Over een vis die de oceaan zoekt
Nu de kinderen uitvliegen breekt ook voor mij een nieuwe periode aan. En ik merk dat ik nog even aan het zoeken ben hoe ik dat allemaal ga aanpakken.
Moet ik nu allerlei dingen gaan ondernemen? Cursussen volgen, vrijwilligerswerk gaan doen etc? Of is het juist verstandig om eerst eens een half jaartje Niets te doen en me te bezinnen?
Waar moet ik 'het' zoeken? In mezelf? Of juist daarbuiten?
En toen schoot me een verhaal te binnen dat ik afgelopen zomer hoorde bij de Vrijzinnige Gemeente over een vis die de oceaan zoekt.
Over een vis die de oceaan zoekt
'Excuse me,” said an ocean fish.
'You are older than I, so
can you tell me where to find
this thing they call the ocean?'
'The ocean,” said the older fish, “is the thing
you are in now.'
'Oh, this? But this is water. What I’m seeking
is the ocean,' said the disappointed fish
as he swam away to search elsewhere.
Stop searching, little fish. There isn’t anything to look FOR. All you have to do is LOOK.
Levensles
Is het niet prachtig?! Ik hoef niet te zoeken.
Het is er allemaal al.
Ik hoef het alleen maar te zien.
Een andere mooie levensles is Neem een geit!
:-) fijn! En een mooi verhaal.
Het leven vindt je vanzelf wel. Misschien krijg je gewoon wel meer tijd om boeken te lezen ;-)
Nou, dat lijkt me wel wat inderdaad. Ik zou graag meer rust hebben om te lezen.
Mooi...
Laat het over je heen komen.
In deze natuurlijke gang van het leven gaat ook de natuur, het leven, zijn weg!
Andere, ook geode dingen komen er voor in de plaats, is mijn motto, bij ingrijpende veranderingen!
Een poosje pas op de plaats is altijd goed. Als je je ervoor openstelt, komt er vanzelf wel iets dat je erg leuk of zinvol vindt op je pad. Ik ben de mooiste bezigheden tegengekomen door met volslagen onbekende mensen te praten. Van het een val je in het ander. Maar voor alles is een tijd, Nicole.
Zo'n simpel tekstje met zo'n grote boodschap! Daar hou ik van!
Liefs,
Elles
Hou je zeker alleen Ot en Piet over? Die hebben de leeftijd van onze pubers, schat ik zo (14 en 17 dit jaar). Onze pubers worden steeds zelfstandiger, dus we kunnen nu ook eens avonden samen weg, heerlijk! Onze relatie trekt nu weer strakker aan en dat doet veel goed :-)
Mannen hebben best veel aandacht nodig, is mijn ervaring ;-)
Mooi verhaaltje en inderdaad een belangrijke les voor velen! Iedereen zou het eens moeten lezen.
Dat is een mooie en die oceaan heeft gelijk. Die 'je moet iets gaan doen' bla, dat is de maatschappij.
Het is de vraag 'wat wil je later worden' maar dan 30, 40 jaar later.
'Ik dacht dat ik al iets was' het bekende antwoord.
Je blogs, die zijn ook je maatschappelijke bijdrage :) De mama's die je over de streep trok thuis te blijven en de blije kinderen als gevolg daarvan. De mensen die je laat lachen met je nuchtere schrijfstijl, de mama's die geëmigreerd zijn en de verhalen van mede-emigranten met veel herkenning lezen. Alle mensen die je aan het denken zette. Herkenbare verhalen.
Het is hoogstens meer tijd voor jou. Dat is misschien wel even wennen ;)
Daar sluit ik me geheel bij aan! Je mag blijkbaar geen tijd hebben voor bezinning in deze samenleving, we moeten altijd maar dóór :-p Als het niet met veel werken is, is het wel met je een ongeluk amuseren. Voor al je trouwe lezers is het fijnste wat je doen kunt gewoon doorgaan met wat je doet, maar zo niet, dan kan een ander ook het stokje overnemen, hoor :-)
Wie weet is er dan wèl een basis om je te subsidiëren dat' dagboek van een thuisbijfmoeder' uit te geven in eigen beheer. Ik doe mee met mijn 5 euro :-D
Wat práchtig omschreven :)
Ik sluit me graag ook aan bij de woorden van Gerlinde
Dankjewel voor je aardige woorden Gerlinde! Dat doet me veel goed!
Mooi verwoord en ben ervan overtuigt dat je je plekje wel weer zult vinden. Net als die kleine vis