Onverwachte ontmoeting: wie schrok het meest?
Ik liep mijn donderdag hardlooprondje, en was net over ‘de eerste brug’ gehobbeld, toen ik in het licht van mijn Kalenji Runlight twee oogjes naar mij zag kijken. Geschrokken stopte ik en wilde naar goed Achterhoeks gebruik vragen:
‘Van wie ben jij er eentje?’
Maar ik kon het beest alleen maar ademloos aankijken. Secondenlang staarten wij in malkanders ogen. Toen begon ik naar mijn smarphone te grabbelen om een foto te maken, want tsja, het is 2021.
Het lukte me om paniekerig om één slechte foto te maken voordat het wezen ervan door ging.
Ik weet niet wie er het meest geschrokken is.
Hij of ik.
Wat was het?
Eenmaal thuis heb ik geprobeerd de identiteit van het beest te achterhalen. Op basis van zijn uiterlijk vermoed ik dat het een bunzing was.
Dat maakte korte metten met eventuele tedere gevoelens, want ik ben als kind menig konijntje verloren aan bunzingen…
Ze ogen liever dan ze zijn.
Deze onverwachte ontmoeting bewijst maar weer eens dat hardlopen niet saai hoeft te zijn!
ik zou ook schrikken, maar een foto nemen, dan was ik al lang weg
-Een @->- voor jou.
Toch moet het beestje niet al te hard geschrokken zijn, als je het zelfs nog op de foto hebt kunnen zetten. Best leuk, zo’n ontmoeting.
Konijnen bijten ook, vooral als ze hitsige mannetjes worden.⛔🐇😬
Say
Oh, wauw! Toch wel heel bijzonder. Maar ik snap wel dat je geen liefdevolle band hebt met bunzingen.