigen benen gaat staan!
Ja, ik was aangenaam verrast dat dit zo soepel verliep moet ik zeggen.
Mijn oudste (10) is nu een week met oma op vakantie, ik vind dat al erg. Maar ik weet dat ze uiteindelijk ook ver weg wilt gaan.. Even over de opleiding tot game developer in Ede.. Dat ga ik googlen, we waren op zoek naar zoiets als ze straks verder moet leren
Het is echt een goede opleiding Judith!
Gevonden, en nog veel meer in die richting!! Wat handig allemaal hier gewoon
Ik hoorde zelf ook van die opleiding van een blogger! Dat vertel ik mijn zoon nog graag : ) Dat hij die leuke opleiding via mij heeft gevonden!
Poeh, China... Net als Judith heb ik de oudste (ook 10) afgelopen week zes dagen moeten missen en dat vond ik al best wat. Ze zat in Epe, op bijna twee uur rijden. Ik snap dat Engeland dan bijna naast de deur is. Wel heel mooi om te lezen dat ze allemaal zo hun eigen weg hebben gevonden en kozen voor een baan die bij ze past.
Toen wij 5 jaar geleden naar hier verhuisden, moest de oudste zoon elke dag de Ring rond Antwerpen trotseren om op zijn werk te geraken. Veranderen van werk? Dat kon niet, hij heeft ook autisme. Dus is hij op z'n 22 alleen gaan wonen. Wij volgden hem wel, regelden zijn financiën enzo.
De tweede, een dochter, heeft 1 schooljaar bij haar broer 'gelogeerd' omdat het rustiger studeren was eneen betere busverbinding naar de unief. Na dat jaar hebben we haar verplicht terug thuis laten komen want dat jaar bleek vooral een jaar van feesten en slapen. Deze zomer is ze alleen gaan wonen, ze is 23.
De derde is 20, studeert nog en die krijgen we voor z'n 30 niet buiten. Zegt hij????. Zijn vriendin is 22 en zit ook nog goed thuis:)
De vierde is 19 en wilde alleen gaan wonen. Ze werkt nu 4 maanden en dacht even dat ze het warm water had uitgevonden. Effe de dochter met 2 voetjes op de grond gezet en haar licht is aangegaan. Ze blijft nog wat onder moeders vleugels.
De jongste is 8 en gaat noooooooit weg zegt hij????.
Jij hebt ze ook in alle soorten en maten Pascale : ) Lief dat de jongste zegt dat hij nooit weg gaat.
haha, dat is wel even slikken dan denk ik. Ik kan me er (nog) niks bij voorstellen. Mijn oudste is 3, dus nog een ver van mijn bed show. Ik ben wel reuze benieuwd. Ikzelf was al met 17 jaar op eigen benen. Vriendlief pas met 24. Alles daar tussenin is goed zeg maar.
Eerlijk? Ik wil er nog niet aan denken! Ik krijg het benauwd als ik eraan denk... Laat ze maar zolang mogelijk dicht bij mij in huis, denk ik dan. Ik begrijp je dus maar al te goed dat je het wat moeilijk hebt. Maar ook dat is een stuk ouderschap, hè... niet alleen ze ten alle tijde beschermen, maar ze ook kunnen loslaten :)
Ja, blegh! Soms vind ik het maar niks Anneke.
oudste dochter is fysiotherapeut en woont op een 10 tal km van thuis en werkt er in een groepspraktijk, middelste dochter is vroedvrouw en woont met partner (en dochtertje!) op 5 km van hier en werkt als vroedvrouw op de verlosafdeling van een universitair ziekenhuis, jongste dochter is dierenarts en woont op 50 km van hier, ze is net vennoot geworden in een dierenartspraktijk. Mijn 2 zoons studeren nog en wonen door de week "op kot" en in het weekend en de vakanties thuis.
Die afstanden vallen nog mee Gerd. Dan kun je bijvoorbeeld nog wel eens 's ochtends een kopje koffie bij ze gaan drinken?
Mijn oudste zoontje word over 2 weken 3 jaar dus voor ons duurt het gelukkig nog even. Ik wil ze zelf de kans geven dat ze zodra ze er klaar voor zijn ze hopelijk langzaam kunnen uitvliegen.