opvoeding niet op één lijn
Wat als je als ouder niet op één lijn zit wat betreft opvoeding?!
Deze vraag vond ik in de ideeënbox.
Op 1 lijn zitten is belangrijk
Laat ik beginnen met te zeggen dat belangrijk is dat je naar je kind op één lijn zit. Dat is duidelijk voor je kind, en voorkomt verwarring. Zo was bij mij thuis mijn vader vroeger de zwakste schakel. En dat wisten we maar al te goed. Dus als we door de week Sinas wilden, dan vroegen we dat aan hem. Want hij vond het meestal wel goed. Terwijl we best wisten dat mijn moeder het níét goed vond. Maar dan konden we zeggen: 'Het mocht van papa!'
Natuurlijk kun je het niet me elkaar eens zijn. Maar houd dit als het even kan bij je kind vandaan. En overleg over opvoeding e.d. als ze naar bed zijn.
Ik kan hier nu een heel lang artikel gaan schrijven met allemaal tips over hoe het moet als je verschillende ideeën hebt over de opvoeding. Maar wie heeft de tijd en de zin om dat te gaan lezen?
De Gouden Tip!
Dus ik zal het jullie makkelijk maken. Ik geef gewoon één gouden tip, die meteen werkt.
Ruil van standpunt en verdedig het standpunt van de ander!
Voorbeeld
Stel je man vindt dat je kind zijn bordje niet hoeft leeg te eten. Maar jij vindt van wel. Ga dan met elkaar in gesprek hier over. Maar in dit gesprek doe jij alsof jíj vindt dat het kind zijn bordje niet hoeft leeg te eten. En dat idee verdedig je met vuur. En voor je partner geldt hetzelfde.
Het is een snelle en makkelijke manier om de waarde van elkaars standpunten te ontdekken.
Succes!
Hoe verloopt bij jullie de opvoeding: zitten jij en je partner op één lijn? En zo niet, hoe ga je daar mee om?
Wat een leuk idee om elkaars standpunt in te nemen!
dit is echt een dikke vette issue voor mij..
met een ex en verschillende ideeen is er in ons geval gewoon niet uit te komen...
en dat os zo lastig
Dat maakt het inderdaad nog moeilijker Jackie. Met z'n tweeën is al lastig genoeg. En dan met nog een derde stem er bij... Niet eenvoudig inderdaad.
Das grappig om te doen. Alleen lastig als je het standpunt van de ander echt bs vindt...
Wij hebben gelukkig wel redelijk de zelfde ideëen. Als het een keer niet het geval is overleggen we gewoon, de ene keer is het 'weljajoh' de ene kant op, de andere keer de andere kant. We hoeven gelukkig allebei niet per sé ons gelijk te halen. De kindjes mogen ook best weten dat hun vader en moeder niet altijd het zelfde goed vinden. Ik vind het alleen irritant als ze na een nee van de een, naar de ander toegaan. Dan is het bij voorbaat al nee.
Dat is juist het sterke aan deze methode Valhalla! Dat je een bullshit argument moet verdedigen. Daardoor raak je toch al gauw vanzelf milder gestemd over dat argument.
Hier is het meestal dan dat de een vraagt wat papa of mama er van vindt. Anders wordt er overlegd. Maar het is niet altijd even makkelijk. Als manlief weg is voor zijn werk voor een aantal dagen, moet je wel eens. Dan is het bij nee,(meestal) gewoon nee. (bezwijk ook weleens hoor) maar dan doen ze het niet omdat ze voelen dat ze het niet helemaal met plezier gaan doen.
Groet, WIlma
Dat is een goede methode om te voorkomen dat je allebei iets anders zegt!
deels wel, maar vooral hoe we het brengen, daarin verschillen we. ik heb gemerkt dat boos worden bij dochter alleen maar averechts werkt en dat rustig blijven (en dus ook niet overal voor straffen) heel erg goed werkt.. en bij dingen die niet kunnen tot 3 tellen en duidelijk uitleggen wat ik verwacht voor ik 3 zeg en wat er gebeurd als ik wel 3 moet zeggen. manlief gaat het ook eindelijk inzien dat dit werkt ;) en hele dagen strijd en schreeuwen niet ;) zoontje is een heel ander kind dus ook andere aanpak. pas 2 dus we leren elke dag nog bij ;) maar qua waarden en normen zitten man en ik wel op 1 lijn gelukkig, wat we willen dat ze leren/meekrijgen etc. (over de uitvoering hebben we t nog maar even niet :p )
Je leert als ouder inderdaad elke dag bij! Ik sprak van de week een vriendin, en die vroeg aan haar zoontje bij de zwemles: 'Wil je dat mama blijft kijken?' Haar zoontje zei natuurlijk: 'Ja,' terwijl ze eigenlijk boodschappen had willen doen. Dat is één van de dingen die ik heb geleerd: 'Stel nooit vragen waarop het antwoord je mogelijk niet aan staat!'
Op zich zitten we wel op 1 lijn. Als we allebei iets anders denken dan bespreken we dat inderdaad in de avonduren als ze op bed liggen. Manlief is wel wat makkelijker met bepaalde dingen en dat weten de kinderen ook wel, maar nee is nee en ze hoeven ook niet naar de andere ouder te rennen als ze het bij de eerste niet gedaan krijgen. Ze weten ook allebei wel dat wij achter elkaars beslissingen staan.
Hier wordt bij "nee"altijd meteen ook uitgelegd waarom het een nee is, en eigenlijk is dat dan zo duidelijk dat ze niet verder gingen zeuren.
Mijn man verwent ze best wel eens door ze als het regent ze naar school te brengen, als ie een late dienst heeft, maar ze weten heel goed dat ik daar niet aan ga beginnen dus zien ze het als extra verwennerij door hun pap .
En ach heerlijk toch af en toe verwent worden.
Uitleggen waarom iets niet mag werkt inderdaad vaak verhelderend. En wat lief van je man dat hij ze bij regen met de auto naar school brengt. Zeker als het duidelijk is dat dit een uitzondering van hém is.