Ik lag in mijn tuintje en sliep
Last updated on February 8th, 2024 at 01:41 pm
Er staat een gure wind. Maar met de jas aan, is het in het zonnetje best lekker. Dus vleide ik mij te neder in het malse gras. Terwijl ik daar zo lag, viel me ineens een oud poeziealbum versje in.
‘Ik lag in mijn tuintje en sliep
toen kwam er een elfje dat riep
‘Kom . . . , kom nu ontwaken
om een versje voor . . . te maken.’
En toen zuchtte ik, want een moeders’ werk is ook nooit eens klaar…
Zelfs de elfjes moeten me hebben.
Discover more from Huisvlijt
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Grappig, ik herinner me het versje met de regel ‘toen kwam er een engel die riep’. Katholieke opvoeding?
Er zat dus blijkbaar nog verschil in Liesbeth. Ferrara hieronder in de comments, herinnert zich ook een engel.
In mijn album is het een engel die riep. Ik heb meteen alle versjes nog maar weer eens gelezen. Toch is zo’n album leuker dan die voorgedrukte vragenlijsten in de vriendenboekjes van tegenwoordig.
Helemaal mee eens Ferrara. Maar ik krijg ook wel de indruk dat het vriendenboek het poeziealbum een beetje heeft vervangen. Wat leuk dat je jouw album erbij hebt gepakt.
Moeders kunnen/mogen ook genieten…
Lie(f)s.
als je dan daar zo zalig rustig ligt, wat gaat er dan allemaal door een hoofd….😎Een @->- voor jou.
Grinnik. In mijn poesiealbum waren het engeltjes die riepen. Ik vind elfjes leuker ook al heb je er niks aan.
Van die leuke plaatjes bij de versjes.
Helaas heb ik mijn poesiealbum niet meer.