Ben je ooit naar de eerste hulp geweest?
Het Tea Topic van vandaag is de vraag: ‘Ben je ooit naar de eerste hulp geweest?’ Mijn antwoord is:
‘Ja, maar niet voor mezelf.’
Ben je ooit naar de eerste hulp geweest
Ik ben een keer bij de eerste hulp geweest toen mijn oudste dochter was gevallen met haar fiets. Dat was in de winter, en het bleek glad te zijn. Daarnaast ben ik er één keer geweest toen mijn vader onwel was geworden. Dat was toen een hele schrik, maar zowel mijn vader als wij werden heel goed opgevangen.
Verder, even afkloppen, ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik niet vaak bij de eerste hulp ben geweest.
Van wat ik hoor komen ouders met voetballende kinderen er een stuk vaker terecht.
Huisvlijt Linkparty Reminder
Heb jij jouw blogpost al gedeeld? Het kan hieronder!
Ben jij ooit naar de eerste hulp geweest?
Ik moet je helaas ook hetzelfde antwoord geven.
ja, na een val op een ijsplek
groeten
Gladheid is denk ik een veel voorkomende oorzaak voor een bezoek aan de eerste hulp.
Met onze oudste zoon ben ik vaak op de Spoedeisende Hulp geweest: die viel met gym, die viel met schaatsen, er trapte een paard op zijn voet, hij botste met een ander kind… Ook met mijn vader ben ik er een paar keer geweest, achter de ziekenwagen aan. En ook met manlief ging ik erheen.
Voor mezelf ben ik er gelukkig nooit geweest.
Arm kind zeg!
Zelf ben ik 3keer op de EH geweest, met mijn 3 kinderen denk ik wel 50 keer… erg he?
Kan er ook niks aan doen, zorgde toch echt goed voor ze. Mijn oudste heeft epilepsie en haar hoofd is net een gatenkaas. De laatste jaren plak ik het altijd zelf.
Dat is best heftig inderdaad Madelief. Goed dat zo’n eerste hulp er dan is.
Ik wel!
Eén keer, kort nadat ik mijn 2e nieuwe heup gekregen had, zwol het verse litteken van de operatie op en werd de plek rood. Ik heb lang op de eerste hulp gezeten en na een half uur mijn oudste dochter naar huis gestuurd: ik kom zelf wel met rollator met de bus naar huis. Het was namelijk op de verjaardag van mijn oudste kleindochter, ze werd die dag 5 en mijn dochter, haar moeder dus, zat op hete kolen. Ik voelde mij prima en ik dacht: ik ga gewoon met de bus naar huis, dat had ik eerder gedaan, na mijn 1e nieuwe heup en als dat echt ontraden wordt om met de bus te gaan, dan zie ik wel weer verder. Er bestaan ook taxi’s.
Waarom de zwelling en roodheid optraden is niet bekend geworden, alles was goed: foto, bloedwaarden. Loos alarm dus, maar daar was ik zeker 3,5 uur mee zoet.
Dat is best lang om daar te zitten Aaf. Fijn dat het loos alarm bleek te zijn.
Knap dat je er zo weinig was.
Ik was er zelf ooit doorgestuurd door de huisarts ivm vermoeden blindedarmontsteking (ik mocht gelijk blijven 🙁), verder regelmatig met bloedende / kinderen, dan wel wegens aanhoudende hoge koorts / ter check of er niks gebroken is.
En een keer met zoon die keelontsteking had die volledig uit de hand liep en wat we maar aan moesten blijven zien van de huisarts tot hij in de wachtruimte van de huisarts als 10-jarige in slaap viel (met ruim 40 graden koorts). Toen moesten we toch maar even naar het ziekenhuis… 🙄
Ik kom er helaas met enige regelmaat…
Je hebt het inderdaad niet in de hand… Het kan je zo overkomen.
2x. 6 jaar geleden na een val over een oneven straatsteen. De SEH is dichterbij dan m’n huisarts, maar die zou me na zo’n val ook naar de SEH gestuurd hebben. Na wat foto’s vertrok ik met 2 armen in het rekverband.
Een paar jaar geleden was het een niersteen. Heb toen midden in de nacht daar een paar uur aan de morfine gelegen, wat helaas weing hiep. De SEH is maar 60m van m’n voordeur. ;-)
Wat oneven straatwerk al kan veroorzaken Ximaar! Wel handig eigenlijk dat de eerste hulp zo dichtbij is.
Dat doe je goed! Ik ben er ooit twee keer op één dag geweest, met een darmbloeding na het verwijderen van een poliep. Eindigde in een opname na mijn tweede bezoekje. Leuke anekdote is dat het tijdens carnaval was. Het was er erg ‘gezellig’ toen ik er ‘s nachts was…
Gelukkig heb je voor jezelf nog nooit de eerste hulp moeten bezoeken!
Ik volgens mij als kind eens toen mijn enkel drie keer zo dik was nadat ik hem had verstuikt. Het viel gelukkig mee.
Ja, dat is zeker een gelukje want je weet maar nooit.
Ik ben zelf nooit naad de SEH geweest. Wel een keer met mijn pa die een ongeluk heeft gehad. Heb ook op mijn werk meerderen mensen naad de SEH ingestuurd
Vorig jaar nog… na een paar keer een verkeerde diagnose hebben ze toen eindelijk met spoed mijn galblaas verwijderd.
Wat akelig Jenn, dat het eerst niet werd onderkend!