Verpest Laura alles in Families Like Ours? Een ander perspectief

Hoewel ik mij in de Deense serie Families Like Ours ergerde aan de beslissingen van de jonge vrouw Laura, reikte collega blogger Hélène mij een ander perspectief aan op Laura’s acties. Voor wie de serie niet kent: in Families Like Ours loopt Denemarken onder water en dus moeten alle Denen het land verlaten en worden ze vluchtelingen.

Families like ours

De jonge Laura kan met haar vader en zijn nieuwe gezin mee naar Parijs en daar haar studie voortzetten. Haar vriendje past zijn plannen om bij zijn moeder in Finland te gaan wonen aan voor Laura, en gaat ook naar Parijs. Alles is dus goed geregeld, maar Laura maakt zich zorgen om haar moeder die er financieel minder goed bij zit dan haar vader. Haar moeder ‘moet’ daardoor naar Roemenië, wat blijkbaar heel erg balen is. Als ik Roemenië was zou ik beledigd zijn over hoe mijn land werd neergezet, maar dit terzijde. Hoe dan ook, Laura besluit op het laatste moment om niet mee te gaan met haar vader omdat ze zich zorgen maakt over haar moeder.

Laura is irritant versus Laura is bewonderenswaardig

Laura’s beslissing zet een hele reeks onfortuinlijke gebeurtenissen in gang:

• Laura wordt bijna vermoord.
• Haar vader verliest zijn baan en woning in Parijs en werkt aan het eind van de serie noodgedwongen in de schoonmaak in plaats van als architect.
• Ze jaagt haar ouders de stuipen van angst op het lijf doordat ze haar niet kunnen bereiken.
• Haar vriendje wordt bijna vermoord en zit aan het eind van de serie in een rolstoel.

Dus ja, ik vond Laura nogal irritant. Maar Hélène geeft een ander perspectief. Volgens haar is Laura bewonderenswaardig omdat ze niet voor de makkelijke weg kiest. Ze wil haar moeder niet in de steek laten.

Laura’s moeder is verantwoordelijk voor zichzelf

Nu moet ik bekennen dat ik Laura’s moeder óók irritant vond! Ik vond namelijk dat zij veel duidelijker naar Laura moest uitspreken dat ze zich wel zou redden in Roemenië. Doordat ze hierin vaag blijft maakt Laura zich zorgen om haar moeder. Ik vond dat het de taak van Laura’s moeder was om die zorgen weg te nemen, in Laura’s belang. En omdat zij als moeder een volwassen vrouw is, die zichzelf (maar) moet redden.

Wat zegt dit over mij als moeder? En als dochter?

Hélènes perspectief op Laura zette me aan het denken. Wat zegt mijn irritatie over Laura’s acties en haar moeder over mij als moeder? En als dochter? Als moeder zegt het dat ik het blijkbaar belangrijk vind dat mijn kinderen niet het gevoel hebben dat ze voor mij moeten zorgen. Ik wil dat ze zich vrij voelen om hun eigen leven te leiden.

Als ik Laura’s moeder was, dan had ik benadrukt dat ik echt wilde dat ze naar Parijs zou gaan.

Als moeder kun je mij dus wel hebben denk ik.

Maar als dochter ben ik wellicht minder leuk ; )

Tot slot

Dankjewel voor het delen van jouw perspectief op deze serie Hélène. Dit is precies wat ik zo mooi vind aan series en films: ze nodigen uit tot nadenken en nieuwe perspectieven onderzoeken! Precies zoals filosoof Ellen Gast schrijft in haar boek De Dappere Kijker: Waarom Netflix ons meer te bieden heeft dan Kant.

In dit boek laat filosoof Ellen ter Gast aan de hand van populaire series en films  zien dat Netflix kijken soms meer inzichten geeft dan Kant. De serie- en filmkarakters zijn complex, twijfelen, maken fouten en leren daarvan – mensen zoals wij, die ons uitnodigen om te bedenken: wat zou jij doen in hun schoenen?

Kortom: Wat zou jij doen als je Laura was? Of haar moeder? Nou moet ik bekennen dat ik in de rol van Laura wellicht dezelfde keuzes had gemaakt… Maar als moeder had ik mijn dochter naar Parijs willen hebben!