Kind zijn en volwassen worden

kind zijn

Toen ik als kind Mary Poppins las, maakte het hoofdstuk 'Het verhaal van Marc en Barbara' veel indruk op me.

Omdat ik het zo pijnlijk vond.

Kind zijn: wat je onderweg verliest

De kinderen, Jannie van Michiel zijn naar een feestje. Dit hoofdstuk gaat over hun kleine broertje en zusje Marc en Barbara. Zij kunnen praten met het zonlicht, de wind en verstaan de vogels.

Ze zijn onbevangen, en nog niet 'sociaal aangepast.'

In dit hoofdstuk zeggen Marc en Barbara:

'Ik geloof, dat ik Grote Mensen nooit zal begrijpen. Ze lijken allemaal zo dom. (...) Ze begrijpen niet wat ándere dingen zeggen. Michiel houdt altijd stijf en strak vol dat de spreeuw 'Twie-twie-ie-ie' zegt! Hij schijnt niet te weten dat de spreeuw dat helemaal niet zegt, maar dat hij precies dezelfde taal spreekt als wij.'

Marc en Barbara besluiten dat zij dit nooit zullen vergeten.

Maar de spreeuw zegt:

'Er is nog nooit een menselijk wezen geweest, dat het onthield na zijn eerste jaar.'

Hierop barsten Marc en Barbara in een hartstochtelijk huilen uit.

Aanpassen

Hun moeder, Mevrouw Bank komt ze troosten. Ze belooft Marc en Barbara dat het allemaal goedkomt als hun tandjes doorkomen. Marc en Barbara werpen tegen dat ze helemaal geen tanden wíllen!

Maar hun moeder begrijpt ze niet.

'Opeens hield Marc op met huilen. Hij had goede manieren en hij hield van zijn moeder en hij herinnerde zich wat hij haar verschuldigd was. Het was niet háár schuld, arme vrouw, dat ze altijd het verkeerde zei. Het kwam alleen maar omdat ze het niet begreep, bedacht hij. En om haar te tonen dat hij haar vergaf, ging hij op zijn rug liggen.'

mary poppins

In de volgende alinea komen hun tandjes door en vieren ze hun eerste verjaardag.

De spreeuw komt naar ze toe, en praat tegen ze.

Maar Marc en Barbara verstaan hem niet meer...

Mary Poppins kopen

De nieuwste uitgave van dit geweldige en sfeervolle kinderboek kost 19,95 bij bol.com of je lokale boekwinkel.

Screenshot 2022 04 22 at 13.57.57

Wat vind jij van dit verhaal?

Vergelijkbare berichten

11 reacties

  1. Het boek heb ik nooit gelezen, maar ik ben wel (twee keer) bij de musical geweest. Heerlijk verhaal vind ik het. En ja, ik vind het soms ook jammer dat we die kinderlijke onbevangenheid (inclusief vermogen tot genieten) verliezen.

  2. Prachtig verhaal. Maar volgens mij is er hoop. Ik ben nu 54 en heb de nodig butsen gekregen in het leven. Een chronisch zieke echtgenoot, vader en schoonvader verloren, kinderen met rugzakje, bedlegerige bejaarde moeder, zelf angstklachten. Maar juist nu ik wat ouder ben kan ik beter alle narigheid even parkeren en mij verliezen in de tuin en in de natuur met de plantjes en de vogeltjes.... dan voel ik mij heel erg verbonden daarmee....

    groetjes, Alice K.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.