De eerste Kerst zonder mijn vader
Dit is mijn eerste Kerst op deze aardkloot zonder mijn vader…
Het is een wonderlijk besef.
In de nieuwsbrief van de Vrijzinnige gemeente kwam ik onderstaand gedicht tegen, dat mij trof.
Missen
‘Ik hang mijn tranen
in de takken als glazen engelen
van rouw
zodat hun sfeer
van licht en liefde
zich weerkaatst
van mij naar jou
ik vang het
in een klein gedicht
dat zonder woorden alles zegt
en heb het
met een strik erom
voor jou onder de boom gelegd.’
(Margreet Jansen – Zilverensleutels.nl)
Dag pap.
In mijn gedachten ben je altijd bij me.
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Mooi! ♥
De herinnering blijft, dat is het mooiste…
Ja, eens, de herinnering blijft, leeft in ons hart verder (mijn tweede jaar zonder mijn vader). ik ervaar veel plotselinge momenten dat ik pijn en verdriet voel. Bitterzoet.
Dat gedicht is echt mooi.
Je foto ook.
Deze kerst vond ik niet zo fijn zonder mijn lieve maatje en man. Samen met hem in de mooie urn heb ik deze dag doorgebracht en vandaag zal het ook zo wezen en zijn. Nee deze kerst vond ik ook niks fijn. En de dagen die komen gaan zullen voor mij ook heel anders wezen.
Mooi gedicht. Sterkte!